"นายไม่ต้องไปโรงพยาบาลแล้วใช่มั้ย..." ประโยคคำถามที่เหมือนเสียดสีเล้กน้อย แต่มันกลับมีแต่ความเศร้า ทำให้ไคเลอร์จุกจนแทบไม่ไหว
"ไม่ไปครับ ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น จะอยู่กับคุณหนูแบบนี้แหละครับ"
"อิ่มแล้ว"
"วันนี้ผมเห็นไอ้เจคจับมือคุณหนู ผมไม่พอใจเลย คุณหนูรู้มั้ย"
"ทำไมต้องไม่พอใจด้วย"
"ผมหวง"
"..............."
"วันนี้จะกลับไปนอนที่บ้านมั้ยครับ หรือจะนอนที่คอนโด"
"กลับบ้าน.."
"นอนที่คอนโดไม่ได้เหรอครับ กลับบ้านไป ผมเข้าบ้านคุณหนูไม่ได้ คุณหนูปลดไล่ผมออกจากบ้านแล้ว" มารีนขมวดคิ้วมองคำพูดของไคเลอร์ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"อะไรของนาย"
"ผมแค่อยากมีเวลาอยู่กับคุณหนู งั้นกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้า แล้วมานอนที่คอนโดได้มั้ยครับ"
มารีนที่ไม่ได้ตอบ แต่เลือกจะปล่อยให้ไคเลอร์พากลับบ้านปีกขวาหลังทำแผลและกินข้าวเสร็จ
"คุณหนูรอผมที่บ้านก่อนนะครับ เดี่ยวผมไปจัดการนุ่มนิ่มเดี๋ยวผมมา"
"นายไม่ปกป้องแล้วเหรอ"
"ปกป
