Waiting For You

Chapter 15

Binabasa ng secretary ni Spencer ang mga schedule niya for the day and for the week. Nasa kalagitnaan na nang may pansin siya.

“Wait wait, parang ang dami ata nawala? Are you sure you are reading the right schedule?” Putol niya sa sekretarya niya.

“Opo sir, sigurado po ako” Agad naman sagot nito

“Teka pahiram nga muna” At kinuha niya ang folder na hawak ng secretary niya.

Well it was indeed his schedule but it was clearly revised.  There were even ballpen marks on the rescheduled, cancelled, and wait…. “Kinuha ni Chloe ang ilan mga meetings ko?” Nagulat niyang tanong ng maintindihan ang nangyayari

“Sir..Ms. Chloe went here earlier then asked for your schedule..tapos ayan po…di ko pa nareretype pinatawag niyo na po ako eh.” Kinakabahan naman sagot ng sekretarya

“Asan si Chloe ngayon?” Agaran niyang tanong

“Sir based on your schedule she might be on her way to Alabang to meet some of the food poisoning victims” Basa ng sekretarya

 “Cancel my schedule for the morning aalis lang ako” Desisyon naman ni Spencer at mabilis na lumabas ng opisina

“Pero sir..”Aangal pa sana ang sekretarya

“Hinayaan mo palitan ng ibang tao ang schedule ko, pero pag ako magbabago hindi mo ako hahayaan?” Di maintindihan ng sekretarya kung pinapagalitan o nagbibiro lang siya.

Agad niyang tinawagan si Chloe habang papunta siya sa sasakyan, di rin naman nangtagal ay sumagot din ito.

“Chloe asan ka?” Tanong niya naman agad

“Outside, may dadaanan lang” Mabilis na sagot ni Chloe

“Chloe! Alam ko na ginawa mo sa schedule ko, please pull over and wait for me” Utos niya ulit

“Spencer, I’m just helping ok? You have a lot of schedule for this morning so you don’t have to go with me”  Sagot naman ni Chloe

“Babe please!” Hindi naman napigilan sabi ni Spencer

“Spencer, I told you if you don’t allow me to help I’m doing it my way” Pagmagtitigas pa rin ni Chloe  “Wait what did you just call me?” Nadistract naman agad si Chloe dun

“Atleast wait for me ok? Tell me where you are” Spencer ignoring her second question but smiling to himself.

“Fine itext ko sayo kung saan ako makakatabi” Suko naman ni Chloe.

After around 20 minutes, Spencer saw Chloe’s park on a nearby coffee shop.  Pinuntahan niya agad ito and saw her seating inside drinking her coffee. Sumakay naman siya sa passenger’s seat.

“What do you want?” Irritable naman tanong ni Chloe

“Hindi kita hahayaan pumunta mag-isa dun. It’s like giving you to a lion’s den”Spencer confessed

“Lion’s den? Elaborate please?” Naguguluhan tanong ni Chloe

“Well this family is kind of high-profile. Apparently, three of the victims are grandchildren of the governor  of a province somewhere in Visayas. That’s why they don’t want to let this just pass” Explain naman ni Spencer

“But it was just an accident, wala naman may gusto na mangyari yun.” Chloe saying her side “So ano ang gusto nila mangyari?”

“Three times we have given the others and some more privileges”  Pabulong nitong sabi

“Let’s go” Yaya naman ni Chloe. Hindi niya na ito hinayaan para mapigilan pa siya. Nasa kanya ang manibela siya ang masusunod.

Nasa labas na sila ng bahay ng biktima. “Dito ka na lang muna kilala ka nila. Let me handle this first ok?”Paalam ni Chloe.

“Pero..” Aalma pa sana si Spencer

“Please?”Pakiusap ni Chloe

“Fine fine” Suko naman ni Spencer ayaw niya na makipagtalo pa

Dalawang beses niya lang kinailangan magdoorbell ay nakapasok na si Chloe sa loob ng bahay, nakaupo lang siya sa sofa nang may mapansin siyang lalaki na  pababa. Kakaiba din ang pamilyang to sasalubong ng bisita walang suot na pang itaas nakashort lang at mukhang bagong gising lang.

“I’m Mr. Carlos, and you are?” Pakilala naman ng lalaki and offered his hand for a handshake

“Chloe, representative from Mirage Mall” Sagot naman ni Chloe and took the hand shake out of courtesy. Pero ang binata ay nagawa pang halikan ang kamay niya. Agad niya naman  binawa ang kamay.

“Kung sana dati pa ikaw na pinadala nila dito things would be a lot easier” Nakangising sabi ni Carlos sa kanya

“Sir, about po sa tatlo niyong kapatid…”Chloe diverting the topic.

“Oh yes, about that. Alam na naman nila ang demands namen. Namasyal lang ang mga kapatid ko sa mall niyo and they end up staying on the hospital for three days. Worse, their life was put on risk”Demand naman ni Carlos

“Sir, kahit naman po kami were affected by the incident. At hindi naman kami nagmamalinis, we took all the blame and responsibilities. Kaya nga po kami nakikipagusap para maayos na natin to..”Mahinahon na paliwanag ni Chloe

“Well if you wish we can take this conversation to my room?” Alok ni Carlos.

“Hindi na kailangan nun Mr. Carlos” A new voice interrupted “Ito na ang lahat nang hinihingi niyo everything’s signed so everything’s final so I guess wala na tayo dapat pang pagusapan” Spencer finished

Carlos has a smug smile. “Finally! Thank you for this at mukhang may bonus ka pang dala” Lumipat ang tingin niya kay Chloe

“My pleasure Sir, eto nga pala, wag ka magalala bago yan at branded pa. Baka magkapneumonia ka nyan” Abot ni Spencer ng isang t-shirt sa kanya  “Let’s go, Chloe” Hila ni Spencer kay Chloe palabas.

“Mga mukhang pera talga tsk” Pabulong bulong na sabi ni Spencer habang palayo sila at nakasakay sa sasakyan

“Bakit mo binigay?” Saway ni Chloe sa kanya

“Yun ang gusto niya eh. Unang una palang duda na ako sa kanila eh. Yes one of her sisters were one of our victim pero pinalabas niyang lahat sila ay naging biktima which made everything complicated. He wants the money for his own.” Explain ni Spencer

“Eh bakit di mo sinabi sa akin kanina? I should have known how to handle him.” Sagot ni Chloe

“Hayaan mo na tapos na yun so saan na tayo?” Spencer putting the issue aside.

“Meeting with the health officers sa city hall” Chloe answered

“Speaking of that, bakit mo nga pala inalter ang schedule ko?” Bigla niya naalala ang ginawa ni Chloe

“Will you drive or papalayasin kita sa sasakyan ko?” Utos naman ni Chloe

“Eto na po madam”  Wala naman magawa si Spencer kundi istart ang sasakyan.

It took them few minutes to reach the venue for the meeting, pagkatapos ay pinapauwi na ni Chloe si Spencer pero hindi ito umalis. So ang resulta dalawa sila umattend sa mga natirang itinerary ni Chloe sa araw.

“Alam mo nawalan ng sense ang pagkuha ko sa mga schedule mo because you’re still tagging along with me” Dismayadong komentong ni Chloe

“Kasi naman di naman trabaho ng babae ang mga to, di naman mall or restaurant ang mga pinupuntahan mo eh. City hall, city police, nbi etc. sa tingin mo hahayaan kita mag-isa?” Depensa naman ni Spencer

“Ginawa ko to para mabawasan ang  trabaho mo, pero ngayon you tinakasan mo naman lahat so tambak ka na naman bukas”  Frustrated na paliwanag ni Chloe

Spencer just smiled despite Chloe being semi-hysterical. “Ano nginingiti-ngiti mo dyan?” Saway naman ni Chloe sa kanya

“So Chloe which is which?” Tanong ni Spencer

“What which is which?” Tanong ni Chloe sa kanya

“it’s either ayaw mo masyado ako maraming workload dahil napapagod ako or dahil namimiss mo ako? So which is which?” Nangaasar niyang tanong

“None of the above, tinutulungan kita dahil parte din naman ng trabaho ko ito” Defensive naman na sagot ni Chloe

“Wait, sa pagkakaalam ko hindi kita asawa ngayon. So paano naging trabaho mo ang pagkabuti ng welfare ko?” Spencer continued teasing

“Trabaho ko bilang empleyado ng Mirage Mall mahirap na kung di mo maayos to lahat noh” Chloe finding a good answer

“Okay, sige sabi mo.” Kunwari nalang ay kumbinsado siya “So we are done for the day, dinner tayo?” yaya ni Spencer sa kanya

“Basta ba libre mo eh” Hirit ni Chloe

“Kailan ba kita pinagbayad?” Tanong ni Spencer sa kanya

“Madalas” Natatawang sagot ni Chloe

“Hindi kaya!” deny ni Spencer. “Daan lang tayo saglit sa pinagparkan ko kanina ah, I’ll drop off my key para mapick up ng driver mamaya” Paalam ni Spencer.

Mabilis lang sila kumain at habang nasa byahe sila ay may di pamilyar na kumanta ang tumugtog sa radyo. Nakuha nito ang atensyo ni Chloe, tila ba may mga litrato na nagflashback sa kanya.

DO YOU REMEMBER WHEN I SAID I'D ALWAYS BE THERE.

EVER SINCE WE WERE TEN, BABY.

WHEN WE WERE OUT ON THE PLAYGROUND PLAYING PRETEND.

DIDN'T KNOW IT BACK THEN.

Grade  w sila ng meron sila isang stage play na si Chloe ang bida. Magsisimula na ang programa pero ayaw pa lumabas ni Chloe sa kwarto.

“Chloe! Puno na ang auditorium natin magstart na tayo bakit ayaw mo pa lumabas dito?” Tanong ni Spencer sa kanya

“Wala ako sa mood! I feel so sick and uncomfortable with these clothes” Reklamo ni Chloe. Apparently there was some kind of malfunction on her dress na kanina lang nila napansin.

Natawa naman si Spencer sa kanya “Kasi instead na princess ang peg mo naging damsel in distress?” Pangaasar ni Spencer

“Che!” Tapon ni Chloe sa kanya ng unang mahawakan niya, a box of tissue

“Come on Chloe, it might look a little awkward but trust me it still looks good on you. Don’t want letting your prince wait for you right?” Pagpapalakas ng loob ni Spencer sa kanya

“Kailan pa kita naging prince?” Tanong ni Chloe

“Nakalimutan mo ata na ako ang male lead dito?” Spencer smiled encouraging her “Tsaka diba ever since ako lang naman ang lagi mong prince” Spencer told her smilingly

“So pag ikaw ang prince ko meaning happily ever after na tayo?” Tanong ulit ni Chloe

“We don’t know what tomorrow holds for us pero till then I’ll be your prince” Sagot ni Spencer sa kanya

“Line mo yun sa play eh!” Reklamo ni Chloe

“Akala ko kasi gusto mo pa magrehearse eh” Biro ni Spencer sa kanya

“Sige na nga tara na” Sa wakas ay nawala din ang kaba niya para sa gagawin

NOW I REALIZE YOU WERE THE ONLY ONE

IT'S NEVER TOO LATE TO SHOW IT.

GROW OLD TOGETHER,

HAVE FEELINGS WE HAD BEFORE

BACK WHEN WE WERE SO INNOCENT

Debut ni Chloe. Obviously si Daddy Kenneth ang magiging first dance niya at ang best friend niya naman ang magiging huli.

“You really look great tonight” Di mapgigilan na komento ni Spencer

“Thank you” Chloe thanked him sweetly. Kahit na ilan beses niya na ito narinig sa gabi iba ang dating sa kanya nun si Spencer ang nagsabi

“So paano yan legal ka na. Pwede ka na uminom, pwede ka na magdrive, pwede ka na makulong at higit sa lahat pwede ka na magboyfriend” Kwento ni Spencer sa kanya

“Una dati pa ako umiinom patago lang, pangalawa nagdridrive na ako at pangatlo paano ako magboboyfriend eh wala pa naman nanliligaw sa akin” Natatawa naman sagot ni Chloe

“Nako Chloe kung alam mo lang ang dami dyan naghihintay lang na matapos tong araw na to at siguradong makandarapa sila sa paghahabol sayo” Reveal ni Spencer

“What made you so sure about that?” Taas kilay na tanong ni Chloe

“Kasi lalaki din ako. Hmm pero paano yan Chloe mukhang di pa ako ready ishare ka sa iba.  Sabihin ko nga kay tito bawal ka na magboyfriend”  Biglang bawi naman ni Spencer

“Wag!! Edi tatanda akong dalaga nyan!” Reklamo ni Chloe

“Edi ako nalang.” Volunteer ni Spencer

“Ikaw?” Natawa naman si Chloe dun “Marunong ka ba manligaw? Tsaka hello bestfriend kita hindi boyfriend”

“Malay mo diba? Ah basta akin ka lang” Pagmamaktol ni Spencer

“Unfair naman yun, kashare kita sa lahat ng female population sa mundo eh” Sakay naman ni Chloe sa biro niya

“Grabe ka naman. Kung gusto mo exclusive nalang tayo sa isa’t isa?” hirit ni Spencer

“Sira ka talaga!” Mahinang hampas ni Chloe sa kanya

“Basta ah, kung may manliligaw sayo dapat dadaan din sa akin muna ah” Paalala ni Spencer

“Kawawa naman manliligaw ko, may Daddy Kenneth na dadaanan may Kuya Spencer pa” Nakangiting sagot ni Chloe

“Ganun talaga, malas lang nila” Sagot ni Spencer.Patapos na ang kanta kaya medyo nagpanic si Spencer“At dahil 18 ka na pwede ko na gawin to” Mabilis siyang humalik sa pisngi ni Chloe at ang resulta naging daig pa ng kamatis sa pula ang pisngi ni Chloe.

I PRAY FOR ALL YOUR LOVE

GIRL OUR LOVE IS SO UNREAL

I JUST WANNA REACH AND TOUCH YOU, SQUEEZE YOU, SOMEBODY PINCH ME

THIS IS SOMETHING LIKE A MOVIE

AND I DONT KNOW HOW IT ENDS GIRL

BUT I FELL IN LOVE WITH MY BEST FRIEND

It was their college graduation, kakatapos lang ng buong ceremony and everyone were congratulating each other.

“Chloe congrattss! I’m so proud of you!” Yakap ni Spencer sa kanya

“Congrats din sayo! Your speech earlier was really good!” Yakap din pabalik ni Chloe sa kanya

“Hindi naman ako multiple awardee noh, ikaw na talaga yan! Takot takot ka pa last month sabi ko sayo kayang kaya mo maabot yun GPA na yun eh” Hirit ni Spencer sa kanya

“Speeeenccccerrrrr!!!” Isang grupo ng babae ang patakbong lumapit kay Spencer

“Chloe pwede kunan mo kami!” Lakas loob na utos ng isang babae

“Sure” Pilit niyang ngiti at inabot ang camera. Hindi niya alam kung ilan beses na siya kumha ng litrato dahil panay ang palit ng mga tao sa posisyon nila at pose nila. Isiksik na  kung isiksik ang sarili kay Spencer.

Nang matapos ang photo-op nila ay binalik na ni Chloe ang camera sa kanila. “Wait Ghia! Kami naman ni Chloe ang picturan mo pwede?” Habol ni Spencer. Nakita ni Chloe ang simangot sa mukha ng babae pero dahil si Spencer ang nagrequest hindi rin siya makatanggi

“Ngiti naman dyan oh” Bulong ni Spencer sa kanya  then Chloe smiled for the camera. Spencer wrapped his hands from behind her and placed his head between her neck. “Wag ka na magselos ha? Ikaw lang naman forever love ko best friend kita eh”  Bulong ulit ni Spencer sa kanya at di mapigilan ni Chloe ang ngiti.

THROUGH ALL THE DUDES THAT CAME BY

AND ALL THE NIGHTS THAT YOU'D CRY.

GIRL I WAS THERE RIGHT BY YOUR SIDE.

HOW COULD I TELL YOU I LOVED YOU

WHEN YOU WERE SO HAPPY

WITH SOME OTHER GUY?

Spencer was watching his late night TV when Chloe came rushing through his room. She was sulking and is on the verge of crying..

“Oh Chloe! Akala ko ba may date kayo ni Miguel ngayon?” Nagulat na tanong ni Spencer dapat ay may date siya

“He cancelled last minute! May kailangan daw siya gawin eh!”Galit na sabi ni Chloe “Ano ba kasi yun! Anniversary pa naman namen ngayon!” Di niya na mapigilan maiyak.

“Gusto mo tawagan ko siya?” Alok ni Spencer kahit naiinis siya.

“Wag na, hayaan mo na muna siya. Bahala siya sa buhay niya”  Pagtanggi niya pero di pa rin matigil ang pagiyak.

“hocolates?” Alok ni Spencer kinuha niya pa eto mula sa pantry niya.

Chloe’s eye suddenly glowed “Thank you best! Ikaw pa rin talaga ang nakakilala sa akin” Kahit papaano ay medyo gumaan naman ang loob niya dito..

“Hinay hinay lang dyan baka bukas ang taba taba mo na” Kinurot kurot niya pa ang pisngi niya

“HMP! Akin na nga yan” Agaw niya naman sa chocolate. Dun na nagpalipas ng gabi si Chloe. Kinaumagahan habang nagluluto si Spencer ay may nagdoorbell.

“Miguel ikaw pala yan” Binati naman ni Spencer ang bagong dating

“Si Chloe andito ba siya?” Silip ni Miguel sa loob ng bahay

“Hmmm yes?” Alanganin sagot ni Spencer

“Miggy?” Gulat na tanong ni Chloe hindi niya inaasahan ang pagbisita nito

“Chloe! Sorry pala kagabi. Sinugod kasi si mama sa hospital eh.” Biglang yakap naman ni Miguel kay Chloe. Umatras naman si Spencer mula sa moment ng dalawa.

“ Kamusta na siya?  You should have told me earlier…”Guilty naman na sabi ni Chloe

“She’s fine. Sorry talaga, hindi ko talaga ginusto to cancel on our date last night..” Hingi pa rin ng tawad ni Miguel

“It’s okay I understand now, pwede naman tayo anytime magdate..” Nakangiting sagot ni Chloe

“Tank you talaga Chloe for understanding” Yakap ulit ni Miguel sa kanya

“Ehem” Parinig ni Spencer sa dalawa bago pa maging parental guidance ang nangyayari sa harap niya

“Sorry best” Nahihiya naman sabi ni Chloe sa kanya. “Bihis lang ako puntahan natin si tita”

Pagkaalis nila sinarado na ni Spencer ang pinto. Nakita niya pa ang bulaklak na niawan sa lamesa “Kawawa ka naman props ka nalang iniwan ka pa dito” Monologue niya tila hindi ba kumbinsido sa dahilan ni Miguel.

“So I think it would be just you and me now” Kausap niya sa almusal na hinanda niya para sana sa kanila ni Chloe.

NOW I REALIZE YOU WERE THE ONLY ONE

IT'S NEVER TOO LATE TO SHOW IT.

GROW OLD TOGETHER,

HAVE FEELINGS WE HAD BEFORE

WHEN WE WERE SO INNOCENT.

“Spencer Spencer Spencer nanaman!” Pasigaw na sabi ni Miguel sa isang mga away nila

“Wag mo idadamay si Spencer sa kasalanan mo” Sagot naman ni Chloe

“Kung ano ano kasi ang sinasabi ng Spencer na yan eh wala naman siyang alam” Galit na sabi ni Miguel

“May mali ba sa sinabi niya?” Akusa ni Chloe

“I cannot believe na nagaaway tayo dahil sa kanya” Sagot pabalik ni Miguel

“Your drinking and Spencer has no connections at all. Alam ko sa simula palang ayaw mo na kay Spencer so alam ko ang ginagawa mo” Tuloy na depensa ni Chloe

“Kasi sa lahat ng desisyon mo o lahat ng okasyon sa buhay mo andun siya.”Hirit ni Miguel

“O course! He is my friend! My bestfriend!” Tuloy na pagtatanggol ni Chloe kay Spencer “Ang sabihin mo nagseselos ka lang sa kanya!”

“So ano ngayon kung nagseselos ako sa kanya? May karapatan naman ako ah!” Miguel defending himself “Paano ba hindi ako magseselos kung titignan kayo ng hindi mo kakilala mas mukha pa kayo magboyfriend kesa sa atin” Pag-amin ni Miguel

“Pero ikaw ang boyfriend ko kaya stop hating and just accept the fact that he will be forever in my life as my good friend” Pakiusap ni Chloe

“I will try, but that guy should know his limits” He put an ultimatum on his words

“And tell that to yourself too.” Sagot ni Chloe bago umal

“What? Nagaway kayo dahil sa akin?” Kausap niya ito sa telepono.  “Should I be honored?” Nakuha pang mag biro ni Spencer

“Kainis kasi eh” Reklamo ni Chloe

“Normal lang sa kahit anong relasyon yan ang pagaaway. Understand each other, give way at higit sa lahat please don’t drag me to your arguments every time” Seryosong payo naman ni Spencer

“Bakit tayo hindi tayo nag-aaway?” Tanong naman ni Chloe

“Because we have that special connection” Biro ni Spencer sa kanya “But seriously, we understand each other, hindi natin hinahayaan na pangunahan tayo ng emotions natin. Ganun lang yun” Dagdag pa na payo ni Spencer

“Haaayyyy Spencer, ikaw pa rin talaga ang nakakakilala sa akin” Bittersweet na sabi ni Chloe

“Sinasabi mo lang naman yan tuwing nag-aaway kayo” May tampong sabi ni Spencer “Oh may tumatawag sayo sayo baka boyfriend mo na yan I’ll hang up now” Paraya naman agad ni Spencer

“You still the best! Di ko alam gagawin ko pagwala ka” Habol ni Chloe bago binaba ni Spencer ang telepono

“Ako rin” bulong ni Spencer sa busy tone sa telepono niya

I PRAY FOR ALL YOUR LOVE

GIRL OUR LOVE IS SO UNREAL

I JUST WANNA REACH AND TOUCH YOU, SQUEEZE YOU, SOMEBODY PINCH ME

THIS IS SOMETHING LIKE A MOVIE

AND I DONT KNOW HOW IT ENDS GIRL

BUT I FELL IN LOVE WITH MY BEST FRIEND

 Isang taon na ang nakalipas mula ng hindi natuloy ang engagement ni Chloe at Miguel pero hanggang ngayon ay tila hindi pa rin nito matanggap ni Chloe.

“Chloe, tara na uwi na tayo” hila ni Spencer sa kanya.  Halos yakapin n anito ang lamesa sa bar kung asan sila.

“Spencer! Bakit ikaw ang andito? Akala ko pa naman si Miggy na” Halatang lasing na lasing na sabi ni Chloe

“Chloe wala na si Miguel! Wag mo na siyang hanapin pa” Pasigaw na sabi ni Spencer hindi niya ito gusto sigawan pero mukhang yun ang kailangan

“Pero bakit? Bakit niya ginawa sa akin yun? Saan ako nagkulang?” Tuloy na pagtatanong ni Chloe

“Wala ka pagkukulang siya ang may pagkukulang” Kontra ni Spencer

“Tsssss I was just not good enough” self pity ni Chloe sa sarili

“Maybe becasue I don’t want to sleep with him. Pero diba tama lang naman yun? It should be done after marriage? Baka dahil dun kaya niya ako nagawang maghanap ng iba” Hirit pa ni Chloe “Or maybe because…” Tila di pa rin maubos ang pagiisip ni Chloe sa mga posibilidad

“Iuwi na kita Chloe tama na” Binuhat niya si Chloe pero nagulat siya sa sunod na ginawa ni Chloe. Bigla siyang hinalikani ni Chloe “Ok naman ako humalik diba?”

“Tanga lang talaga siya para paglaruan ka. Sana marealize mo na hindi siya kawalan. Marami pa dyan ibang mas deserving sa pagmamahal mo at sana marealize mo din sana that you will are always enough” Bulong niya sa natutulog na si Chloe

I KNOW IT SOUNDS CRAZY THAT YOU'D BE MY BABY.

GIRL YOU MEAN THAT MUCH TO ME.

AND NOTHING COMPARES WHEN WE'RE LIGHTER THAN AIR AND

WE DON'T WANNA COME BACK DOWN.

AND I DON'T WANNA RUIN WHAT WE HAVE

LOVE IS SO UNPREDICTABLE.

“Iho I want you to get married soon. Hindi ka na naman bumabata eh. It’s about time.” Sulsol ni Daddy Mike sa kanya

“Pero dad I haven’t found the one yet” Nakuha pang magbiro ni Spencer sa daddy niya

“Then find your one soon. Or else hindi kami titigil para tulungan ka maghanap sa the one mo” Natatawang sabi ni Daddy Mike sa kanya

“Don’t you think its unfair for us na papakasalan namen ang isa’t isa ng hindi namen mahal ang isa’t isa? Tanong ni Spencer

“We are not forcing you to a loveless marriage son. We just want you to settle down soon.” Sagot naman ng daddy niya

“Pero dad, hindi naman yun ganun kadali. Kasi pwedeng nahanap mo na si the one pero hindi ka pa ready na to take everything to the next level. To marriage” Katwiran ni Spencer.

“Duwag ang tawag dun anak. You won’t call someone the one if she’s not the one you see you’re spending your life with” Bilin ng daddy niya “ Good luck on your conquest on finding the one” Tinapik tapik pa siya ng daddy niya bago siya iniwan.

“Hindi naman ako duwag eh. talagang hindi pa talaga ready ang the one ko para sa susunod na level. Hindi pa nga kami nakakapagsimula” Malungkot na natatawang sabi ni Spencer sa sarili

BUT IT'S THE RISK THAT I'M TAKING, HOPING, PRAYING

YOU'D FALL IN LOVE WITH YOUR BEST FRIEND

“Chloe, napagisipan mo na ba yun sinuggest ko sayo last month?” Tanong ni Spencer pinupunto ang naging proposal niya

“Spencer I really don’t think it’s a good idea…masyado maraming nakataya dun” Hindi pa rin kumbinsado si Chloe sa plano

“But I’m ready to take that risk. We have known each other since we were on diapers. We can make this work” Habol ni Spencer

“Pero kasal na tong pinaguusapan natin dito” Katwiran ni Chloe

“Exactly and I’m willing to take this risk” Matapang na deklara ni Spencer

I PRAY FOR ALL YOUR LOVE

GIRL OUR LOVE IS SO UNREAL

I JUST WANNA REACH AND TOUCH YOU, SQUEEZE YOU, SOMEBODY PINCH ME

THIS IS SOMETHING LIKE A MOVIE

AND I DONT KNOW HOW IT ENDS GIRL

BUT I FELL IN LOVE WITH MY BEST FRIEND

Nagkatinginan silang dalawa pagkatapos ng kanta.  “I didn’t know you had that song in your playlist” Biro ni Spencer sa kanya

“Hindi ko rin alam actually sino naglagay niyan” patay malisya naman sagot ni Chloe

“A ganun? Si tadhana ata ang naglagay nun kantang yun” Nakangiting sabi ni Spencer sa kanya

“Alam mo yun kantang yun?”Curious tanong ni Chloe

“Oo naman themesong ko yun eh” Hirit ni Spencer sabay tawa.