Kolumdan sıkıca tutup sürüklerken hiçbir şey söyleyemedim. Kendimden geçmiş gibi Olcay’ın arkasından gidince Afran’dan farklı bir tepki beklemiyordum ama silah çekip çarşısının ortasında beni böyle durdurmasını da tahmin etmemiştim.
“Görürsün sen, Olcay ha! Demek Olcay! Sikmişim Olcay’ı!”
Çok geçmeden beni arabanın içine fırlatınca Hanım Ağa’nın şaşkın ve ne olduğunu anlamaz bakışlarıyla karşı karşıya kaldım.
“Nereye gittiniz siz öyle oğlum? Pek hızlı koştunuz.”
Burnundan soluyan Afran gömleğinin düğmelerinden birini daha açıp kendine gelmeye çalışarak cevapladı. Ses tonunu normalleştirmeye çalışıyordu:
“Önemli bir şey yok babaanne, yarım akıllı olduğu için gelinlik denediği mağazada bir şeyini unuttuğunu sanarak koşmaya başlamış.”
Hanım Ağa bir şey demeden önüne dönünce az çok bun
