Nagising ako nang maramdaman kong may biglang humigit sa’kin paahon sa tubig.
I gasped, coughing the water from my lungs. The cold air bit through my skin.
“Have you completely lost your mind?!” singhal ni Lucian, basang-basa, hinahabol ang hininga, mga mata’y nag-aalab sa galit at takot.
Bumaling ang tingin ko sa labas—ang araw ay halos lumulubog na. Nakatulog pala ulit ako sa bathtub.
“You could’ve—”
“Died?” putol ko sa kanya, malamig ang boses. Tumingin ako diretso sa kanya. “Alam mo ba kung ano ako?” mariin kong tanong.
Natahimik siya. Ang mga patak ng tubig mula sa buhok niya ay dahan-dahang tumulo sa sahig, tumatama sa katahimikan ng silid.
“You’re... reckless, that’s what you are,” aniya, pero ramdam ko ang pagbabago ng tono.
Ngumiti ako ng mapait, saka dahan-dahang tumayo.
