The bad guy แบดกายตัวร้ายจับหัวใจยัยนางฟ้า

ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด “อืม~” ติ๊ด! “ฮัลโหล~” “ว่าแล้วว่ายังไม่ตื่น” “ฮ้าว~ ตื่นแล้ว ๆ” ฉันบอกเพื่อนแต่ความจริงคือฉันยังนอนหลับตาอยู่เหมือนเดิมต่างหาก “รีบเลยวีอย่ามาสาย” “อือ ๆ เดี๋ยวรีบไป” “เร็ว ๆ เลยนะเว้ย” “อื้อ~ เจอกัน ๆ” ติ๊ด! ฉันวางสายแต่ก็ยังนอนอยู่ท่าเดิม หลับตาเหมือนเดิม ขออีกห้านาทีก็พอแล้วจะลุกไปอาบน้ำ...มั้ง “ฮ้าว~” สุดท้ายก็ต้องตื่นสินะ ปวดเมื่อยร่างกายเป็นบ้าเลย หมับ! “จะไปไหน” เสียงแหบพร่าของคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ดังขึ้นหลังจากที่ฉันขยับตัวจะลุกจากเตียง และเขาก็กอดเอวฉันเอาไว้ไม่ยอมให้ไปไหน “ไปเรียน” “กลับตอนไหน” เสียงเขายังสะลึมสะลือแต่มือกำลังเริ่มลูบไล้จากเอวขึ้นมาหาหน้าอกฉัน “บ่าย ๆ” “กลับมาเร็ว ๆ ได้ไหม” “ทำไม” “อยากเอา” “...พอแล้ว วันนี้พอ” ฉันเงียบไปนิดหน่อยก่อนจะตอบออกมา แต่พอพูดจบเขาก็ลืมตึ้นมาแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก “หึ ๆๆ เธอห้ามไม่ได้หรอกวีนัส” “...” ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อนอกจากมองด้วยความเอือมระอาแล้วลุกจากเตียงไปห้องน้ำ จัดการอาบน้ำแต่ตัวแล้วออกมาจากห้อง ออกมาด้วยการพยายามไม่สนใจคนที่นอนเปลือยร่างกายแล้วก็ไม่คิดจะห่มผ้าหรือคว้าผ้าห่มมาปิดอะไรของตัวเองแม้แต่นิดเดียว -คณะ S- “ว่าแล้วว่าต้องสาย” “เออน่า ก็มาแล้วไง” ฉันบอกเพื่อนที่นั่งจ้องฉันตั้งแต่ฉันเดินมาถึงใต้ถุนคณะ “แล้วยังไงทำไมถึงตื่นสาย ผัวเอาดึกดื่นอีกแล้วรึไง” “อือ แต่อย่าเรียกว่าผัวได้ไหม แสลงหู” ฉันพยักหน้ารับแล้วก็นั่งลงจากนั้นก็แย่งแก้วน้ำของเพื่อนมาดูด “ไม่อยากให้เรียกแบบนั้นก็อย่ายอมมันมากสิ” “ขัดได้ที่ไหนล่ะ รู้ ๆ กันอยู่” “เหอะ! ถ้ามันอยากเอาก็ให้มันกลับห้องมาหาเร็ว ๆ ไม่ใช่เอาแต่ขลุกอยู่กับแฟนจนดึกดื่นแล้วมาลำบากแกทีหลัง” “ช่างมันเถอะ” ฉันส่ายหน้านิดหน่อยด้วยความไม่ใส่ใจ “เฮ้อ! บอกอะไรก็แบบนี้ตลอดประสาทจะแดก” “อือ ประสาทจะแดกกับตัวเองเหมือนกัน ช่างมันเหอะสักวันเดี๋ยวก็หยุดเอง” “หยุดตอนไหนล่ะวี หยุดตอนแกโดนมันทิ้งไปมีเมียใหม่แบบจริงจังใช่ไหม” “...” “ถ้าเป็นฉันนะไม่มีทางยอมให้มันทำแบบนี้แน่ เฮ้อ! ไม่พูดดีกว่า พูดแล้วทั้งอยากด่าทั้งสงสารที่มีเพื่อนโง่” “อื้ม โง่จริง ๆ นั่นแหละ” “เฮ้อ! อีพิ้งค์อยากจะบ้าตายที่ต้องถอนหายใจวันะหลาย ๆ รอบ” “อื้ม” “เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับมันได้สักทีวะวี แกไม่มีทางเลือกตรงไหน” พิ้งค์ เพื่อนสนิทของฉันเริ่มมีสีหน้าไม่สบอารมณ์มากขึ้น “สักวันแหละพิงค์ เดี๋ยวก็ถึงวันนั้นเอง” บางทีคนอื่นอาจจะมองว่าง่าย แต่มันก็ไม่ได้ง่ายไปซะทุกอย่างหรอกนะ “เออ ๆ แล้วแต่แล้วกัน ไม่อยากพูดถึงไอ้นั่นเท่าไหร่หรอกพูดแล้วโมโห” “อื้ม” ฉันก็ได้แต่เปล่งคำนี้ออกมานั่นแหละเพราะไม่อยากพูดถึงมากเหมือนกัน ไม่อยากพูดถึงคนที่ควรจะตัดให้ขาดแต่ก็ตัดกันไม่ขาดสักที ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะเราสองคนเป็นเจ้ากรรมนายเวรต่อกัน หรือความจริงแล้วฉันโง่มากอย่างที่พิงค์ของว่าก็ได้มั้ง #VENUS END #TEMP TALK ติ๊ด! (อยู่ไหนคะพี่เทมป์!) “กำลังไป” (ซอนโทรหาเป็นร้อยสายทำไมเพิ่งรับ พี่หายไปไหนมา!) “พี่นอน ไม่ได้เปิดเสียง” (หึ! ก็อ้างแบบนี้ตลอด อย่าให้รู้นะว่าไปกกใคร!) “ทำไมต้องหาเรื่องวะคนนอนอยู่จะให้รับสายตลอดเวลาที่ต้องการเลยเหรอ ไม่ให้พักผ่อนบ้างรึไง” (พี่ไม่ต้องมาเสียงแข็งใส่เลยนะพี่เทมป์ พี่กำลังกลบเกลื่อนความผิดของตัวเองอย่าคิดว่าซอนไม่รู้!) “เชี่ยแม่งทำไมชอบหาเรื่องวะซอน” (ก็เพราะพี่เป็นแบบนี้ไง ชอบหายไป หายไปทีไรก็ติดต่อไม่ได้แล้วจะให้ซอนคิดยังไง!) “ก็แล้วทำไมต้องคิดอะไรเยอะแยะบอกว่านอนก็คือนอน” (ไม่จริง ซอนสังเกตพี่เทมป์มาตั้งแต่เริ่มคบกันแล้วอย่าให้ซอนจับได้คาหนังคาเขาก็แล้วกันว่าพี่ซ่อนกิ๊กเอาไว้ไม่งั้นซอนตบอีนั่นให้ตายคามือแน่!) “อ่าส์! คุยกันไม่รู้เรื่องแล้วว่ะ เอาไว้วันหลังค่อยเจอกันก็แล้วกัน” (อะไรนะ พี่เทมป์พูดว่ายังไงนะ!) “วันหลังค่อยเจอกันไง ฟังไม่รู้เรื่องรึไง” (ได้ไง เมื่อคืนก็ไม่มาหาวันนี้บอกจะมาก็ยังจะเบี้ยวอีกเหรอ อย่ามาทำแบบนี้กับซอนนะพี่เทมป์!) “ไม่อยากให้ทำแบบนี้ก็เลิกหาเรื่องสักที วันนี้ไม่ต้องเจอไม่มีอารมณ์เจอ” (ไม่เอาพี่เทมป์ต้องมาหาซอนได้ยินไหม!) ติ๊ด! ปวดประสาทฉิบหายทำไมไม่ทำตัวให้น่ารักเหมือนเมื่อก่อนบ้างวะซอนย่า ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ติ๊ด! (อืมมีอะไร) นี่ก็แม่งอีกคน ทำไมไม่รู้จักอ้อนบ้างวะ คุยกันแต่ละทีก็มีแต่เสียงเย็นชา โคตรน่าเบื่อ “จะกลับตอนไหน” (อีกสักพัก มีอะไร) “เดี๋ยวไปรับ” (มารับทำไม ไม่ไปหาแฟนนายรึไง) “ไม่ไป รออยู่ที่คณะอย่ากลับก่อนเด็ดขาด” (เพื่อ? ไปหาแฟนนายโน่นไป) “ไม่ไปไงบอกไปแล้ว ไม่อยากไปหาใคร...อยากเอากับเธอมากกว่า”