EFSER
Sabah uyandığımızda uykumu öyle güzel almıştım ki vücudum gerçekten kendini iyi ve dinlenmiş hissediyordu. Yine de gözlerimi açmak istemedim ve bir süre daha öyle gözlerim kapalı şekilde yatmaya devam ettim. Afran’ın göğsüne kafamı koyduğumda Afran da kımıldanarak beni kollarıyla sardı ve saçlarımı okşayarak mırıldanmaya başladı ama yine de ne dediğini anlamıyordum. Belki de rüya görüyordu.
Gözlerimi yavaşça açtım. Burada, Antalya’da uyanmak beni gerçekten çok tuhaf hissettirmişti. Sanki ben mesleğimi sürdürüyordum, bir odada çocuklarımız uyuyordu ve bugün günlerden cumartesiydi… Bu düşünce gülümsememi sağladı. Bir gün bunu yaşayabilecek miyim diye düşünürken birden bire aklıma konak ve konaktakiler geldi ve iç çekerek nefes aldım.
Biraz daha derinlemesine düşünürsem üzülebilird
