“น้อย...” ในที่สุดวันนี้เขาก็รวบรวมความกล้าที่จะมาเผชิญหน้ากับเมียตรงๆ
หญิงสาวหันไปตามเสียงเรียกแสนคุ้นเคย แต่เสียงนี้กลับทำให้หล่อนเจ็บแปล๊บที่ช่องอกขึ้นมาซะเฉยๆ
“อย่าเข้ามานะ !” แต่เมื่อได้เห็นว่าเป็นใครเท่านั้น ดาราตรีก็แสดงท่าทางตื่นตระหนกขึ้นมาอย่างมากมาย สองขาถอยกรูดจนแทบตกจากบันไดศาลา
“น้อยช้าๆ เดี๋ยวตก”
“ฉันบอกว่าอย่าเข้ามา” หญิงสาวยังคงไล่เสียงดัง
มือใหญ่ที่ยื่นออกไปหมายจะช่วยภรรยาหากเกิดอุบัติเหตุไม่คาดฝันขึ้นสั่นน้อยๆ และค้างอยู่กลางอากาศอย่างนั้น ช่างเป็นภาพที่แสนเจ็บปวดจนเกินบรรยายที่ดาราตรีทำเหมือนทั้งกลัวและรังเกียจเขาขนาดนี้
“คุยกับอาสักคำได้มั้ย”
ดาราตรีไม่ตอบแต่หมุนตัวหันหลังให้เกือบจะวิ่งหนีไปอยู่แล้ว แต่ก็ก้าวขาไม่ออก
“อาขอมาอยู่ที่นี่ได้มั้ย ให้อาได้ดูแลน้อยบ้าง อารับรองว่าจะไม่วุ่นวาย ไม่ทำให้น้อยรำคาญ”
หญิงสาวเม้มปากแน่น เขาความจำเสื่อมหรืออย่างไร วันก่อนร้า
