Chapter 1
PAALALA:
'Ang kwentong ito ay katang iisip po lamang, kung alin man po ang pagkakapareho ng mga Pangalan, Lugar, Puok, at Pangyayari ay nagkataon lamang. Sa mga magbabasa sorry sa mga errors, my mga pagkakataon na my kulang wag niyo po sana ako ibash kung ayaw niyo ng kwento ko ayus lang po, ang akin lang is mag bigay aliw sa mga adik na mambabasa gaya ko hehehe. Ako’y baguhan lamang po dito. Sana po mag enjoy kayo sa Pagbabasa..
Your love writer
Miss Yeyel
KASALUKUYAN:
“Nicole, anak halika na dito aalis na tayo, bakit ba ng tagal mo namang bata ka magbihis”sigaw ni mama sa labas ng kwarto ko. Kung makasigaw naman si mama oh parang napakalayo ko” bulong ko sa sarili ko
sandali lang po mama nagbihis pa po ako ,si mama talaga lagi nalang minamadali, paglabas ko ng kwarto tinignan ko si mama inaayus lahat ng mga gamit naming kasi lilipat daw kami ng bagong tirahan.
“Mama bakit?, saan po ba tayo pupunta lagi nalang po tayo lipat ng lipat ng tirahan, tyaka po mama malapit na po ang pasokan”, sabi kopa ky mama,
“Nicole anak wagkana mag-alala naayus kona ang bago mong mapapasukan doon tyaka diba sabi ko naman sayo na lahat gagawin ni mama para sayo, kaya wagka sana magalit ky mama kasi ayuko lang mawala kapa sakin, ikaw nalang ang meron ako, simula ng mawala ang tatay mo, hindi kona alam kung pati ikaw mawala sakin, balang araw maiitindihan morin ako, daldalira talaga ng anak ko, hehehe bungisngis ko syempre mana ako sa inyo ni tatay eh, tumawa lang si mama at hinlikan ako sa nuo.
Sinarado na pintuan ng bahay, bago sumakay ng tricycle tumingin muna ako sa bahay at binalikan ang mga masasayang alaala namin nuong buhay pa si tatay, namatay si tatay dahil sa sakit sa puso, ang sabi non ng doctor ay malala na daw ang sakit ni tatay, nahihirapan na daw itong himinga, wala din kaming magawa ni mama kundi ang umiyak dahil hindi naming mataggap na hanggang doon nalang si tatay, kahit sa pitong gulang palang ako ay naiintindahan kona mga bagay-bagay dahil sa talino na pinagkaloob sakin ng magulang ko.
Active ako lagi sa school pag-uuwi ko laging my star ako kasi very good daw ako sabi ng teacher ko. Kahit minsan nabubully ako sa school pero hindi ko yun iniinda dahil sabi ni tatay na wagkona nalang daw pansinin, kaya idol ko si tatay eh.
Nagdaan pa ng dalawang araw bago binawian ng buhay si tatay. Pagpagkatapos ng libing ni tatay iyak lang ng iyak si mama dahil hindi niya padin matanggaap na wala na si tatay, naalala kopa non sabi sakin ni tatay “ nicole anak, pag wala na ako alagaan mo mama ha, mahal na mahal ko kayo, masayang sabi ni tatay na habang my tumulong luha sa kanyang mga mata. ”mahal na mahal din po kita tatay ikaw po ang piiinakadabest tatay in the world!”, proud kung sigaw. at pagpatak ng luha sa mga mata ko.
"Napaka swerte din namin ng mama mo dahil ikaw ang anak namin." iyak ng tatay habang yakap ako.
"Anak gising na dito na tayo," tumayo na kami at lumabas na para maghanap ng masasakyan papuntang bago namin bahay. hindi ko nalang sinabi ky mama na napanaginipan ko na naman si tatay, kasi ayuko ng malungko si mama.
"mama malapit lang po ba dito yung school, masayang sabi ko ky mama habang naglalakad papunta sakayan ng tricycle" oo naman magugustuhan mo doon tyaka madami kang makikilang bagong kaibigan doon tyaka wagka mag-alala hatid sundo naman kita lagi. mahal na mahal kita anak, lagi mong tatandaan yun ha, niyakap ako ni mama ng mahigpit,.
continue....
sorry po kung medyo matatagalan ang pag update..
