IT was Sunday morning. Alas sais pa lamang ng umaga ay nagising na si Aifa dahil sa ingay mula sa labas ng kanilang bahay. Day off niya nang araw na iyin at balak sana niyang matulog ng dalawa pang oras dahil nais niyang bumawi sa puyat niya nang mga nakaraang gabi. Ngunit hindi yata niya magagawa iyon dahil maaga pa’y binulabog na ng kung sino ang kanilang bahay. Narinig niya ang malakas na boses ng kaniyang ama.
Mabigat ang katawan na bumangon siyan sa higaan at pupungas-pungas na lumabas siya ng kaniyang silid. Naabutan niya si Aira na nagkukumahog na lumapit sa kaniya.
“Ate!”
Oh, bakit? Sino’ng kaaway ni papa sa labas?”
“Puntahan mo na lang, Ate. Hindi ko alam kung paano ko ipaliliwanag sa ‘yo, eh!”
Napakunot ang noo ni Aifa nang makita ang namumutlang mukha ng kapatid. Mabili
