พ่อผู้ใหญ่แพ้ทางเมียเด็ก NC20+

10. ตอนที่ 10

และพอหันไปมองแม่ผู้ใหญ่นุ้ย ก็เห็นว่าแม่ผู้ใหญ่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด เสร็จแล้วก็หันมายิ้มให้เธอ พยักพเยิดชักชวนเธอดื่ม

“อร่อย ซาบซ่า น้องรดาลองชิมดู”

รินรดาจึงยกเหล้าขึ้นมาดื่มหมดแก้วเหมือนกัน แล้วเธอก็พบว่ามันอร่อยจริง ๆ

แก้วแรกหมดไป แก้วสอง แก้วสามก็หมดไป ดื่มแรก ๆ ก็อร่อยซาบซ่าน แต่ดื่มไปดื่มมาก็ออกอาการแปลก ๆ เริ่มเมา เริ่มยิ้มหวานผิดปกติ

พอเห็นรินรดาดื่มเหล้าสูตรพิเศษไปหลายแก้ว พ่อผู้ใหญ่ขันจึงนั่งกับที่ ไม่ลุกไปไหน เขาไม่ห้าม เพราะเขาอยู่ตรงนี้ ไม่มีใครมาทำอะไรเธอได้แน่นอน แม้พวกสมาชิก อบต. ชีกอบางคนทำทีเข้ามาทำเป็นพูดคุย และจะฉวยโอกาสขอจับมือแสดงความยินดีกับเธอที่กลับมาอยู่บ้าน แต่เขาก็คอยกันท่า ไม่ให้ใครได้แตะเธอได้แม้แต่ปลายก้อย

สี่ทุ่มแล้ว คนเริ่มทยอยกลับ เหลือแค่ไม่กี่คน แม่ผู้ใหญ่นุ้ยก็เมา เธอขับรถกลับเองไม่ได้ เธอจึงโทรหาบักหล่าครับให้มารับกลับบ้าน

ร้านปิดไฟไล่แล้ว แต่รินรดายังนั่งอยู่ที่เดิม

“จะกลับยังไง” ผู้ใหญ่ขันถามเสียงดุ เพราะเธอเมามาก นี่ถ้าเขาไม่นั่งอยู่ตรงนี้ ไม่รู้จะถูกใครพาไปไหน

“ก็ขับรถกลับเอง” รินรดาตอบแล้วลุกขึ้นยืน

ผู้ใหญ่ขันรีบลุกขึ้นตามและประคองเธอเอาไว้

คนเมาไม่พอใจ พยายามสะบัดตัวหนีจากมือแข็งแรง แต่ก็ทำไม่ได้ดังใจ เพราะทั้งเมาทั้งแรงน้อยกว่าเขา จะเอาอะไรไปสู้เขาได้

“พี่ไปส่งเอง”

“ไม่ต้อง หนูกลับเองได้”

พ่อผู้ใหญ่ขันไม่เถียงเธอต่อแล้ว แต่เขาโอบประคองรินรดาเดินไปที่รถของเธอ

“เอากุญแจรถมา”

รินรดาพยายามค้นหากุญแจรถในกระเป๋าถือ แต่ก็หาไม่เจอ ในกระเป๋ากางเกงก็ไม่มี แล้วสติคนเมาก็น้อยนิด แถมยังมึนหัวด้วย เธอจึงส่ายหน้า ไม่เห็น ไม่เจอ ไม่อยากหาแล้ว อยากนอนมากกว่า

ผู้ใหญ่ขันถอนหายใจเฮือกใหญ่

“งั้นไปรถพี่”

เขาว่าพลางมองซ้ายขวา เมื่อไม่เห็นใครแถวนี้ เขาก็อุ้มเธอขึ้นแนบอก แล้วพาไปขึ้นรถกระบะสี่ประตูของเขา

รินรดาเอนหลังพิงเบาะ และหลับตาลงทันทีที่เขาวางเธอลงบนเบาะข้างคนขับ

“มันน่าตีก้นนัก กินไม่รู้จักประมาณตน”

“คนแก่... ขี้บ่น” กระนั้นคนเมาที่โดนบ่นก็ยังอุบอิบเถียงทั้งที่ยังหลับตา

คนโดนเถียงยิ้มเอ็นดูคนเมา เขาปิดประตูรถ แล้ววิ่งอ้อมหน้ารถไปขึ้นนั่งประจำที่คนขับ ในตอนที่ขับรถออกมาจากร้านอาหาร เขาก็สองจิตสองใจว่า จะพาเธอกลับบ้านเธอหรือบ้านเขาดี

6 พี่ไม่ได้ทำนะ หนูทำเอง

ตอนแรกก็สองจิตสองใจว่า จะพาเธอไปบ้านหลังไหนดี แต่ตอนนี้ พ่อผู้ใหญ่ขันแพ้เสียงในหัวเป็นที่เรียบร้อย

เขาให้เหตุผลสำหรับการตัดสินใจครั้งนี้คือ เขาแก่แล้ว เขารอไม่ได้ เขาต้องการมีเมียเป็นตัวเป็นตน เขาพร้อมทุกด้าน เขาโสด ฐานะมั่งคั่ง ชีวิตมั่นคง เขาพร้อมรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป และเขาเลือกเธอ

รินรดาบ่นพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์ ในตอนที่ถูกอุ้มลงจากรถ

พ่อผู้ใหญ่ขันกระชับอ้อมแขน อุ้มเธอเดินขึ้นบันได

บ้านของผู้ใหญ่ขันเงินเป็นบ้านไม้สองชั้น ออกแบบเน้นความทันสมัยและสวยงาม บันไดใหญ่วนขึ้นจากด้านข้าง และมีระเบียงกว้างก่อนจะถึงประตูกระจกบานเลื่อนเข้าไปในตัวบ้าน ทุกห้องจะมีหน้าต่างกระจกบานเลื่อนตั้งแต่พื้นจรดเพดาน เน้นความปลอดโปร่งและโล่งสบายตา

ผู้ใหญ่ขันอุ้มคนตัวเล็กเดินผ่านห้องโถงตรงไปยังห้องนอนของเขา

บ้านหลังใหญ่มีสี่ห้องนอน แต่ทั้งหลังมีเขาอยู่เพียงคนเดียว อยู่เหงา ๆ มาหลายปีแล้ว นับจากนี้ไปขออยู่แบบมีคนข้างกายดีกว่า

ร่างบางถูกวางลงบนเตียงนุ่ม เธอถอนหายใจบางเบา แล้วหลับไปเลย

ผู้ใหญ่ขันยิ้มเอ็นดูคนเมา นี่ถ้าวันนี้ เขาไม่ได้ไปงานเดียวกับเธอ ป่านนี้เธอจะเป็นยังไง จะมีคนอื่นไปส่งเธอหรือเปล่า แล้วไอ้คนที่จะไปส่งเธอจะคิดมิดีมิร้ายกับเธอหรือเปล่า พอคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็รู้สึกหวงจนหัวร้อน เขาจะไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เธอหรอก เธอเป็นเมียเขาแล้ว และจะต้องเป็นตลอดไป และเขาก็พร้อมรับแรงกระแทกจากกระสุนว่าที่พ่อตาด้วย

ผู้ใหญ่ขันอาบน้ำเสร็จ ก็สวมผ้าขาวม้าผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ เขาเดินไปเปิดผ้าม่านหน้าต่างกระจกบานใหญ่ ให้แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาในห้องนอน ปิดไฟทุกดวงในห้อง แล้วจึงเดินไปนั่งลงบนเตียง

ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ เขาจัดการเช็ดตัวให้คนเมาและสวมเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีขาวให้เธอแล้ว

หลังจากเช็ดตัวให้เธอเสร็จ เขาก็ต้องรีบเข้าห้องน้ำ ใช้น้ำเย็นดับความรุ่มร้อนในกาย และจัดการให้ขันเงินน้อยสงบลงด้วยฝีมือของตัวเอง เพราะเขาไม่อยากเอาเปรียบคนเมา

ผู้ใหญ่ขันเงินนั่งมองดวงหน้านวลของคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงของเขา เธอนอนหงาย หลับตาพริ้ม น่ารัก น่ามองไม่รู้เบื่อ

มองไปก็คิดไปว่า คนนี้ไงเล่าที่เราจะเอาเป็นแม่ของลูก