Untruthful Testimony

CHAPTER 2

Untruthful Testimony

Chapter 2

Justin

Three years later. Nasa isang maliit na supermarket na ako nagtatrabaho. Isa na akong bonggang kahera na may maliit na sweldo. Hindi kasi ako nakatapos ng pag-aaral ko. Hindi na kinaya ng powers ko ang mag-aral habang pumapasok sa trabaho. Saka, need ko na rin mag focus sa paghahanap buhay para sa pamilya ko. Lumalaki ang mga kapatid ko. Mas nangangailangan na sila ng mga kung ano-ano. Syempre. Alangan naman ako ang matanda. Sila ang papahintuin ko sa kanilang mga pag-aaral. Sila ang maliit at nasa elementary pa lang habang ako nasa kolehiyo. Minsan, kulang pa ang kita ko sa paghahanap buhay habang kita ni Itay ganun din— Hindi sapat sa aming mga pang-araw-araw.

Labindalawa kaya kami. Ang sipag naman kasi. Anak ng anak. Hindi na maisip ang magiging kahahantungan ng mga maliit kong kapatid. Ultimo pambili ng napkins sa akin ang hingi ng mga kapatid ko. Minsan nabatukan ko— Isa kong kapatid na lalaki. Sumunod sa akin. Grabe! Pambili raw ng yosi— sa inis ko talaga. Nakatikim siya ng isang malakas. Nagalit sa akin. Sinigawan ako. Sampalin ko nga siya ng matuto. Minura ako, pinalayas ko sa bahay. Umuwi din naman kinagabihan wala raw matuluyan dahil sa walang nais ang magpatuloy sa kanya na mga kaibigan niya. Sino bang magpatuloy sa isang batugan? Tanga na lang tatanggap sa kanya. Kung kami na pamilya niya sinusuka siya. Ibang tao pa kaya? I sigh.

Naalala ko, three years ago nung may maliit pa akong kapatid. Ngayon mag-apat na taon na siya. Lumalakad na. Tumatakbo na. Demanding nga lang. I smiled habang binabalikan ang mga past ko na napagtiisan ko sa ilang taon.

Nung baby kasi yon. Panay ang tuwad. Jusko! Napamura ako sa isip ko. Nanggigigil ako. Nailing ko ang ulo ko. Kagat ang labi na natampal ko talaga siya— bagsak. Bumagsak siya, patihaya. Umiyak. Buti nalang ako ang bantay. Sukat ba kasing kaliit. Nanghihingi pa ng kasunod. Sa amin nga na labindalawa. Hirap na hirap na sa araw-araw. Magrequest pa ng susunod. Naalala ko kasi. Pwede pa masundan siya at may monthly period pa si Inay that time. Kung araw-arawin nila Inay at Itay ang session nila. Panigurado na nasundan na naman ang pang labindalawa sa amin. Baka talaga nakatikim na rin ang mga magulang ko sa akin— if nangyari. Buti nalang na malayo si Itay. Ma-swerte na ito makauwi sa loob ng isang buwan. Kaya nakahinga na rin ako.

“Justin, sundo mo. Andiyan na." napalinga ako. Wala naman. Sinungaling talaga itong kasama ko. Katabi kong kahera.

Wala naman sinabi niyang sundo ko. Pero, kinikilig ako ng makita na ang tinutukoy niyang sundo ko. I sighed. Nakangiti, namula na tuloy magkabi kong pisngi nang makita ang gwapo nitong mukha.

Kaya lang. Bwisit! Pabebe ang g*ago.

Sige lang magpaikot-ikot ka lang muna diyan. May mga customer pa naman ako dito. Diyan ka lang— bahala siya. Nabulong ko habang marami pa naman ang customer na nakapila sa linya ng counter ko.

Nagtataka lang ako? Bakit sa ilang counter sa pagitan ko. Sa magkabila kong side. Sa akin madalas na marami ang pumipila— kesa sa mga kasama ko? Unfair. Pero— true. Lagi yon. Araw-araw gaya ngayon. Hindi na ako natapos sa pagpunch ng mga pinamili ng mga customer. Nakakapagod na nga, masakit na rin kamay ko. Pero— Hindi ako maaari na sumuko. Marami pa akong kapatid na nakaasa sa akin. Except nalang— ngiting-ngiti.

Naisip ko. If aayain ako nitong crush ko.

Itong first love ko na pakasal sa kanya. Sagot ko agad— It's a YES! Buo walang pag-aalinlangan. Talagang papayag ako. I sigh. Habang titig na naman sa screen habang nagpunch ng items. Nagalit kasi yung customer. Kung saan-saan raw ako nakatingin kaya yung items. Napunch ko ng sampung beses. Tanga! Kinikilig kasi. Humingi naman ako ng pasensya at buti na lang mabait. Hindi na raw ako isusumbong sa aking manager. Buti naman! And, very thankful ako sa kanya.

Napalunok ako. “Miss, tinitingnan mo ba ako?" nakatulala. Nabitawan ko ang hawak ko. I sighed softly. Pinipigilan ko na kumawala, ang kilig.

Sh*t! G*go talaga itong isang 'toh. Alam niya naman na mabilis ako mataranta sa tuwing lalapit siya ng ginugulo ako at nagugulat.

“Miss, nakikinig ka ba? Kangina ko pa napapansin na may mata na nakatingin sa akin— while I am walking around. Ikaw ba yon?"

Sasagutin ko ba? asar talaga itong damuho na 'toh! Pero, mahal na mahal ko. “miss?"

“Sorry, Sir! Nakakaabala kayo. Pwede after ko nalang dito? Saka ko sasagutin ang tanong mo. May isang oras pa ako. Paki hintay nalang po ako. At sasabihin ko po ang sagot." kalma lang na tugon ko. Kunwari hindi ako naapektuhan sa pagpapa-cute niya sa akin. Pero— totoo. Kangina pa nangangatog ang magkabila kong binti. At sa sobrang pananabik ko sa kanya. Nais ko siyang yakapin ng mahigpit. Namiss ko talaga siya ng sobra sa tagal din niya hindi nagpunta dito sa store at hindi pagsundo nito.

Nagkaroon kasi siya ng business trip. Habang wala siya busy naman ako dito sa store. Nagpakabusy nalang ako kesa ang hanapin siya araw-araw, sa gabi sa tuwing mag-out ako sa work or papasok sa umaga sa tuwing hinahatiran niya ako ng food. Almusal ko. Minsan naman. Sabay kami nag-almusal niyan. Sa kabilang kanto lang d'on kami madalas mag meet na dalawa. Kakain lang kami. Madalas konting pag-uusap bago ako pumasok at magtrabaho. Susunduin ako. If hindi siya busy sa trabaho. Or, tatawag siya para puntahan ko nalang siya sa unit niya. Sa condo.

Wag marumi ang isip. Dahil wala pang nangyari sa amin. Never sa dalawang taon namin na magkasintahan. Wala pang pangyayari na kahit ano sa aming dalawa. Even— s*x? Wala. Ayaw ko pa kasi. Until he asked me to marry him. Baka d'on siguro lahat ng init ko na pinipigilan sa tuwing magkadikit ang aming mga katawan or kaya naman sa tuwing nakikita ko ang kanyang naked body. Naglalaway ako. Parang ang sarap dilaan, papakin at lamunin ng buo. Naglalaway talaga ako sobrang natatakam ako sa kanya. Pero— bawal muna. Kaya tinatawanan niya ako. Ako lang raw ang babaeng never naglaway at nanakam sa kanyang ganda na p*********i. Pero— true. Ang gwapo niya kaya at sobrang macho. Ilang pack din ng siopao— extra large ang makikita sa katawan niya everytime na makikita ko ang hubad niyang katawan. But— Akala niya lang yon. Dahil ang totoo. Two years. Dalawang taon ako nagtitiis— kahit masakit sa puson at kung minsan. Naisip ko na rin ang bumigay at hayaan nalang na ang init ko na naipon sa dalawang taon na yon ay malayang magpaubaya sa kanya. Pero— nanaig pa rin ang kagustuhan kong. Kasal muna. That's my promise. Para sa sarili ko.