ตอนที่ ๑๕ สารภาพ
“นั่นไงรถพี่เก้ายังอยู่เลยนะ” เมื่อขับผ่านบ้านของวราหาญ เวนิตาจึงเอ่ยขึ้นเมื่อมองเห็นรถยนต์ของเขายังคงจอดอยู่ในรั้วบ้าน
“แกยังแอบรักพี่เขาอยู่ไหม?” ชาลิสาถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“มันก็ไม่อาจเท่าเดิมได้แล้วล่ะ ใครมันจะแอบรักเต็มร้อยเหมือนเมื่อก่อนล่ะ ฉันเองก็ท้อใจเป็นเหมือนกันนะ” คบหาผู้ชายก็มีบ้างหากแต่ไม่ถึงขั้นจริงจังสักครั้ง เพราะเธอเอาผู้ชายเหล่านั้นมาเปรียบเทียบกับวราหาญอยู่เสมอ
“แต่ก็ไม่เคยถอดใจ ลองสารภาพรักหน่อยเป็นไง เผื่อว่าพี่เขาอาจมีใจให้แกอยู่บ้าง” เธอมาหาเพื่อนไม่ได้เพื่อที่จะมาเป็นแม่สื่อหรอก หากแต่อยากช่วยให้เพื่อนเคลียร์ใจตัวเอง
“เอางั้นเหรอ ฉันกลัวมองหน้ากันไม่ติด” เวนิตากลัวสิ่งเดียว หากสารภาพรักไปแล้วกลัวว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธ แล้ววันข้างหน้าเมื่อเจอหน้ากันคงไม่สามารถมองหน้ากันติดแถมจะทำให้ต่างฝ่ายอึดอัดใจ
“จะเป็นไรไป เจอหน้าก็แทบจะไม่ได้เจอไม่ใช่
