“หากเจ้าห่วงข้า ไยไม่ชวนข้านอนร่วมเตียงกับเจ้า?” ชายหนุ่มรีบก้าวเท้าเดินมาหยุดที่ขอบเตียง พลางส่งสายตา ให้นางอย่างมีเลศนัย
สายตาร้อนแรงของชายหนุ่มทำให้หัวใจหญิงสาวเต้นไม่เป็นจังหวะ คิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าเสนอตัวเองมาถึงที่
“เจ้ากล้ารึ?” นางถลึงตาจ้องมองเขาอย่างเอาเรื่อง
เฟยหลิงโน้มตัวลงมาประชิดดวงหน้าแดงปลั่ง “แล้วทำไมข้าจะไม่กล้า?”
นางพยายามข่มกลั้นความไม่พอใจไว้ นัยน์ตากระจ่างใสจ้องมองชายหนุ่มอย่างถือดี “ดี! ในเมื่อท่านใจกล้าหน้าด้านถึงเพียงนี้ ข้าก็มิอาจห้ามท่านได้” มือเรียวงามผลักอกชายหนุ่มให้พ้นตัว ก่อนจะขยับร่างบางลุกออกจากมาจากเตียงในทันที
“มิยักรู้ว่าเจ้าจะกลัวข้าถึงเพียงนี้” มือใหญ่เอื้อมมาจับแขนนาง แล้วดึงร่างแน่งน้อยมาประชิดตัว ใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กันเพียงคืบ
ดวงตาเรียวเล็กพลันเบิกกว้างอย่างตกตะลึง เยว่ซินไม่คาดไม่ถึงว่าบุรุษหน้าหนาผู้นี้จะกล้าเอาเปรีย
