Waiting For You

It was a usual morning in their residence.  Chloe is busy preparing for their breakfast when their doorbell suddenly rung. Upon opening the door, she was shocked to see who was in the doorway. “Iha, mukhang nagulat ka ata sa pagbisita namen ah” Bati ni Mommy Michelle sa kanya “Ah tita, este Ma, hindi naman I wasn’t just expecting you and dad this early” Palusot naman ni Chloe “Ikaw talaga, minsan na lang nga kami umuwi dito sa Pilipinas. Hindi ka ba nasabihan ni Spencer na uuwi kami?”Tanong ni Daddy Mike sa kanya Chloe made a quick mental scan kung meron nga ba nabanggit si Spencer sa kanya. “Hmmm, meron po ata sorry medyo inaantok pa po ata ako. Pasok po muna kayo” Yaya nito sa mga in-laws niya. “Jim, ipasok mo na mga maleta namen at iakyat sa kwarto” Utos ni Daddy Mike sa driver nila. “Teka lang po!” Pasigaw na pigil agad ni Chloe. “May problema ba?”Nagtatakang tanong ni Mommy Michelle “Kami na po mag-aakyat niyan mamaya. Medyo magulo pa po kasi sa taas, ayusin ko po muna” Patuloy na pagpapalusot ni Chloe “Iha, hindi na. It’s ok.” Sagot naman ni Mommy Michelle “Hindi po talaga, nakakahiya naman. Ma, dad give me 10 mins I’ll be back” Nagmamadaling sagot ni Chloe at agad agad na tumakbo paitaas. Kumatok ito ng ilan beses sa kwarto ni Spencer, ng walang marinig na sagot ay pumasok na ito sa loob. “Spencer gumising ka dyan!” Gising nito sa kasama inalog alog niya pa ito “Chloe, sabado ngayon wala naman office eh” Reklamo ni Spencer sa kanya at umikot sa kabila. “Importante to! Bumangon ka na dyan! Andyan mga magulang mo sa baba!” Tuloy na paggising niya sa kaniya. Pagkarinig dito ni Spencer ay agad agad na nga siyang bumangon. “Crap! Nakalimutan ko na ngayon nga pala darating sila mama. Sorry! Teka asan na sila?”Tanong ni Spencer sa kanya “Nice thank you for the information ah. Nasa baba na sila” Sagot ni Chloe “Wait, sige babain ko na muna sila” Sagot ni Spencer sa kanya. “Teka teka, pwede gumising ka muna? Tulog pa ata ang diwa mo eh!” Sermon ni Chloe sa kanya “Bakit nanaman?” Medyo iritadong tanong ni Spencer “Yun mga gamit mo baka gusto mo ilipat sa kwarto “natin”, at baka pwede pakilinis linis tong kwartong to”Paalala ni Chloe sa kanya “Chloe, can you do that for me?” pacute na tanong ni Spencer sa kanya “No, bahala ka dyan! Kasalanan mo naman to. Sige bahala ka na dito ah baboosh” Sagot ni Chloe sa kanya at lumabas na ng kwarto. Napakamot na lang ng ulo si Spencer at walang choice kundi gawin ang kinakailangan gawin. 1 taon, 365 na araw na ganun ang set-up nila. Kinasal silang dalawa para matakasan ang mga plano ng magulang nila para sa kanila. Hindi siya arranged marriage, hindi rin forced marriage. Kasal ng dalawang matalik na mag kaibigan, sa madaling salita kasal na wala yun required love para sa kasal. Mula ng ipanganak silang dalawa ay magkaibigan na sila. Mas matanda lang si Spencer ng isang taon kay Chloe. Galaw palang ng isa alam na nila ang gusto sabihin, ganun nila kakila ang isa’t isa. Parehas anak mayaman, matalino, crush ng bayan at higit sa lahat allergic sa commitment. Pag mamay-ari ng pamilya nila ang isang pinakasikat na mall sa bansa ang Mirage Mall. Pangarap ng pamily nila na sana sila ang magkatuluyan pero sumuko nalang ang mga ito ng makitang mukhang di eto mangyayari. Sumunod naman dito ang walang katapusan na pagrereto sa iba’t ibang kilalang personalidad sa parehas na industriya. “Chloe, marry me” Spencer said out of the blue during one of their dinner dates “What? Nahihibang ka ba?”Gulantang na tanong ni Chloe “Hindi pa naman, pero malapit na. so please marry me” Ulit ni Spencer “Ayaw ko nga! At bakit ako? Hello Spencer dami nagkakandarapa sayo dyan. Why me? There are more better fish in the sea” Sagot ni Chloe sa kanya “But they are no choice than anyone else than you. Look alam kong pareho tayo ng stand dito. I don’t want to get married anytime soon or maybe not even my entire life and ikaw, you are a man-hater, so I’ll guess you have the same thing in mind” Spencer stated-a-matter-of-factly “I might not have that plan of settling down anytime soon, but that doesn’t mean wala na ako plano magsettle down.” Defend naman ni Chloe sa sarili “Maybe I’m just not yet ready” Spencer rolled his eyes. “At kelan ka pa magiging ready?” Biglang hirit ni Spencer. It was an taboo topic for them so he decided to stop there. “Anyway, alam natin pareho na hindi titigil ang pagrereto ng mga magulang natin kung kani-kanino, and to add to that ang continuous pagprepressure nila sa atin. Hindi ka ba napapagod o nastrestress dun?”Tanong ni Spencer “Not as much as you are” Sagot ni Chloe “Because I am a guy and expectations are two times higher than they have on you. You are a girl so pag walang magkagusto sayo it can be your fault, but things are different for me. I’m the guy and I should be the one doing the “move” Tuloy na reklamo ni Spencer “Ang kapal mo din sa pagsasabi na walang nagkakagusto sa akin noh!” Hampas ni Chloe sa kanya “Bahala ka nga dyan! Hmp!”Tampo ni Chloe sa kanya Natawa naman si Spencer. “It was just an example, but I know you understand what I mean. And I know that my idea sounds crazy but don’t you think it’s the best for us? And besides baka nakakalimutan mo tayong dalawa naman talaga ang pinagpapareha nila nun una” Tanong ni Spencer sa kanya “Yun na nga ginawa na nila dati wala naman nangyari sa atin, what if this doesn’t work out? Isasacrifice mo ang friendship natin para dito? Spencer you know that marriage is not play-time nor just for a good-times-sake.” Chloe trying to speak her side out “I know Chloe, but we can try. If it really doesn’t work out well,  then it doesn’t work out. We can do something about it afterwards” sagot ni Spencer. “Anyway di na kita masyado kukulitin about this issue, pero if ever you are ready to give an answer I’m just a call away ok?” Paalam ni Spencer sa kanya bago umalis. After few months of thinking and endless discussion they both came out of the same decision. They are getting married. Needless to mention the “house rules” that they have ruled out before signing the marriage license, contracts etc.  No one can explain the happiness that both parents felt on their decision. Their marriage pushed through four months after they made up their decision. And now they are on their 12th month of being a married couple. “Ma, Pa sorry di ko na kayo nasundo” Bati agad ni Spencer sa mga magulang pagkababa niya. “It’s okay, sabi ko naman sayo you don’t have to worry about that. Ayaw na naman namen kayo istorbohin” Beso sa kanya ni Mommy Michelle “Ok lang naman Ma, so how long will you be staying this time?”Tanong ni Spencer “Maybe a week or two. Medyo marami itineraries ang daddy mo this time eh. Hope you won’t mind?”Tanong ni Mommy Michelle sa kanya “Sabi ko nga sa mommy mo, mag hotel na lang kami. Bagong kasal kayo ni Chloe at ayaw na namen makigulo sa inyo.” Biglang sabat ni Daddy Mike “Ok lang naman po dad, diba Chloe?” Spencer semi-shouted towards the kitchen. “Oo nga po, sayang naman kung maghohotel pa kayo” Sagot ni Chloe while fixing the table for breakfast. “Tara na po, kain na tayo” Yaya ni Chloe sa kanila. While they were having their breakfast, panay lang ang kwentuhan at kamustahan nila sa isa’t isa. “So Spencer, how are you and Chloe? Getting used to married life?”Makahulugang tanong ni Daddy Mike kay Spencer. Spencer just smiled. “Well I guess, getting married to my best friend was totally a right choice” Sagot naman ni Spencer, who took a quick glance on Chloe which seem puzzled by his answer.