Kung akala ko madali lang ang umarte na walang nangyayari sa pagitan namin ni Francisco, nagkakamali ako.
Nakatitig siya sa akin mula sa kabilang dulo ng mahabang conference table, suot ang dark navy suit at signature cold expression niya. Pero ako lang ang nakakaalam ng lihim sa likod ng mapanlinlang na katahimikan niya.
Kung gaano siya naging mapusok, kung paano niya binitiwan ang sarili niya sa pagitan ng mga braso ko.
At kung gaano ko rin binitiwan ang sarili ko sa kanya.
“Miss Ramirez, we’ll proceed with your presentation now.”
Tumikhim ako, tumayo at lumapit sa harap ng malaking screen. Hinila ko ang remote, pinindot ang unang slide. Kahit nanginginig ang loob ko, hindi ko ipinakita. Hindi ko siya tiningnan. Hindi ko hinayaan ang sariling matukso ulit.
Professional. Dapat profe
