ตอนที่2
1065 Words
พลั้ก..ตุ้บบ...
ตั้บ..พลั้ก...ตุ้บบบบ
“เข้ามาดิจะยิงให้ไส้แตก..ไอ้โจรกระจอกเอ้ยย”
แจ็คใช้เวลาไม่กี่นาทีก็จัดการชายสามสี่คนเสียอ่วมพร้อมควักปืนมาขู่จะยิงหากคนพวกนี้ไม่ไปเสียก่อนทำให้ผู้ร้ายทั้งสี่ต้องถอยออกไปอย่างหวาดกลัว
“ขอบคุณนะคะ..”
แพรวาไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายคนเดียวจะจัดการคนพวกนั้นซะอยู่หมัดเมื่อเห็นคนร้ายพวกนั้นไปกันหมดแล้วเธอจึงรีบขอบคุณชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเธอทันที
“คุณพิม...คุณพิมจริงๆด้วย”
แจ็คไม่ทันได้ฟังคำอะไรที่หญิงสาวพูดเมื่อเขาเห็นหญิงสาวชัดเจนขึ้นจากแสงไฟข้างทางก็ทำให้เขารู้สึกว่าสวรรค์มาโปรดเขาแล้วเขาเจอคนที่กำลังตามหาแล้ว
“คุณพูดอะไร”
แพรวาไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มทำไมเรียกเธอแบบนั้นเพราะะเธอชื่อแพรไม่ได้ชื่อพิมและเธอก็มั่นใจว่าเธอไม่เคยเจอผู้ชายตรงหน้าเธอมาก่อนแน่
“กลับไปกับผมเถอะครับนายรอคุณอยู่”
แจ็คก้มหัวให้หญิงสาวอย่างนอบน้อมเขาไม่อยากบังคับหรือฉุดกระชากเธอเพราะะเขาให้เกียรติเธอในฐานะเป็นคู่หมั้นของเจ้านาย
“........”
//พิมไหน..พูดอะไรของเค้า//
“คุณจำคนผิดแล้วมั้งคะ??”
แพรวาอยากจะบอกให้คนตรงหน้ารู้ว่าเขานั้นกำลังเข้าใจผิดเธอไม่ได้ชื่อพิมอย่างที่เขาพูด
“คุณพิมจะไม่กลับไปดีใช่มั้ยครับ”
แจ็ครู้ว่าพิมดาวอาจจะใช้มุกนี้เพื่อไม่อยากกลับไปหาเจ้านายของเขาก็เป็นได้ถ้าอย่างนั้นหากเธอไม่ยอมกลับไปกับเขาดีๆเขาก็จะต้องใช้วิธีบังคับกันนิดหน่อย
“ห๊า..นั่นตำรวจจ”
แพรวาเห็นท่าไม่ดีเลยหาวิธีเอาตัวรอดหนีให้พ้นจากตรงนี้ไปก่อนจะดีกว่า
“ไหน..ไม่เห็นมีเลย....อ้าว..คุณพิม..คุณพิม”
แจ็คหันไปมองทางที่หญิงสาวชี้แต่เขาไม่ยักจะเห็นใครสักคนเมื่อหันกลับมาก็เห็นเธอวิ่งหนีเขาไปเสียแล้ว
“แกตามคุณพิมไปเร็ว”
แจ็ครีบวิ่งกลับไปที่รถพร้อบอกให้เจมส์ตามหญิงสาวไป
“ไหนคุณพิม...”
เจมส์ไม่เห็นว่าตรงนี้จะมีพิมดาวอยู่เลย
“ก็ผู้หญิงคนเมื่อกี้ไง”
“ใช่หรอ”
เจมส์ยังทำหน้างงเพราะะคิดว่าเพื่อนของเขาอาจจะเมาจนตาฝาดไปก็ได้พิมดาวหรือจะมาเดินคนเดียวในที่เปลี่ยวๆแบบนี้
“ฉันมั่นใจว่าใช่”
แจ็คยังยืนยันว่าเขาเห็นพิมดาวจริงๆ
“หายไปไหนแล้วล่ะ”
เมื่อมองไปข้างหน้าอีกทีตอนนี้ก็ไม่เห็นหญิงสาวแล้วไม่คิดว่าเธอจะหนีเขาไปไวขนาดนี้
“ฉันว่าแกตาฝาดหรือป่าว”
“ไม่นะ..ถึงฉันจะเมาแต่ก็ไม่ได้เมามากขนาดนั้น”
“กลับก่อนดีกว่า”
เจมส์ยังมั่นใจว่าเพื่อนของเขาตาฝาด
“เออ..ก็ได้หาตอนนี้ก็คงไม่เจอ”
แจ็คคิดว่าหากตามหาหญิงสาวดึกดื่นแบบนี้ก็คงจะไม่เจอเพราะเธอคงซ่อนตัวไปแล้ว
บ้านแพรวา
วันต่อมา
“พ่ออย่าทำแบบนี้เลยนะ”
แพรวาหันไปขอร้องสกลพ่อเลี้ยงของเธอที่ตอนนี้เขาต้องการที่จะขายเธอเพื่อใช้หนี้เธอรู้ว่าพ่อเธอติดการพนันแต่ก็ไม่คิดว่าเขานั้นจะใช้วิธีนี้ปลดหนี้ทั้งที่เธอเองก็ทั้งเรียนทั้งทำงานไปด้วยแถมยังดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมดอีกต่างหาก
“ไม่ได้แกอยากให้ฉันตายรึยังไง..ขัดดอกแค่นี้ไม่ถึงกับตายหรอก”
สกลพูดด้วยน้ำเสียงมึนเมาเขาไม่ได้ห่วงคนเป็นลูกเลี้ยงเลยสักนิด
“ไม่นะพ่อ”
แพรวาสั่นหัวทั้งน้ำตาที่ตอนนี้คนของเจ้าหนี้ของพ่อเลี้ยงเธอมารวบตัวของเธอแล้ว
“พวกแกเอามันไปเลย..อย่าลืมที่สัญญาไว้ด้วยล่ะ”
“ขายนังนี่ได้เมื่อไรเสี่ยเค้าจะยกหนี้ให้แกทันที”
“ไม่นะ..ปล่อยฉันนนน..ฮือ...อๆๆๆๆๆ”
แพรวาดิ้นสุดชีวิตแต่ก็ไม่หลุดเงื้อมมือพวกคนชั่วอยู่ดีเธอโดนจับโยนขึ้นรถตู้ไปอย่างต้านทานอะไรไม่ได้หญิงสาวร้องให้โฮเกลียดชะตาชีวิตตัวเองเสียเหลือเกินที่เธอพยายามหนีจากสิ่งไม่ดีเท่าไรก็เหมือนกับเธอสิ่งเหล่านั้นชอบวิ่งเข้ามาหาเธอเองมากมายเสียเหลือเกิน
บ้านพรรณไพรี
09.00 น.
“แกแน่ใจนะว่าเป็นพิมดาว”
พฤกษ์นั่งจิบกาแฟอยู่ที่ริมสระน้ำที่บ้านหลังใหญ่ของเขาในตอนเช้าตอนนี้เขาต้องคิ้วขมวดกับคำบอกของลูกน้องของเขาแต่เช้า
“ครับนาย..ผมว่าผมไม่ได้ตาฝาด”
แจ็คยังยืนยันกับเจ้านายของเขาเหมือนกับที่ยืนยันกับเจมส์
“ยังไงก็เร่งมือพาตัวเธอมาให้ฉันเร็วๆก็แล้วกัน”
ในเมื่อลูกน้องของเขามั่นใจเสียขนาดนั้นเขาก็มีโอกาสที่จะได้เจอตัวเธอเร็วๆนี้
“ครับนาย”
แจ็คใจชื้นขึ้นมาเมื่อเจ้านายของเขาไม่ว่าเขาไร้สาระเหมือนเพื่อนของเขา
“คุณริชชี่มาหาครับนาย”
เจมส์เดินเข้ามาหาคนเป็นนายเพราะะตอนนี้มีคนมาขอพบนายของเขาแต่เช้า
“มาทำไมแต่เช้าวะ”
พฤกษ์ทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่คู่ขาเก่าของเขาที่หายหน้าไปเสียนานวันนี้กลับมาหาเขาแต่เช้า
“เอ่อ..ผมก็ลืมถามด้วยนะครับนาย”
เจมส์เองก็ลืมถามหญิงสาวเรื่องนี้ไปเสียสนิท
“เอ๊ะ..ไอ้นี่วอนซะแล้ว”
เมื่อครู่พฤกษ์แค่สบถออกมาเท่านั้นไม่ได้ต้องการที่จะถามใครเสียหน่อยไม่เข้าใจว่าลูกน้องของเขาสองคนมันจะกวนประสาทของเขาไขนาดนี้
“เอ่อ..ผมไม่กล้าหรอกครับ”
เจมส์เอี้ยวตัวหลบให้เจ้านายของเขาเดินผ่านไปเล็กน้อยเมื่อครู่เขาไม่ได้ตั้งใจกวนเจ้านายของเขาแต่เพียงแค่คิดว่าเจ้านายของเขาถามก็เท่านั้น
“ก็หัดตอบอะไรที่ไม่กวนประสาทบ้างสิวะ”
แจ็คอมยิ้มแกมบ่นคู่หูของเขาเล็กน้อย
- Writer
