แอบรัก

ตุ๊บ !!! " โอ๊ย….ขอโทษค่ะๆเดี๋ยวชั้นช่วยเก็บนะคะ " มันเป็นวันอะไรชองชั้นนี่ ตั้งแต่เช้าล่ะ…. ทั้งๆที่วันนี้เป็นเปิดเทอมวันแรก พิชชาคนนี้ควรตื่นแต่เช้า แต่งตัวสวยๆ เดินชิวๆมาเรียน ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน ฉันรีบวิ่งมาด้วยความเร็วด้วยแรงกายแรงใจที่มีทั้งหมด เพราะอะไรหน่ะเหรอคะ ก็มันเหลือเวลาอีกแค่15 นาที ไง ฉันต้องไปให้ทันก่อนที่จะถึงเวลาเรียน ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก เข้าห้องเรียนครั้งแรก ฉันไม่ควรมาสายด้วยเหตุผลทั้งปวง แต่จะทำไงได้ล่ะ วันนี้ฉันดันตื่นสายซะงั้น "......." นิ่ง ผู้ชายคนนั้นหยิบของจากมือฉัน แล้วเดินหน้านิ่งจากไป ทิ้งให้ฉันยืนอึ้งอยู่คนเดียว ก็เนี้ยสเปคของฉันเลยล่ะ ขาวๆ หน้าคมๆ แววตานิ่งๆนี่ยิ่งได้ใจฉันไปเลย เอาจริงๆฉันไม่ชอบผู้ชายพูดมาก มันน่ารำคาญหน่ะ…….. .. .. …. 9:00 น. มาทันเวลาพอดี.... ฉันค่อยๆเปิดประตูเข้าไปในห้องเรียน สายตาหลายคู่จ้องมองมาที่ฉัน ฉันยิ้มแห้งๆให้สายตาเหล่านั้น ฉันเดินผ่านเพื่อนหลายคน สายตาก็มองหาที่นั่ง …ที่ว่าง ตรงไหนจะว่างสำหรับฉันล่ะ อะ..ตรงนั้นละกัน ฉันเดินมานั่งยังที่นั่งด้านหลังสุดของห้อง ฉันเลือกนั่งตรงกลางพอดีเพราะน่าจะเป็นที่นั่งที่ดีที่สุดที่จะมองเห็นกระดาน หากอาจารย์เลือกใช้กระดานหรือแผ่นสไลด์ จึกๆๆๆ ฉันหันไปยังใครซักคนที่สะกิดที่ไหล่ของฉัน " มีใครนั่งมั้ย" ใบหน้าหล่อถาม ฉันไม่ตอบแต่เลือกที่จะส่ายหน้าแล้วยิ้ม " งั้น..ชั้นนั่งนะ" ว่าแล้วคนตัวสูงก็นั่งลงด้านข้างของชั้น " เราชื่อเบียร์ ..เธอล่ะ?...ชื่ออะไร" " เราชื่อพิชชา เรียกพิชเฉยๆก็ได้" ฉันตอบกลับไป "อืม…แล้วนี่ไม่มีเพื่อนมาเรียนเหรอถึงได้นั่งคนเดียว" เบียร์ถามฉันอีกครั้ง " เพื่อนหน่ะมี…แต่เรียนคนละคณะ เพื่อนสนิทเราเรียนคณะวิศวะฯ หน่ะ" ฉันตอบกลับไป ก่อนที่เบียร์จะถามฉันอีก อาจารย์ก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง ด้วยวันนี้เป็นวันแรกและคาบแรก อาจารย์จึงเพียงแค่แนะนำชื่อ แนะนำรายวิชาเท่านั้น ผั้วะ!!! แต่ระหว่างที่อาจารย์กำลังพูด ผู้ชายใบหน้าสวยก็เปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทางกระหืดกระหอบ " ขอโทษค่ะอาจารย์...ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ" "เอาดีๆก่อน..ตกลงเธอจะเป็นผู้หญิงรึผู้ชาย " อาจารย์ถามด้วยใบหน้ายิ้มๆ ท่านคงสงสัยแหละ เพราะบนใบหน้าของผู้มาใหม่นั้น ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ชนิดจัดเต็ม แต่เครื่องแต่งกายที่ใส่นั้นกลับแต่งกายด้วยชุดนักศึกษาที่จัดว่า ถูกระเบียบเป๊ะ !!! เว่อร์ " โธ่!!…จารย์อ่ะ ใจจริงก็อยากเป็นผู้หญิงล่ะค่ะ แต่ไงได้แม่คลอดมาเป็นผู้ชายก็เลยต้องมาในสภาพแบบนี้ " " โอเคๆๆ..ไม่ต้องดราม่า อาจารย์ก็ยังไม่ได้ว่าอะไร แต่คราวหลังแต่งหน้าให้น้อยลงกว่านี้หน่อย เอาล่ะเชิญนั่ง" "แล้วคราวหลังคลาสของอาจารย์เธอจะสายอีกไม่ได้แล้วนะ " อาจารย์บอกกับเธอคนนั้นอีกครั้ง "ขอบคุณค่ะ คราวหลังจะไม่สายแล้วค่ะ" ว่าจบใบหน้าสวยก็เดินตรงมายังด้านหลังของห้อง ซึ่งก็ไม่ใช่ที่ไหน..เก้าอี้ที่ว่างด้านข้างของฉันและเบียร์นั่นเอง เธอเลือกที่จะนั่งเก้าอี้ตัวที่ว่างด้านข้างของฉันแทนฝั่งของเบียร์ " เรานั่งด้วยคนนะ …ไม่มีเพื่อนเลย เรามาเรียนคณะนี้คนเดียวหน่ะ เธอสองคนเป็นเพื่อนรึว่าเป็นแฟนกันล่ะ" เธอถามขึ้น " เราสองคนพึ่งรู้จักกันเมื่อกี้นี้เอง ในห้องเรียนนี้แหละ เราก็มาเรียนคนเดียวไม่มีเพื่อนเหมือนกัน นายด้วยใช่มั้ยเบียร์ " ฉันพูดพลางหันไปถามเบียร์ " อืม " เบียร์ตอบ " งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันมั้ย เราจะได้มีเพื่อนไปกินข้าวตอนกลางวัน นี่ยังคิดๆอยู่ว่าเที่ยงนี้จะไปกินข้าวกับใคร" " เอาสิ..นายว่าไงล่ะเบียร์ " พูดพลางฉันก็หันหน้าไปถามเบียร์ "อืม " ใบหน้านิ่งตอบ " นี่นายจะพูดเป็นอยู่คำเดียวเหรอ อืม แล้ว อืม อีกอยู่นั่น " คนด้านข้างของฉันเอ่ยขึ้น " ถ้าเธอสองคนไม่อยากตายก็เงียบเดี๋ยวนี้ อาจารย์มองมาสองรอบแล้ว " จบคำพูดของเบียร์ ฉันสองคนหันขวับไปยังตำแหน่งที่อาจารย์ยืนอยู่ทันที และ.... ก็เป็นจริงดังนั้น อาจารย์กำลังมองมาที่พวกเรา จะยังไงล่ะ…. เงียบ…กริ๊บบบบบบบ=== . . . 12.00 น. " อาจารย์นี่ตรงเวลาชะมัด จะปล่อยก่อนสักหน่อยก็ไม่ได้ " เบียร์พูดหลังจากอาจารย์แม่เดินออกจากห้อง " ชั้นก็ว่างั้น" อีกคนสมทบขึ้น " ว่าแต่เรายังไม่รู้ชื่อนายเลยนะ นายชื่ออะไรหน่ะ " ฉันถามคนด้านข้างกลับไป " ตบปากตัวเองหนึ่งทีย่ะ ชั้นเป็นเพื่อนสาวของเธอนะยะ เพื่อนสาวหน่ะเพื่อนสาว รู้ช่ะ…เราหน่ะชื่อเอ จะเรียกให้สวยหน่อยก็เรียก เอมี่ ดีกว่า " " โอเคๆ เอมี่ก็เอมี่ " เราไปกินข้าวกันดีกว่า .......หิวแล้วอ่ะ เมื่อเช้าไม่ได้กินอะไรมาเลย ตื่นสายอ่ะ นายจะไปกับพวกเรามั้ยเบียร์ " ฉันหันไปถามเบียร์ " อืม..เอาสิ ไงบ่ายก็ต้องเรียนอีกอยู่ดี งั้นเดี๋ยวเราบอกเพื่อนแป๊บ…ตอนแรกว่าจะไปกินข้าวกับพวกมันหน่ะ " ว่าจบเบียร์ก็หยิบโทรศัพท์โทรหาเพื่อน พร้อมๆกับที่พวกเราก็เก็บของออกจากห้องเพื่อเดินไปยังโรงอาหารของคณะ พวกเราทั้งสามคนเรียนคณะบริหาร ระหว่างที่กินข้าวไปต่างฝ่ายก็ต่างซักประวัติของอีกฝ่าย จนทำให้ตอนนี้เราสามคนพูดคุยกันได้คล่องและสนิทกันมากขึ้น หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จพวกเราทั้งสามก็เดินขึ้นตึกเพื่อไปเรียนอีกหนึ่งวิชาที่เหลือในวันนี้ หลังจากเรียนเสร็จพวกเราทั้งหมดก็รีบวิ่งไปที่ลานคณะเพราะวันนี้รุ่นพี่นัดพวกเราทุกคนที่ลานหน้าคณะ ........................................ " น้องๆคนไหนมาถึงให้นั่งเข้าแถวเรียงสิบเลยนะครับ ผู้ชายนั่งฝั่งนี้ ส่วนน้องผู้หญิงนั่งฝั่งพี่ผู้หญิงสวยๆคนนั้นได้เลยนะครับ " พวกเราที่เป็นรุ่นน้องต่างเดินเข้าไปนั่งเรียงตามแถวที่พี่ๆบอก ฉันมองไปรอบๆก็เห็นพวกรุ่นพี่ยืนล้อมรอบพวกเราเป็นวงกลม หลังจากนั้นรุ่นพี่ทุกคนก็กอดคอกันแล้วร้องเพลงเชียร์ เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มจากรุ่นพี่ทำให้ฉันเองตื้นตัน มันดูมีพลังอย่างประหลาด อาจด้วยเพราะทุกคนต่างตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียวกัน "สามัคคีนี่มีพลังจริงๆ" ฉันคิดในใจ ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์แต่งดังนั้นสำนวนอาจยังไม่สละสลวย แต่ยังไงก็ฝากติดตามด้วยน้าาา