Return Of the Royal Pixie dust

SWEETZHELLE POV "Good morning!" sigaw ko pagbukas ng kurtina sa aking kwarto. "Shine! Shine! Shine!" kanta ko pa habang umiikot sa kwarto ko. Ang ganda ng umaga ko. Hehe! Oh will, muntik ko nang makalimutang magpakilala. Ehem, Ehem! Hai I'm Sweetzhelle Marquessa, 17 years old. Hello? Hai? Napatingin ako sa may pinto nang bumukas ito. "Miss? Nandito po si Bryent," sabi ni Maril, katulong ko. Natigilan ako. "What!? Oh no, no! Muntik ko nang makalimutan. Sige, pakisabi mag-aayos lang ako," natataranta kong sabi. Tumango naman siya kaya mabilis akong naligo saka nagbihis. Charan! Ready na ako! . Wait! MAy kulang, may beautiful summer hut. I smiled. Hinila ko na ang maleta ko at lumabas ng aking kwarto. By the way, magbabakasyon kami ni Bryent, hindi ko lang alam kung saan. Well, nag iisa na lang ako sa buhay maraming naiwang mana sa akin. Kaya kahit anong gusto, nakukuha ko. Matalino rin ako at ang gusto kong mangyari ay maging Cumlaude sa school namin kasi nga matalino ako. Hehe! Natanaw ko si Bryent sa may sala kaya naman tinawag ko siya. "Bryent!" Muntik na niyang maibuga ang iniinum niyang kape. Natawa tuloy ako sa naging reaksyon niya. "Ginulat mo naman ako at talagang handa ka na ha?" nakangiti niyang sabi sa akin. "Oo naman haha! Excited akong pumunta doon sa sinasabi mong paraisong ubod ng ganda!" masigla kong sabi. Napansin kong kakaiba ang titig niya sa akin. "Bakit?" nagtataka kong sabi. Umiling siya. "Tara na nga," nakangiti niyang sabi. Kinuha niya ang maleta ko at naglakad kami palabas. Sumakay kami sa kotse niya saka umalis. Nae-excite talaga ako. "Bryent, gaano ba kaganda iyong sinasabi mong paraiso?" tanong ko. Bumaling siya sa akin at ngumiti. "Katulad nang nakikita mo sa Tv. Iyong mala-fairytale ang ganda," nakangiti niyang sagot sa akin. "Talaga!?" masigla kong sabi. Tumango siya. Ehhh! Well, nakalimutan kong ipakilala ang bestfriend ko. Siya Bryent Nobel 18 years na siya. Katulad ko, wala na rin siyang pamilya. Ewan, iyon 'yong sabi niya. Matalino rin iyan katulad ko. "Tandaan mo Sweetzhelle, nabibilang ka roon," makahulugan niyang sabi. Nagtaka naman ako sa sinabi niya. "Anong ibig mong sabihin na nabibilang ako roon?" tanong ko. "Dahil Mahilig ka sa mga Fantasis. Alam kong matutuwa ka doon." Nalilito ako sa sinasabi niya. Hays! Ewan, baka naman tama siya. Mahilig ako sa mga fantasis. Haha! Ang ganda kaya noon. Hays! Makatulog na nga muna. Plok! "Ouch!" Napahawak ako sa noo ko nang may tumama dito. Kaya nagising ako. Dahan-Dahan akong tumayo nang mapansing nakahiga ako sa—tuluyan na akong napatayo. T-Teka! Di ba nasa kotse ako ni Bryent?And why the hell I'm here in the middle of the—forest? Oh my gosh! Nailibot ko ang tingin sa paligid. "Nasaan ako?" Tiningnan ko ang aking maleta at may napansin akong sulat. Kinuha ko iyon At binasa. Sweetzhelle, just follow the road at your left. You are belong in that place. Soon, we will see each other again. Napaupo ako at napatingin sa daang tinutukoy niya. Anong mayroon doon? Bryent, bakit mo ko naman ako iniwan dito. SOMEONE'S POV I smiled. When I saw her. Gamit ng tubig sa balon. Nakikita ko siya. Sa wakas nandito ka na, magkakasama na tayo. Napansin kong may paparating, kaya ibinalik ko sa dati ang balon saka muling ibinalik ang sarili ko sa pagiging Statwa. Natigilan ako, nang makita ko ang isang binata. "Mahal ko, nagbalik na ako," sabi niya at hinaplos ang mukha ko. "Ilang taon na ang lumipas at natupad ko ang hiling mo. Ang mabuhay muli alagaan siya at magabayan." Nabigla ako. I-Ibig sabihin? "Sana masilayan ko ulit ang magaganda mong ngiti mahal ko. 'Wag kang mag aalala P-protektahan ko siya, dadalawin kita ulit mahal ko," sabi niya at tumalikod, upang umalis. Napaluha ako. "Rem," tawag ko. Napahinto siya nang tawagin ko ang pangalan niya. Napalingon siya at lumapit ulit sa akin "Nakakapagsalita ka na?" tanong nya. "Gabayan mo siya, Rem." Napangiti siya at niyakap ang statwa ko. "Oo, mahal ko at hihintayin ko ang pagbabalik mo," sabi niya. Ngumiti ako. "Sige, umalis ka na dahil may paparating," mahinahon kong sabi. Tumango siya at naglakad. Muli siyang lumingon sa akin. Ngumiti lang ako. Ngayon nandito na siya marami nang magbabago. Ngunit kailangan ko rin siyang gabayan dahil alam kong mahihirapan siya sa lugar na ito.