ชายหนุ่มในชุดแดงเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวพลางส่งยิ้มน้อยๆ ด้วยท่าทางสุภาพสง่างาม ก่อนจะพยักหน้า
“เชิญคุณชาย”
หวังเยว่ซินเบิกตาโพลงทำสีหน้าเหลือเชื่อ สายตายมองไปที่บุรุษตรงหน้าอย่างไม่วางตา เหตุใดเป็นแม่นางหรูเจียวเจียนไปได้...
ราวกับเวลาหยุดนิ่ง ดวงตาเรียวงามจ้องมองชายหนุ่มอย่างตกตะลึง
นางคือหรูเจียวเจียนโฉมสะคราญของข้าใช่หรือไม่? เหตุใดเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ ความรู้สึกงุนงงระคนสงสัยฉายแวว เด่นชัดขึ้นบนใบหน้างาม
ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย “คุณชาย...หน้าข้ามีอะไรติดอยู่อย่างนั้นรึ?”
เสียงของชายหนุ่มปลุกให้นางตื่นจากภวังค์ “เปล่า…ข้าแค่รู้สึกคุ้นหน้า...เจ้าก็เท่านั้นเอง”
“อ้อ...อย่างนั้นหรือ” ใบหน้างามฉายแววฉงน
“เอ่อ...คุณชายท่านมาคนเดียวหรือ?” หวังเยว่ซินพยายามเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายซักไซ้ถามนาง พลางลอบสังเกตชายหนุ่มอย่างเงียบๆ
ดวงหน้างามพิสุทธิ์ราวเท
