Untruthful Testimony

CHAPTER 1

Untruthful Testimony

Chapter 1

Justin

Late na ako! “Inay, ma-late na po ako sa school. Baka pwede pong iwan ko na si Junior. Kayo na po muna bahala na maghatid sa kanya. Kumain naman na po s'ya at naigayak ko na rin po." sigaw-sigaw ako, halos mapaos. Pero mukhang hindi ako naririnig ni Inay. Nasa loob siya kasi ng kwarto kasama si Itay, may session na naman sila. Wala na rin naman pagbabago. Araw-araw naman silang ganun at sanay na rin ako.

“Inay!" ulit kong sigaw.

Sa wakas lumabas din si Inay, natulo pa ang pawis sa pagod sa session nila ni Itay. Natatawa ako na nakatunghay sa kanya ng matitigan ko. “Pagod, Nay?" tanong na pabiro.

“Ikaw na bata ka! Kala ko ba late ka na? Akina iyang si Junior. Ako na bahala." nauutal pa nitong wika ramdam sa kanya na alam na niya ang ibig kong sabihin sa biro ko.

Hindi na ako bata. I am a right age, para hindi ko pa maunawaan ang pinaggagawa nila ni Itay. Syempre, alam ko na yon at bata pa lang ako alam ko na lahat ng mga ginagawa nila sa kwarto man o sa kusina. Minsan sa sala, pagtulog sa kwarto lahat ng mga kapatid ko. Kapag hindi na talaga nila mapigilan ang libog, at pananabik nila sa isa't-isa. Sa maghapon ba naman na hindi sila magkasama. Natural lang na manabik sila. Hindi naman pwede ikiskis ni Itay sa damuhan at siitan sa labas ng bahay ang init ng sandata niya sa tuwing tatayo at malilibugan.

Si Inay, alangan naman maghand on hand nalang, kamay lang. Ayos na! May asawa siya at hindi ko naman sila kayang pigilan ni Itay sa mga session panakaw at kung minsan sinisingit nila sa tuwing alam nila papasok na ako sa school. Istorbo nga lang. Kaya madalas late talaga ako sa favorite Prof ko. Hindi ko naman maaari na i-dahilan sa Prof ko na yon. Tinapos ko pa ang sessions ng mga magulang ko, before ako pumasok sa school. I am sure supalpal pa ako non. Nasigawan pa ako ng abot hanggang ilang room ang lalagpasan. Sa lakas ng boses niya, madalas ang eardrums ko halos nababasag.

“Nay, 'di ka mabiro. Pero, masarap?— mukhang nag- enjoy ka pa 'nga kasama si Itay, pawis pa lang sa noo mo. Proof na." natatawa kong wika na biro, binatukan ako. Wag raw ako magulo at maingay baka marinig ako ng Itay. Pilit niya ako tinutulak palabas ng bahay. Natatawa siya, ganun din ako habang yung kapatid ko. Si Junior, nagtataka siguro kasi kumunot ang noo, napakamot din sa ulo niya.

Ito naman kasi si Inay ang landiiii! May edad na kung kiligin parang teenager. Pinamulahan pa ng mukha. Parang dalaga, now lang navirginize. “Umalis ka na 'nga." wikang tulak-tulak niya ako.

“Inay, papasok na pOH! Pero si Junior ahh, paki hatid sa school. Tama na session niyo ni Itay. Late na talaga ako, baka masigawan na naman ako ni Prof nito. At si Junior, paki sure na ihahatid niyo po sa school. Baka mamaya—" ngumiti ako, yung nakakatawa at may kindat pang kasama. Kagat labi. Nakangiti na wika ko sa pagpapatuloy ng sinasabi ko. “Wag sa kwarto niyo lang ihatid si Junior ahh, at baka patugin niyo lang maghapon. Imbes na makapag-aral sa school. Itabi mo muna ang maghapon niyong session ni Itay, unahin mo muna po itong kapatid ko at baka wala na iyan matutunan kung laging absent sa school. After nalang niyo bumalik ng bahay. Saka kayo magpatuloy ni Itay, walang pipigil. Pero, sana busugin niyo muna si Baby ahh, nalimutan ko. Tulog na siya pinatulog ko na rin habang busy kayo ni Itay sa loob." paalala na biro ko ulit, lumingon muna ako sa nakasabit na duyan sa magkabilang side na ginawang sabitan ni Itay ng duyan ng aming bunsong kapatid.

He was eight months old. Bunso na namin kapatid. Nanganak pa si Inay, umabot pa bago siya mag menopause. Kasi naman, sa dami ng init nila ni Itay sa mga katawan nila. Umabot talaga kami— labindalawa. Gosh! Tapos ang hirap din ng sitwasyon namin. Puro bata pa ang mga kapatid ko. Halos nasa elementary pa lang karamihan. At ako, college. Yung iba mga 'di pa naman mga nag-aaral alagain pa. Pero, ngayon mga tulog pa sila. Kaya sila ni Itay, nagkukulong sa kwarto habang mga walang istorbo.

Si Itay lang ang naghahanap buhay sa aming pamilya. Sa construction site siya nakadestino. Mataas na rin position niya kaya lang talagang mailap ang panahon at pagkakataon sa kanya dahil sa maging sahod niya steady na sa maliit. Fix na yon. Pinagkakasya na lang namin. Wala naman magagawa din si Itay dahil sa kung maghahanap na naman si Itay ng trabaho. Tiyak na mas malaki na naman ang gastos at matatagalan din siya maghanap ng bago sa hirap ng panahon ngayon. Lalo na may edad na siya. Mga bata na ngayon ang hinahanap ng ibang kumpanya. Mukha lang siya bata sa tuwing nakadikit siya kay Inay. Malakas pa siya sumisid, sabi nga ni Inay nakakailang putok pa si Itay sa kanya sa ilang session nila sa tuwing uuwi dito si Itay.

Minsan kasi sa site na natutulog si Itay. Malayo kasi dito ang pinag batuhan sa kanya ni Boss Rico. Engineer nila sa site. At favorite niya si Itay kaya kung saan ito naroroon. Dala niya si Itay. Kaya naman si Itay. Namimiss niya raw si Inay dahil sa wala siyang kayakap don at katabi sa gabi. Natutuyo raw yung kanyang sandata. Walang mapag labasan sa tuwing di siya nakakauwi ng bahay. Tatawa na naman n'yan si Inay, kinikilig labas ang pustiso niya. Minsan nga muntik pa na humagis sa kakanan ng bunso namin. Tawa kami.

Paano naman kasi, nadala masyado sa mga salita na malambing ni Itay, hindi niya alam may gusto lang si Itay na iparating sa mga panlalambing niyang yuon. Sa kwarto ang ibig sabihin non. Mahina lang si Inay makapik up.

“Oh, siya Inay. Masyado na mahaba ito paalalahanan ko sa inyo. Pero, please lang ahh. Ihatid niyo si Junior sa eskwela ng matuto naman di puro tulog." naibiro ko pa ulit bago pa ako tumalikod. Bago ako tuluyan na lumabas sa pinto. Wala kasing trabaho si Itay ngayon. Day-off niya. Kaya tiyak na busy si Inay sa pag-aasikaso kay Itay. Sana ganun din sa mga kapatid ko. Ako yung mamumublema kung minsan eh! Sa busy nila ni Itay sa kwarto. Naabutan ko nalang ang mga kapatid ko mga kadudungis at dugyot ang mga itsura. Tapos, yung baby namin. Haist! Umiiyak na sa gutom kasi naman walang timplang gatas. Wala pa naman alam ang iba kong mga maliit na kapatid maliban sa maglaro at kumain lang ang mga alam. Pero, di iniisip ni Inay iyon sa tuwing nasa bahay si Itay. Kaloka! Ako talaga yung namomoblema.

Nakakita na ako agad ng sasakyan ko. Pinara ko. Huminto naman. “Sexy, sasakay ka ba?" Loko. Alangan naman na hindi ako sasakay. Pinara ko nga siya eh. Natural na sasakay ako. Pilosopo pa itong cute na tricycle driver na 'toh! Nag beautiful eyes pa ang loko. Hinabulan niya ng kindat at malapad na ngumiti. Natawa ako.

“Mas gumaganda ka talaga pag ngumingiti ka na, Justin."

“Eh ikaw, mas tumatagal. Nagiging bolero ka naman. Bakit hindi ka kaya mag-aral ng bumuti naman ang katayuan mo sa buhay. Hindi ganyan—" tiningnan ko siya, basa siya ng pawis habang suot ang puting t-shirt. Habang ang kanyang suot na shorts. May butas at punit din. Talaga naman ang isang ito. Tumatanda ng nawawalan ng direksyon.

Napailing ako. Habang iniisip ko. Bakit hindi kaya siya pumasok na lang sa mga pabrika? Andami naman diyan sa may kabilang district. Always hiring. Tapos, naman din siya ng high school kung bakit mas contented na ata sa pagiging gwapong tricycle driver sa lugar namin. Hunk nga siya eh! Lalo na kung pawisin.

“Yummy? Tinitingnan mo na naman itong pawis kong katawan. Ikaw naman kasi, ang pihikan mo. Sana natikman mo na rin sana 'yan kung sana pumayag lang ligawan kita n'on." dismayado.

Hindi kasi ako pumayag na manligaw siya. Kasi naman. Bata pa ako at marami pa akong pangarap para sa pamilya ko. Alam naman niya ang sitwasyon namin. Hindi niya ako mabubuhay sa pagta-tricycle lang. Kahit secret crush ko pa siya. “Napapangiti ka? Talagang tama ang iniisip ko. Crush mo talaga ako— ano?" nababaliw na ata siya. Paano kung sagutin ko siyang— Oo, crush kita! May magbabago ba? Wala naman. Kasi, hindi ko pa rin papatulan ang panliligaw niya. Incase na lang if magbago siya ng direksyon— siguro sa career na tinahak niya. Baka pwede! May pag-asa na pansinin ko rin ang pambobola at panliligaw nito.

“Hoy, halika na at late na talaga ako. Mamaya masigawan na naman ako ng favorite kong Prof. Tama na ang illusion mo at baka sumakit pa iyang ulo mo. Hindi ka makarami ng pasahero sa kakaisip mo— sa may gusto ako sayo. Loko!" pahabol na bigkas ko. Natawa siya na pinaandar yung tricycle niya. Tumakbo na yon.

Puro nalang balakid ang araw ko ngayon. Kung kailan pa ang unang subject ko ay yung Prof ko na mas madalas pang galit at mainit ang ulo sa araw na nakangiti. Parang laging broke ang itsura. Siguro ay dahil wala pa nga siyang asawa age her age— Matandang dalaga.

Kaya naman siguro mas mainit ang ulo niya sa 'kin nang mapansin niya at marealize. Mas maganda ako— napangiti. Sa kanya!

“Oh, dito ka na sa school mo. Itabi mo na rin ang pera mo nang may ipandagdag ka mamaya sa lunch mo. Wag kang puro nalang tinapa at tuyo. Bumili ka naman ng masarap na ulam. Hindi itlog. Baka nilagang itlog na naman ang bilin mo ahh! Mag karne ka. Para mas mapuno ng laman ang utak mo at baka sakali sagutin mo na rin ang pamomorma ko sa 'yo."

Napa hugot ako d'on ng malalim sa sinabi niya. Naku, kahit kailan talaga ang utak nito. Ayaw ako tigilan. “ Sige, salamat. But mukhang ikaw ata dapat mag karne ng ulam. Natutuyo na ata 'yang utak mo sa kakabanggit ng mga panliligaw na wala naman pag-asa. Hindi kita sasagutin— Ano!" sigaw ko, naglakad na palayo sa kanya. Kamot siya sa ulo habang nakita ko tumatawa. Tumuloy lang ako sa paglalakad. Hanggang makapasok ako ng gate ng eskwelahan ko.

Dahil college na nga ako. Hindi na ako— need na naka uniform. Except nalang if ipasuot, at kailangan— meron naman akong isang pares. Mahal kasi masyado. One thousand eight hundred kasi ang halaga ng isa. Buti na nga lang yung boss ni Itay. Dito din sa school nag-aral. Kaya yung pinaglumaan niya. Sa akin na niya ipinamana. Ayos pa naman. Maganda pa. Kasi nga marami naman siyang uniform. Saka marami naman sila pambili. Engineer si Daddy niya habang assistant ni Engineer ang Itay ko.

“Justin!"

“Lay!" tawag ko sa pangalan niya. Tumakbo siya nakita ko.

“Andiyan na naman yung pogi." bulong niya sa akin. Nilingon ko kung saan itinuro ng mahaba niyang nguso. Sinundan ko lang. Andon 'nga nakita ko ang tinutukoy nito. Yung pogi na nakita namin sa canteen nung isang araw. Bumalik siya.

“Sino kaya ang hinihintay niya? Balita ko wala naman raw nakita yung mga babaeng panay papansin sa kanya nung nakaraan. Para raw may hinihintay pero wala naman daw. Saka hindi siya estudyante rito sa campus. Ang sabi ng iba outsider raw 'yan— galing ibang school." tuloy-tuloy lang nito na pagsasalita. Pero ako dun sa gwapo. Tinitingnan ko siya.

“Hoy!" nagulat ako, kinabig niya yung braso ko upang mapaharap ako sa kanya. “Nakikinig ka ba? Mukhang sa kanya ka lang naka focus? Hindi ka nakikinig sa sinasabi ko." sabi niya, angil niya ng kurutin niya pa ako at maramdaman ko ang pagpadyak ng dalawa niyang paa. Parang bata. Pero, lumaki ang mata niya namilog at natatatip niya ng dalawang palad ang kanyang bibig. Hindi makapagsalita kasi may takip ang bibig niya pero parang shock siya habang umangat ang kamay niya sabay itinuro sa likod ko.

Shocks yung gwapong lalaki nasa likod ko na siyang turo ni Lay ng kamay nito. Tulala, natigilan ako.