MY PERSONAL ASSISTANT LIES (Agent Black)

CHAPTER 9

-ANNA POV-

Sakay ng isang iroplanong patungong Pilipinas. Naka upo ako malapit sa may bintana, Tanaw ko ang ganda ng kalawakan. Habang nakikinig ng music mula sa wireless na headphone ramdam ko ang bigat ng aking kalooban.

I feel empty and lost inside my heart. Mahirap mapalayo sa taong mahal mo at nag mamahal sa sayo, yan ang nararamdaman ko ngayon. lalong lalo na sa nag iisang kong kapated. I feel the tears coming from my eyes.

*********************

-Flashback-

(STUDY ROOM)

"Anna! alam ko na nag tataka kung bakit kita pinapunta dito." Humugot muna ito ng isang malalim na buntong hininga bago nag patuloy. " Please! I want you to accept this job for me!."

Nakatingin ito sa akin, napalunok ako bago sumagot. "For whom tito??" Nakita ko ang pag ka gulat sa mukha nya ng sabihin ko, Alam ko ang pinupunto nito dahil sa narinig kung usapan nila.

"Sa anak ng isang kaibigan ko, nakiusap ito sa akin kung pwedeng mabigyan sya ng isang tao para maging bodyguard ng anak nitong panganay." saglit itong tumigil sa pag sasalita at tumitig sa akin.

"But this job is in the Philippines.!"

Nagulat ako at hindi agad naka pag salita. "But why here tito?!" tanong ko. "At saka hindi ba kaya ng anak nya na ipag tanggol ang sarili nito, kalalaking tao." may inis akong naramdaman para dito.narinig ko ang mahinang tawa nila.

"and about his son. Ayaw ng anak nya na mag karoon ng bodyguard tanging si alejandro lang ang may gusto para sa kaligtasan ng anak nya."

"Dahil alam nyang mas safe pag dito sya kukuha, hindi sa wala syang tiwala sa iba. Nag iingat lang sya para sa kaligtasan ng kanyang anak na papalit sa pwesto nya bilang CEO ng kompanya." saad nito.

"Marami namang magagaling sa Pilipinas na pwedeng nyang kuning bodyguard ng anak nya?" giit ko sa kanya. napatingin ako sa katabi ko na walang imik, nakikinig lang ito sa usapan namin ng kanyang ama.

"Hindi sa ganun Princess!, Mahirap mag tiwala sa taong di mo talagang kilala. kaya sya lumapit sakin dahil alam nyang mapapag katiwalaan nya ako. we're best friends since college." mababa ang tono ng boses na sagot nya sa akin.

"I trust you Anna." na ikinabigla ko.

May point nga naman ito.

"But I'm not yet ready to go back in Philippines tito." ramdam ko ang garalgal ng aking boses.

"It's almost ten years from the incident, When will you be ready to face the person who killed your parents?" tumingin ito sa hawak nitong ballpen at nilaro laro..

"Ito na diba ang matagal mong hinihintay ang mabigyan ng hustisya ang pag kamatay ng iyong magulang." bulong ng isip ko.

Ramdam kong may tumapik sa kamay ko tumingin ako dito, nakita ko ang Seryosong mukha ng pinsan ko.

"Nasa likod mo kami sa lahat na maging laban mo, hindi kita pababayaan tutulungan kita para makamit ang hustisya para sa magulang mo." sensirong sabi nito.

Napa pikit ako at napabuntong hininga.

"Okay! i accept this." mahirap ito para sa akin pero dinaig ako ng isip ko na tanggapin ito.

Nakita ko ang unti unting pag silay ng ngiti ni tito at ni kuya Maxx. hays anu pa nga ba nandito na ito wala ng atrasan.

"Okay!!" biglang tumayo si Kuya Maxx .

"Wait!! pigil ko dito. "What about my job here?!".

"No worries sweetheart ! naayos ko na lahat nag email at tumawag na ako sa office ng CIA para ipaalam sa kanila na 6 months kang mawawala!." kumindat kindat pa ito. "And your work ay ibinigay ko muna sa ibang katrabaho mo.

Napahawak nalang ako sa aking noo. "Yun naman pala eh! wala din akong pag pipilian dahil planado na lahat taging sagot ko nalang ang hinihintay., Iba talaga mag plano ang isang MAXX ASTON walang pa tabi tabi po sa may katawan" napangiti ako sa iniisip ko.

May kinuhang isang brown envelope si tito mula sa drawer at inilapag sa mesa. kinuha naman ito ng pinsan nya. tiningnan ang loob puro papel ang laman nito. pag katapos nitong isa isahin ang laman ibinigay ito sa akin. hindi ko na inabalang tingnan pa uli ito.

Pag katapos ng pag uusap namin tatlo. bumalik ako sa condo para kunin ang lahat ng peronal kung gamit, ang aking mga damit , passport dokomento lahat ng mahahalaga kinuha ko at isinilid sa aking bag na itim.

Kinagabihan pagkatapos kung mag paalam ako sa kapated ko ay nilapitan ko uli ito. nasa sala kaming lahat dahil mag kayayaan ang mag ama na mag laro ng chess. nag bonding ang mga ito dahil minsan lang nag kakasama sama.

Umupo ako sa tabi ni August. "I'm leaving tomorrow" nakatingin ako dito. sinabi na nila tito at tita ang naging pag uusapan namin. kaya alam na nito na aalis ako.

"Take care always ate." yumakap ako sa kanya rinig ko ang mahinang hikbi nito. Di ko mapigilan na umiyak habang yakap kayap sya.

"Tatawag ka dito lagi ha!". saad ni tita diko na ito namalayang naka lapit sa amin. pag katapos nito akong tulungan na mag impake ng aking dalahin kanina ay nakisali na rin ako sa mga pinsan ko ma nag lalaro.

Napatingin sa amin ang apat na lalaking nag lalaro. panay ang biruan ng mga ito habang kami ay nag iiyakan, nag paaalam na rin naman ako sa kanila kanina pag katapos sabihin ni tito at ni kuya maxx ang naging usapan namin. Nakita ko ang lungkot sa mga mata ng pinsan ko pati si tita. si August naman ay di na napigilan ang iyak.

-END OF FLASHBACK-

Natigilan ako ng maalala ko ang envelope na ibinigay sa akin ni tito hindi ko pa nakikita ang laman nito. Inabot ko ang isang bag na may laman ng lahat ng mahahalagang gamit ko. binuksan ko ito at kinuha ang envelope.

Pag ka kuha ay tiningnan ko ang laman at inisa isa. Napa kunot ang noo ko ng makita ko kung anu ang laman. Bank account na naka pangalan sa akin nanlaki ang mata ko sa laki ng halaga nito. patuloy lang ako sa pag bubuklat ng mahagilap ko ang isang papel na may naka sulat ng personal information ko binasa ko ito.

NAME: ANNA MILLER.

AGE: 26 YRS OLD

JOB: ACCOUNTANT.

COURSE: BUSINESS MANAGEMENT.

ETC.****

Tagalang naka plano lahat, meron ding picture akong nakita. isang bahay maganda ito. nakatayo sa isang mataas at tila subdivision. nag iisa lang ito sa gitna ng may kataasan na bundok. diko mapigilan napa iling nalang. at ibinalik ang lahat ng laman sa loob ng envelope.

****

"WELCOME TO THE PHILIPPINES"

Na baling ang tingin ko sa labas ng bintana, papalapag na pala ang eroplanong sinasakyan ko sa airport ng NAIA. maya maya pay nag sitayuan na ang lahat ng pasahero para maka baba. kinuha ko ang bag at luggage.

Nang maka baba na ay nag lakad ako pa puntang terminal one para hanapin ang taong susundo sakin. ang sabi ni kuya maxx ay ito ang lalapit sa akin kaya mag hihintay ako..

Pero paano kung anung oras pa ito darating di maiinip ako kaka hintay..ayoko pa naman sa lahat ang mabagal kumilos. nilibot ko ang aking paningin nakita kung maraming nag hihintay na kamag anak o kaibigan ng mga dumadating. tumigil muna ako sa pag lalakad.

*****

Pag katapos kung kumain ay bumalik na ako. dali dali akong nag lakad papasok ng terminal one ng airport. pasado alas dos na, baka dumating na ang eroplanong sinakyan nito. narinig ko na rin ang pag announce sa loob. agad akong tumingin sa mga taong lumalabas mula sa loob.

Tumingin muli ako sa selpon ko na may picture ng taong susunduin ko. di ko mapigilan na titigan ang mukha nito napa ka ganda talaga. ng umangat ako ng tingin nahagip ko ang isang babaeng matangkad kapansin pansin ito dahil sa katangkaran at naka suot ito ng itim. sukbit nito ang itim din na bag. kaya agad akong lumapit sa kinatatayuan nya.

"Ms. Anna?" tawag ko dito. ni hindi man lang tumingin sa kin at tila walang narinig. pero sigurado kung sya ito.

"Ms. Anna Miller?!" ulit ko. nakahinga ako ng maluwag ng biglang tumingin ito kaya lang ay naka kunot noo.

"Yes?!" tipid nitong sagot. walang emosyos ang mukha nito, ganito ba talaga ito.

""Hi!, I'm Emmit." pakilala ko. " I'm the one to pick up you!". Medyo tumingala ako ng kunti.

"You're late." naka taas ang kilay na Tumingin sa akin.

"I'm very sorry Ms." pag hingi ko ng paumanhin dito. may inis akong naramdaman, wala pa yatang dalawang minuto ito nag hihintay sa kanya sabihin late sya. naiiling ako.

"May i carry your luggage Ms." yumuko ako at kinuha ang dala nito, "Let's go! the car is waiting outside." nauna na akong mag lakad palabas para sumunod nalang sya.

*****

Binuksan ko ang compartment ng kotse sa likod at inilagay ang dala nito. nakita kung himinto ito malapit sa kinatatayuan ko. nag lakad ako palapit sa pinto ng backseat.

"Hop in Ms." pagka bukas ko ng pinto. saglit itong tumigil sa tabi ko.

"I think i seat in front." walang sabi sabi itong lumakad pa ikot sa kabilang pinto, sa unahan ng kotse. Wala akong nagawa kaya isira ko muli ang pinto ng sasakyan.

Nang maka upo ako sa driver seat ay nag ring ang phone ko, hindi ko pinansin ito.

"Answer your phone first before you drive, maybe this is important!, napatigil ako ng mag salita ito nakatingin sya sa akin, Kinuha ko ang selpon ko at saka sinagot. si don Alejandro ang tumawag tina tanong nito kung kasama ko na ba ang pamangkin ng kaibigan nito. at sinabing dumiretso kami sa opisina.

Nasa kalagitnaan na kami ng daan patungong D.G company. Hindi ko maiwasang sulyapan ang katabi ko. Kulang ang salitang beautiful sa kanya. idagdag pa nito ang height na parang nasa 5'6 ito. parang mag kasing tangkad lang ito at si sir William. isang sulyap uli ang ginawa ko saka tumingin sa kalsada.

"Don't look at me" saad nito na hindian lang lumingon naka tingin ito sa labas ng bintana ng sasakyan. nagulat ako panu ito na laman na nakatingin ako sa kanya. "focus on driving. Baka ma bangga tayo." na pa preno ako bigla nang marinig ko ang salita nito.

"What the hell?". galit nitong sabi. na nakatingin sakin.

"S-sorry na bigla lang ako!!!" hingi ko ng paumanhin sa kanya. "M-marunong ka mag salita ng tagalog."

"Yup,!" sagot nito na umayos sa pag ka upo , wala na ang inis sa mukha nito napalitan na ng ngiti.

"Naku Emmit ang puso mo baka malaglag! walang sasalo!" Bulong ng utak ko nag panic na rin.

"Keep driving" utos nito. agad ko namang pinatakbo uli ang sasakyan.

"Bakit dika nag salita ng tagalog kanina?" tanong ko dito. narinig kung tumawa lang ito sa sinabi ko at hindi na ito umimik, kaya naging tahimik na ang byahe namin baka napagod ito.