SAVAŞ OYUNU

Son 'Rahat'

Asker, Hazııır ol! Rahattt! Dikkat!

Ben, Yüzbaşı Ahmet Celil. Sizden ben sorumluyum. Şimdi söyleyeceklerimi dikkatle dinleyin. 10 dakika sonra komutan gelecek; sizinle bir konuşma yapacak. Olur olmadık davranışlar sergilemeyin. Bu bir emir değildir, bir tavsiyedir. Hayatta kalabilmeniz için en değerli tavsiye…

Şimdi! Askeerrr, Hazrol!

Birkaç dakikanın ardından Yüzbaşı Ahmet Celil’in bahsettiği komutan kürsüye çıktı:

— “Asker, Rahaaat! Zira bu rahat, sizin son rahatınız olacak. Çünkü hâlihazırda savaş kapıda. Umarım savaş olmaz ama görünen o ki, bu olursa çağımızın son savaşı olacak. Teknolojinin nimetlerinden faydalanmak suretiyle bu savaşı, gerçekte kitlesel bir hâl almadan önce defalarca kez simüle edeceğiz.”

“Ben, en zorlu şartlarda hayatta kalmayı başarmış; doğal seleksiyon denen bilimsel yasayı zırva kabul edip, en güçsüz hissettiğim zamanlarda bile canıma kast edeni alt etmiş ve böylece ‘bitti’ denileni tersine çevirmiş biriyim. Böyle biri olmamı ne Yaradan’ın teveccühüne ne de bir tarafımda olduğuna inanılan bala borçluyum. Hep potansiyelimin farkındaydım. Ha, bu arada söyleyeyim: şansa falan inanmam. Her başarının çabaya meftun olduğunu bilerek yaşarım.”

“Şükürler olsun ki hepiniz boş boş bakıyorsunuz. Tecrübelerim gösterdi ki boş bakan asker, nispeten öğrenmeye daha açık ve üstlerine karşı büyük oranda itaatkârdır. Bu, unutulmaması gereken bir öğüt. Şimdi ben size bu vaazı niye veriyorum? İçinizde soruyorsunuzdur. Kiminize mental mastürbasyon gibi görünebilir ama bundan daha fazlası olduğunu söyleyerek başlayabilirim. Anlatacaklarımı dinlemeniz ve yeri geldiğinde uygulamakta tereddüt etmemeniz gerek.”

“Günümüz savaşları kas gücüyle yapılmıyor, asker. Yanındakini korumak ve olan biteni ciddiye almak… İşte sizi ve dolayısıyla memleketi bu gibi küçük ama paha biçilemez davranışlar ayakta tutacaktır. Merak edenler vardır; hiçbir şeyi merak etmenize gerek yok. Tüm sorularınızın cevabını zaman içinde yaşayarak alacaksınız. Savaşmak istemeyenler elbet olacaktır. Kamuflaj dağıtımında iki kapı göreceksiniz. Savaşmak istemeyen, siyah renkli kapıya gitsin. Boyunuzu ve kilonuzu ölçtürün; ona göre tabut yaptırılacaktır. Savaşa karşı olanlar, kaçınılmaz bir savaşta çarpışacaklarını henüz idrak edememiş olanlardır. Ve istatistikler der ki: idraktan yoksun asker, en önce ölen askerdir.”

“Bir simülasyonda yer alacak olmanızın bir önemi yok. Evinizde değilsiniz; bu bir konsol oyunu hiç değil. Deneyimleyeceğiniz simülasyon size fiziksel olarak bir zarar veremeyecek olsa da, yaşatacakları ile psikolojinizi ve ruhunuzun en derinliklerini sirayet ederek doğduğunuza pişman edebilir. Bunu hafife almamanızı öneririm. Zira hafife alanlardan dünyayı terk edenler çok oldu. Unutmayın: bu bir oyun değil. Tekrar söylüyorum: duygularınızı tüm köşe bucak kuşatacak, zihninizi esir alacak bir gerçeklikten bahsediyoruz.”

“Söylediklerime verdiğiniz tepkiler, kimin ne yaşayacağı konusunda bana önemli veriler sağlıyor… Örneğin bir gülümsemeniz ya da sırıtmanız... İkisi aynı şey diye düşünen varsa, el kaldırarak belirtebilir. Sorun olmayacaktır. Bir elin kalktığını görüyorum fakat erlerden beklerken komuta kademesinden, Teğmen Nergis el kaldırdı. Teşekkürler Teğmen; örnek olmak açısından önemli bir davranış.”

“Konu daha fazla dağılmadan toparlamak gerekirse: söylediklerime gülenler, eğer bir savaş patlarsa ve ben o savaşta sizin komutanınız olursam, şu anda söylediklerime gülenleri o zaman cephenin ilerisinde mevzilendireceğimden kuşkunuz olmasın. Sırıtanlar… Onlar çoktan ölmüş olacaklar.”

“Sizden 100 yıl önce yaşamış ve tüm cephelerde neredeyse bilfiil yokluk içinde çarpışmış insanlar vardı bu ülkede. Aldığınız her nefesi sonuna kadar onlara borçlusunuz. Sıradaki savaşta yapacaklarınızla hayatta kalıp kalmayacağınızı bilmiyorum. Fakat hatırlanacağınızdan eminim.”

“Benim adım İsmail Bingazi. Olası bir savaşta komutanınız ben olursam, tüm bilgi ve tecrübemle tekinizi bile geride bırakmayacağıma ant içerim.”

“İki gün sonra, Perşembe günü Teğmen Nergis yönetiminde Şark Savunması’nı simüle edeceğiz. O güne kadar hayatta kalın. Hoşça kalın.”

3000 asker hep bir ağızdan:

“SAĞOL!”