ซีรีส์เมีย

ซีรีส์ เมีย เล่ม 1 เมียที่ไม่รักของเมษ กันยาสะดุ้งเมื่อเจ้าบ่าวหน้าดุดึงมือของเธอเข้าไปหา ก่อนจะสวมแหวนแต่งงานให้อย่างขอไปที เธอยกมือไหว้เขาอย่างกล้ำกลืนฝืนทน เมษ ไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอ แต่เขาต้องตกกระไดพลอยโจนแต่งงานกับเธอแทนพี่สาวของเธอที่หนีหายไปจากงานแต่งแบบไม่แคร์สายตาผู้ใด ไม่แคร์ถึงผลที่จะตามมาและไม่แคร์ความรู้สึกของเจ้าบ่าวอีกด้วย เขาจะยกเลิกงานแต่งก็ได้ ถ้าไม่กลัวเสียหน้าและเสียลูกหนี้คนสำคัญอย่างเธอไป ใช่แล้ว! พี่สาวของเธอไม่ได้หนีไปตัวเปล่าๆ แต่เธอยังทิ้งหนี้สินอันหนักอึ้งเอาไว้ให้ครอบครัวต้องแบกรับ และเธอคือคนที่จะต้องใช้หนี้นั้นแทนกิรณา เมษพาเธอเดินไปสวัสดีแขกเหรื่อในงานอย่างแกนๆ เพราะมีญาติผู้ใหญ่ของเขาอยู่ด้วย มือหนาดึงเธอเข้าไปใกล้ๆ บีบแขนของเธอจนเจ็บเสียหลายครั้ง “ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยสิ ทำยังกับฉันอยากแต่งงานกับเธอนักนี่” เขาก้มลงมากระซิบเสียงเข้มดุดันตรงริมหูของเจ้าสาวคนสวย ใช่แล้ว! สำหรับเขา เธอเป็นเพียงเจ้าสาวสำรอง และกำลังจะเป็นเมียที่เขาไม่รัก เพราะเขาไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอ งานแต่งถูกจัดขึ้นในไร่อันกว้างขวางของเขา ผู้คนซุบซิบนินทากันสนุกปากว่ามีการเปลี่ยนตัวเจ้าสาวกะทันหันจากพี่เป็นน้อง เมษใบหน้าบึ้งตึงและตึงเครียดอยู่ตลอดเวลา เขาคงเสียหน้า และนั่นคือเรื่องจริง ทำให้ลึกๆ แล้วเธอก็เห็นใจเขาเป็นอันมาก งานสิ้นสุดลงด้วยความโล่งใจของใครหลายคน แขกที่มาในงานทยอยกลับ ทิ้งให้เจ้าของงานได้เผชิญกับความเป็นจริง ว่าวันงานแต่งมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง กันยารู้สึกมือเย็นเยียบหลังจากที่บิดามารดาและญาติผู้ใหญ่ของเมษอวยพรให้เธอกับเขา ขณะส่งตัวเข้าห้องหอ ก่อนจะออกไปจากห้องอย่างเงียบเชียบ ทิ้งให้เธอกับเขาต้องเผชิญหน้ากันเพียงลำพังในห้องสี่เหลี่ยมอันโอ่อ่า เมษมองร่างของเจ้าสาวที่ยังนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนพื้นหลังจากผู้ใหญ่ออกไปจากห้องหอเรียบร้อยแล้ว “ลุกขึ้นมาทำหน้าที่ของเธอได้แล้ว” เมษดึงรั้งร่างน้อยขึ้นมาจากพื้นด้วยแรงกระชากอย่างไม่ปรานี “โอ๊ย! พี่เมษ” กันยาร้องเสียงหลง เธอต้องมาแต่งงานแทนพี่สาวของตัวเอง และต้องมาอยู่ที่ไร่ของเมษแทนกิรณาที่หนีไปกับผู้ชายคนอื่น ทิ้งให้เธอต้องเข้าพิธีแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่หล่อนคบหาดูใจอยู่นานนับปี “จะร้องทำไม เธอกับพี่สาวก็คงไม่ต่างกันมากนักหรอก เอาเงินของฉันไปเท่าไหร่แล้วล่ะ หลอกกันสารพัด นี่พ่อแม่เธอคงคิดจะเอาเธอมาย้อมแมวขาย จับเธอใส่ตะกร้าล้างน้ำสินะ” เขาผลักร่างบอบบางไปที่เตียงกว้างอย่างไม่ปรานีปราศรัย เขาแต่งงานกับเธอเพราะเจ็บแค้นพี่สาวของเธอ และไม่ได้คิดว่าพี่น้องคู่นี้จะดีหรือวิเศษวิโสไปกว่ากันเลย พี่สาวหนีตามผู้ชายคนอื่นไป เธอก็คงแหลกเหลวไม่ต่างกัน ตลอดระยะเวลาที่เขาคบกับกิรณา ก็เห็นว่ากันยานั้นมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ มากหน้าหลายตามาตามจีบหัวกระไดบ้านไม่เคยแห้ง “หนี้สินที่พี่ณาทำเอาไว้กับพี่เมษ กันยาจะหาเงินมาชดใช้ให้นะคะ” ที่เขาต้องแต่งงานกับเธอเพราะกลัวครอบครัวของเธอหนีหนี้ ไม่ใช่เพราะเขาอยากจะแต่งหรืออะไรเลย เขาแต่งงานกับเธอคล้ายจะจับเธอเป็นตัวประกันเอาไว้ขัดดอกและไร้ซึ่งความรัก “น้ำหน้าอย่างเธอจะมีปัญญาหาเงินที่ไหนมาใช้ให้ฉัน” เธอเพิ่งเรียนจบจึงยังไม่มีงานทำ แต่กันยาคิดว่าต้องทำได้แน่ๆ “กันยาจะหางานทำ” “เธอจะไปทำงานที่ไหน” เมษคร่อมรับร่างน้อยของเธอเอาไว้ ขณะเอ่ยถาม “กันยาเรียนจบแล้วต้องมีงานทำแน่ๆ ค่ะ” เธอมั่นใจแบบนั้น “เธอต้องทำงานในไร่ของฉันเพื่อป้องกันการหนีหนี้ อย่าคิดเลยว่าเธอจะหนีฉันไปไหนได้” เขากระชากชุดเจ้าสาวแสนสวยออกจากเรือนร่างของหญิงสาวอย่างไม่ปรานีปราศรัย “ว้าย! พี่เมษ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” “ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ในเมื่อเธอแต่งงานกับฉันแล้ว ไม่มีเงินมาใช้หนี้ก็เอาร่างกายเน่าๆ ของเธอจ่ายเป็นค่าดอกเบี้ยไปก่อนก็แล้วกัน” เมษกระชากชุดของเธอออกอย่างไม่ปรานีปราศรัย กันยายกมือขึ้นไหว้เขาปลกๆ ร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัว เมษชะงักแต่พอคิดเรื่องที่พี่สาวของเธอทำกับเขาเอาไว้อย่างเจ็บแสบเขาก็เลิกสนใจน้ำตาของเธอในทันที “ยังดีกว่านอนกับกระหรี่ข้างนอก โดนมากี่คนแล้วล่ะ ฉันเห็นว่ามีผู้ชายมาปวนเปี้ยนอยู่กับเธอหลายคนเหมือนพี่สาวของเธอนั่นแหละ” เมษเอ่ยถาม เขาจำได้ว่าตอนคบกับกิรณาก็มีเรื่องหึงหวงกันบ่อยเพราะกิรณามักมีผู้ชายมาชอบพอ หล่อนปั่นหัวเขาจนไม่เป็นอันทำอะไร เขาต้องขับรถจากไร่เป็นระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร เพื่อไปหาเธอที่กรุงเทพฯ และรวบรัดแต่งงานกับเธอ ไม่คิดว่านอกจากเธอจะหนีงานแต่ง ยังหอบเงินจำนวนมากของเขาไปด้วย “พี่เมษ อื้อ...” กันยาร้องประท้วงเสียงหลงเมื่อเมษกระแทกปากบดจูบเธออย่างดุดัน เขาไม่ปรานีและไม่คิดจะปรานีด้วย ความเจ็บใจเสียหน้ามันถาโถมเข้ามาจนเขาต้องหาที่ระบายความหงุดหงิดที่เกิดขึ้น “กันยาเจ็บนะคะพี่เมษ” เธอร้องประท้วงผลักมือของเขาออกเมื่อเขาเคล้นคลึงทรวงอกอวบอิ่มของเธออย่างไม่ปรานีปราศรัย “เจ็บสิดีจะได้รู้ว่าฉันเจ็บยิ่งกว่า” “กันยาจะยอมพี่เมษ แต่พี่เมษอย่าทำรุนแรงกับกันยาเลยนะคะ” เธอเอ่ยขอร้องเขาทั้งน้ำตา เธอคือเจ้าสาวที่ไม่รักไม่เป็นที่ต้องการของเขา เมษคงเกลียดเธอมาก ในขณะที่เธอนั้นแอบรักแฟนของพี่สาวตัวเองมานานแรมปี แต่เธอก็เป็นได้แค่เพียงเด็กสาวคนหนึ่งที่เขาไม่เคยคิดจะเหลือบแลเพราะใจของเมษนั้นรักแต่พี่สาวของเธอ “ทำไมฉันต้องถนอมของเหลือเดนจากผู้ชายคนอื่นด้วย” เขาตอบอย่างใจร้าย กันยาจึงทำใจยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น ว่าเธอไม่เป็นที่ต้องการของเขาแต่แรก ความสาวความสวยที่เธอเฝ้าถนอมเอาไว้ให้สามีในวันแต่งงานเขาไม่เห็นค่ามันเลย “โอ๊ย!” กันยาร้องเสียงหลงเมื่อเขาผลักดันบางสิ่งบางอย่างเข้ามาในเรือนร่างของเธออย่างไร้ความปรานี ไม่มีการเล้าโลม ไม่มีความอ่อนโยน เธอดันหน้าท้องแกร่งของเขาเอาไว้ ส่ายหน้าไปมา พลางร้องไห้สะอึกสะอื้น “นี่เธอ” เมษถึงกับชะงักเขาไม่คิดว่าจะได้ผู้หญิงบริสุทธิ์ผุดผ่องบนโลกใบนี้ โลกที่ผู้หญิงปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปกับผู้ชายง่ายๆ และพี่สาวของเธอก็ไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องแต่แรก หล่อนยั่วยวนเขาในขณะที่เขาให้เกียรติเธอ แต่หญิงชายเหมือนน้ำมันกับไฟ เขาอยู่ใกล้เธอและทนการยั่วเย้าไม่ไหวจึงได้เสียกัน แม้เธอจะไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องรักนวลสงวนตัวอย่างที่เขาคาดหวัง แม้จะมีผู้ชายมาชอบมากมาย แต่เขาก็มองข้ามข้อนั้นไป คบกับเธอและรับผิดชอบเธอในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง แต่เธอก็นอกกายนอกใจเขา หนีไปกับผู้ชายคนอื่นในวันแต่งงานโดยไม่คิดถึงจิตใจของเขา แล้วให้พ่อแม่ของเธอยัดเยียดน้องสาวของเธอมาให้แทน มันน่าเหลือเชื่อที่กันยาก็มีผู้ชายมาติดพันมากมายแต่กลับไม่เคยต้องมือชายมาก่อน เธอสะอึกสะอื้นฮักๆ อยู่ใต้ร่างของเขา ดันหน้าท้องของเขาออกไปให้พ้นๆ จนเขาต้องกดมือบางของเธอไปกับพื้นเตียง “กันยาเจ็บจังเลยค่ะพี่เมษ คืนนี้ปล่อยกันยาไปเถอะนะคะ เอาไว้... เอาไว้เราทำกันใหม่ก็ได้ กันยาขอทำใจก่อนได้ไหมคะ” เธอสะอื้นฮักๆ อย่างไร้เดียงสา ไม่รู้หรือไงว่าทำกันมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาไม่คิดจะปล่อยเธอแน่นอน “มันปล่อยไม่ได้อีกแล้ว” “ทำไมพี่เมษใจร้ายจัง” “เธอใจร้ายกับฉันยิ่งกว่า ตอดรัดฉันแน่นมากเลยรู้ไหม” น้ำเสียงของเมษแหบพร่า เขายอมรับว่าภาคภูมิใจที่เธอไม่ได้ปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบพี่สาวของเธอ เขาไม่เคยล่วงล้ำพรหมจรรย์ของหญิงใดเพราะให้เกียรติคนที่คบหากันอยู่ จึงคาดหวังความรักนวลสงวนตัวของผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของลูกเช่นกัน