Chapter Thirty-Four
SAMANTHA
SABI ko na nga eh. Nagpadala na naman ako sa inis at galit ko sa kanya kaya hindi ko na naman napigilan ang umiyak. Hinayaan ko na namang sakupin ako ng hinala na hindi naman dapat.
Alam ko na sa susunod. Kagaya ng kanyang sinabi, kokomprontahin ko na lamang siya kaysa pangunahan siya at paghinalaan.
Mabuti na lang at kalmado pa rin siyang kumausap sa akin at hindi niya sinasabayan ang inis ko sa kanya. Inamin niya naman ang kanyang kasalanan sa hindi niya pagsundo sa akin at ipinaliwanag niya ang isyung ibinabato ko sa kanya.
“Tumahan ka na. Hindi ko magagawa yang iniisip mo dahil nangako ako sa 'yo at sa panginoon. Mananatili akong tapat sa 'yo,” mahinahong sabi niya.
“Kahit toyoin ka, hindi ako magsasawang suyuin ka. Mahal kita at ikaw lang. Iyan sana
