Kalender Ağa, Afran’ın ve benim mezarlığa gitmemiz gerektiğini düşündü. Hanım Ağa’nın başıma örtmem için verdiği kenarı işlemeli tülbendi başıma örttükten sonra konaktan çıktık ve Afran’ın arabasına bindik. Bu sefer şoför de istememişti. Biraz tedirgin ve duygusal olduğunu sessizliğinden anlayabiliyordum. Devran konusunun konuşulması ve düğüne geldiğini öğrenmesi onu içten içe düşündürüyordu ancak sorsam bile kabul etmezdi. Sessizliği sürdürme niyetindeydim ancak Afran sessizliği bozan kişi oldu.
“Herhangi bir yere tek başına gitmeni istemiyorum.”
“O ne demek şimdi?”
“Şu demek, çarşıya çıkarken veya herhangi bir yere giderken öncelikle benim haberim olacak. Ardından yanına birini alacaksın ki seni uzaktan da olsa gözleyebilsin. Hatta bunu ben hallederim ancak haberim olmasan konaktan as
