“Ireta...”
Nagsikip ang dibdib ni Ireta nang marinig ang tila nadudurog na boses ng asawa. Mariin siyang napapikit upang hamigin ang sarili niya.
Lukas had always been crazy, strong, and fearless, but now, in front of her, he’s breaking into countless shards of glass. Parang matibay na kristal na natumba at nabasag. Sa kanya lang ito nagpakita ng kahinaan.
Naramdaman niya nang tuluyan nang isinuko ni Lukas ang buong lakas nito sa kanya at hinayaan nito ang sariling bumagsak sa mainit at nang-aalo niyang yakap.
Lalo niyang hinigpitan ang pagyapos dito, hindi huminto ang kamay niya sa paghagod sa likod ng asawa. He was trembling in her arms.
“Ito lang ang kailangan ko noon, Ireta. Isang mainit na yakap mula sa taong marunong magmalasakit sa akin. Gusto ko lang na may humagod sa likod
