Kapının içinden geçtiği an, Elara’nın kulaklarını delen bir uğultu yükseldi. Gözleri, karanlıkla ışığın birbirine karıştığı bir boşluğa açıldı. Ayaklarının altında toprak yoktu, gökyüzü yoktu, sadece yüzen gölgeler ve kırık aynaları andıran parıltılar vardı. Her adım attığında, bastığı yer anında oluşuyor ve ardından yok oluyordu.
Kalbinin çarpıntısı boğazına düğümlenmişti. Birkaç saniyeliğine nefes alamadığını sandı. Sonra göğsündeki mühür ısındı, bir damla ışık yayıldı ve önünü görmesini sağladı.
Bir fısıltı yankılandı.
“Seçimlerinin yankısı buraya ulaşır. Geçmişinden kaçamazsın, Elara.”
Elara irkildi, sesi tanıdık geliyordu ama bir türlü kime ait olduğunu çıkaramadı. Ses, hem annesine hem de kendi içinden gelen bir yankıya benziyordu.
Birden önünde bir görüntü belirdi. Sisler çekil
