[ศิลา]
รถสปอร์ตหรูขับเข้ามาจอดที่เดิม พร้อมกับเดินเข้าไปในบ้านอย่างเซ็งๆ เพราะเขาโดนแม่และน้องสาวโทรตามจนรำคาญ แค่ต้องการจะให้มากินข้าวที่บ้านแค่นั้น
เสียงคุยกันดังลั่นมีทั้งเสียงคนที่คุ้นเคย กับเสียงใครบางคนที่ไม่รู้ว่าใคร ผมเดินเข้าไปช้าๆ ก่อนจะต้องหยุดยืนพิงผนังห้องมองหญิงสาวตรงหน้า ใช่เธอจริงๆด้วยสินะที่เจอที่สนามบิน สวยขึ้นเยอะเหมือนกันแหะ
....บ้าฉิบนี่ผมกำลังชมว่ายายนั่นสวยเหรอเนี่ย ประสาทกลับแน่ๆผม พอเรียกสติตัวเองได้แล้วกำลังจะปั้นหน้านิ่งเพื่อเดินเข้าไป แต่ก็ต้องช้อนสายตาเหวี่ยงๆไปหาน้องสาวตัวดีเสียก่อน มันดันเห็นผมและเรียกผมจนเสียงดังแสบแก้วหูไปหมด
“เฮียย!! โทรตามตั้งนานแล้วทำไมพึ่งมา” คนตัวเล็กหันมามองผมนิ่ง สายตาประสานกัน แต่เธอกลับหัวเราะออกมาทันที โตแต่ตัวสินะความกวนตีนคงไม่ได้หายไปไหน
“พึ่งว่าง” มันมีที่ว่างข้างเธอแค่ที่เดียว ผมคงต้องนั่งตรงนี้สินะ
“ไง ลืมฉันหรือยัง
