ตอนที่ ๑๐ ท่อนไม้ที่เดินได้
ธัณภัทรมองร่างที่หมดสติตรงหน้าแต่เขากลับยังขยับสะโพกต่อ เปลี่ยนท่าให้เธอนอนหงายแล้วยังเสพสมกับร่างที่แน่นิ่งนั้นต่อจนสุขสมตามใจปรารถนา
เลือดสีแดงหยดลงผ้าปูเตียงนอน เขามองด้วยสายตาเฉยชาทิ้งให้ชาลิสานอนเปลือยกายอยู่บนเตียงนอนของตัวเองเช่นนั้นอย่างไม่ดูดำดูดี
เสียงสายน้ำไหลผ่านร่างกายกำยำ คนใต้ฝักบัวยังคงอาบน้ำอย่างใจเย็นเหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เมื่อเดินกลับออกมาจากห้องน้ำก็ยังมองเห็นชาลิสาที่นอนหมดสติอยู่บนเตียง
มันน่าเวทนาที่จะปล่อยผ่านไป จึงเดินเข้ามาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายให้แก่เธอสักหน่อย อย่างน้อยๆ เธอก็คงไม่ต้องมาหนาวตายในห้องนอนของเขา
“คุณชายครับ” ชัยเดินเข้ามาหาธัณภัทรทันทีเมื่อมองเห็น “แล้วคุณลิสาล่ะครับ”
“ฉันไปคนเดียว” เขาเอ่ยเสียงเรียบเช่นเดิม “ทำไม..ไม่เชื่อใจผมเหรอ” เขาอ่านความคิดของชัยได้ว่าไม่อยากปล่อยให้เขาไปงานเลี้ยงเพียงลำพัง
