ตอนที่1
1302 Words
บ้านพรรณไพรี
ปังงงงง
“คนบ้านนั้นจะต้องเสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน”
พฤกษ์ใช้มือหนาฟาดโต๊ะทำงานด้วยความโมโหเมื่อรู้ข่าวว่าคู่หมั้นของเขานั้นหายตัวไปเขาอุตส่าห์ใจดีกับครอบครัวเธอยกหนี้ให้ทั้งหมดขอเพียงแค่เขาได้แต่งานกับเธอเมื่อเขาเซ็นยินยอมทุกอย่างแล้วงานหมั้นก็จัดไปแล้วแต่เมื่อจะถึงวันแต่งเธอกลับหนีเขาไปเสียอย่างนั้นมันเป็นการหักหน้าคนอย่างเขาอย่างสาหัสนัก
คนอย่างเขาหากคนอื่นรู้ว่าเจ้าสาวของเขาหนีหายไปก่อนวันแต่งงานมีหวังได้เป็นที่ขายหน้าอย่างมากเป็นแน่ในเมื่อครอบครัวของหญิงสาวต่างไม่ให้เกียรติเขาตัวของเขาเองก็จะไม่ไว้หน้าด้วยเช่นกันแต่อย่างไรเขาก็ต้องลากตัวเธอกลับมาก่อนที่งานแต่งจะมีขึ้นเพื่อไม่ให้เขาขายหน้าหลังจากนั้นเขาจะทำให้หญิงสาวได้รู้ว่าเล่นกับไฟมันจะร้อนแผดเผาตัวเองแค่ไหน
“นายครับเดี๋ยวพวกผมจะพาตัวเธอกลับมาให้ได้เร็วที่สุดเลยครับ”
เจมส์มือขวาคนสนิทของพฤกษ์เขาเคยเห็นเจ้านายของเขาโมโหมานักต่อนักแต่ครั้งนี้จะดูรุนแรงกว่าที่เคยเป็นมาเสียเหลือเกินเขาจึงรีบรับปากกับเจ้านายของเขาว่าจะพาตัวหญิงสาวกลับมาให้ได้อย่างเร็วที่สุด
“ดี..แล้วพิมดาวจะได้รู้กันเมื่อฉันดีด้วยแล้วไม่ดีตอบก็เจอฉันแบบร้ายๆก็แล้วกัน”
สายตาของพฤกษ์ตอนนี้หาเปรียบเป็นไฟก็เผาทุกอย่างตรงหน้ามอดไหม้ไปด้วยความโกรธจัดแล้วเขาขอปฏิญาณอยู่ตรงนี้เลยว่าเขาจะทำให้เธอได้รู้ว่านรกมีจริง
คลับหรู
21.00 น.
“นี่แกจะดื่มอะไรนักหนาวะ”
แจ็คมือซ้ายของพฤกษ์ที่เป็นคู่หูของเจมส์ทั้งสองจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเมื่อเขาเห็นเจมส์เอาแต่ดื่มไม่หยุดไม่รู้ว่ามีเรื่องเครียดอะไรนักหนาจึงต้องยกมือปรามให้เขานั้นเพราะๆลงบ้าง
“ฉันกลุ้มใจน่ะสิหากนายไม่ได้ตัวคุณพิมกลับมามีหวังทั้งเหวี่ยงทั้งวีนแบบนี้ทั้งวัน”
เจมส์กลุ้มใจที่เจ้านายของเขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่รู้ข่าวว่าผู้หญิงที่จะต้องแต่งงานด้วยหายตัวไป
“ก็จริง..นายแกก็รักของแก..บ้านนั้นก็ได้อะไรจากนายไปตั้งเยอะไม่น่าทำแบบนี้เลยเนอะ”
แจ็คคิ้วขมวดชนกันเมื่อคิดตามที่เพื่อนของเขาบอกแล้วมันก็จริงแต่เขาก็ยังไม่เข้าใจว่านายของเขาดีกับบ้านของหญิงสาวขนาดนั้นแต่ทำไมถึงยังกล้าท้าทายอำนาจของเจ้านายเขาได้ลงคอจนทำให้เพวกเขาต้องเดือดร้อนมีงานเพิ่มขึ้นมาอีก
“คุณพิมก็พอคุณพิมพ์แต่งงานกับนายมีแต่จะนั่งเป็นคุณนายสบายๆไม่ชอบอยากจะหนีมีผู้หญิงคนไหนบ้างวะที่ไม่อยากแต่งงานกับนาย”
เจมส์ไม่รู้ว่าพิมดาวคิดอะไรอยู่ถึงได้กล้าทำแบบนี้เขาไม่ยักจะเคยเห็นผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธเจ้านายของเขาสักคนเดียวแม้จะเป็นลุกนายใหญ่นายโตก็เถอะยอมพลีกายถวายตัวให้เจ้านายของเขาอย่างไม่มีข้อเรียกร้องอะไรเลยด้วยซ้ำ
“ก็คุณพิมไง”
แจ็คตอบกลับเจมส์ด้วยสีหน้ากวนประสาท
“เออ..ฉันก็เห็นมีคนเดียวอย่างที่แกว่าล่ะวะ”
“เฮ้อ...มาคิดดีกว่าว่าจะหาตัวคุณพิมจากไหน”
แจ็คไม่อยากเดาอะไรนอกเรื่องแล้วเขาอยากจะคิดหาวิธีที่จะเอาพิมดาวกลับมาให้เจ้านายของเขาก่อนวันแต่งงานอีกสองเดือนข้างหน้าจะดีกว่า
“เออ..แล้วถ้าหาตัวคุณพิมได้นายจะทำยังไงกับเธอวะ”
เจมส์อยากจะรู้นักว่าเจ้านายของเขาที่รักชอบพิมดาวนักหนาเมื่อโนหักหลังแล้วจับเธอกลับมาได้เจ้านายของเขาจะทำอย่างไรกับเธอ
“ฉันก็ไม่อยากจะคิดเลยว่ะ..แกก็เคยเห็นตอนนายร้ายนี่หว่า”
แจ็คทำท่าสั่นหัวแบบร้อนๆหนาวๆเขาก็เดาไม่ออกเหมือนกันแต่เขาก็เคยเห็นตอนที่นายของเขาร้ายมาแล้ววินาทีนั้นอะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ
“นั่นสิ..แล้วเราไปจับตัวคุณพิมมาให้นายก็เท่ากับเราทำบาปน่ะสิวะ”
เจมส์คิดอีกแง่เขาอยากทำงานให้สำเร็จก้จริงแต่ถ้าหากว่าเขาจับหญิงสาวมาให้เจ้านายของเขาก็เท่ากับว่าเขาอาจจะพาเธอมาให้เจ้านายของเขาเชือดก็เป็นได้
“แกเลือกเอาระหว่างทำบาป...กับแกจะต้องตายเพราะะทำงานไม่สำเร็จจะเอาอันไหน”
แจ็คเองก็นึกสงสารหญิงสาวอยู่เหมือนกันแต่เขาก็สงสารชีวิตตัวเขาเองมากกว่า
“ฉันก็ต้องเลือกชีวิตฉันก่อนสิวะ”
เจมส์เองตอบโดยไม่ต้องคิดใครจะพาตัวเองไปอยุ่ในอันตราย
“แต่เรื่องคุณพิมฉันว่านายก็คงร้ายไม่มากหรอกก็รักชอบเธอซะขนาดนั้น”
“เออ..ฉันก็ว่างั้น”
ถึงทั้งสองจะสงสารหญิงสาวแต่ก็ต้องสงสารตัวเองก่อนแต่จะว่าไปหากเจ้านายของพวกเขามีใจรักหญิงสาวจนถึงขั้นจะตบแต่งเป็นนายหญิงก็คงจะมีความเมตตาให้หญิงสาวอยู่หรอก
22.30 น.
“เฮ้ย..แก..จอดๆผู้หญิงโดนฉุด..”
ถึงตอนนี้แจ็คจะเมาแต่เขาก็ยังมีสติดีพอที่จะช่วยคนได้จึงบอกให้เจมส์นั้นจอดรถ
“อะไร..เค้าอาจจะทะเลาะกับผัวเค้าก็ได้แกนี่ก็ใจดีจริงจริ๊งงงงง”
เจมส์เบื่อในความเป็นสุภาพบุรุษของคู่หูของเขาเสียเหลือเกินหลายต่อหลายครั้งที่เพื่อนของเขาเข้าไปช่วยคนตีกันก็จะโดนหาว่าเสือกเรื่องผัวเมียทุกทีจนเขาไม่อยากจะให้เพื่อนเขาหาเรื่องใส่ตัวช่วยใครแล้ว
“ทะเลาะกับผัวบ้าอะไรนั่นผู้ชายตั้งกี่คน”
แจ็คมั่นใจที่เขาเห็นเต็มๆตาว่าเหตุการณ์ข้างหน้าไม่ใช่เรื่องผัวเมียอย่างแน่นอน
“เออๆ..จอดก็จอดแกลงไปคนเดียวก็แล้วกันคนแค่นั้นแกน่าจะเอาอยู่”
เจมส์ให้แจ็คลงไปเคลียร์คนเดียวเพราะะเขารู้ว่าคนแค่นั้นเพื่อนของเขาเอาอยู่
“เออ...”
เมื่อเจมส์จอดรถแจ็คหนุ่มผู้ไม่ชอบเห็นผู้หญิงถูกรังแกก็รีบเปิดประตูลงจากรถหรูทันที
“นี่ปล่อยฉันนะ...ยัยพริมมาสั่งมาใช่มั้ย”
แพรวารู้ว่าคนที่สั่งการให้พวกนี้มาทำร้ายเธอเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพริมมาเพราะะเธอรู้กิตติศัพท์ยัยผู้หญิงคนนี้ดีที่เอโดนแบบนี้ก็เพราะะไปทำยัยนั่นขายหน้ากลางงานของตัวเองยังไงล่ะ
“ไม่ต้องถามมากยังไงวันนี้แกก็ต้องเป็นเมียของพวกฉัน”
ชายฉกรรจ์สามสี่คนที่จ้องล้อมรอบหญิงสาวอยู่มองหญิงสาวเป็นเหยื่ออันโอชะไหนพวกเขาจะได้ค่าจ้างแล้วยังจะได้สนุกกับผู้หญิงหน้าหวานหุ่นสวยคนนี้อีก
“เฮ้ยยย...ปล่อยผู้หญิงนะ”
แจ็ครีบเข้าไปฝ่าวงล้อมกันตัวหญิงสาวเอาไว้ตอนนี้เขาไม่ทันได้มองหน้าเธอชัดนักว่าหน้าตาของเธอเป็นอย่างไรเพราะะมัวแต่มองชายสามสี่คนที่ล้อมรอบหญิงสาวเอาไว้อยู่
- Writer
