-ร้านสัก JINLA-
เวลา 17.21 น.
-JINLA TALK-
“มึงไปส่งที่บ้านหน่อยดิ ป่านนี้พี่หมอคีย์คงใกล้ถึงแล้ว” ฉันบอกกับเพื่อนที่ตอนนี้พวกมันนั่งกดเกมอย่างสบายใจเฉิบ มีเพียงไอ้ปลื้มที่กำลังสักให้ลูกค้า
“มึงไปดิไอ้ปลื้ม” ไอ้ป๊อกมันว่า
“เอ้า? พวกมึงก็ว่าง จะให้ไอ้ปลื้มไปทำไม ไอ้ปลื้มมันสักอยู่” ฉันท้วงติติง คือพวกมันคนใดคนหนึ่งที่ว่างควรไป
“ไอ้ปลื้มมันจะกลับบ้านด้วยไง จริงไหมไอ้ปลื้ม” ไอ้เปรยมันตอบพร้อมกับถามไอ้ปลื้ม
“เออ ไอ้ป๊อกต่อให้หน่อย” ไอ้ปลื้มวางเครื่องมือ และถอดถุงมือออก ด้านไอ้ป๊อกก็ไปประจำการแทนที่ สองคนนี้ลวดลายฝีมือเหมือนกัน จึงต่องานกันได้
“แล้วจะรีบกลับเพื่อ แทนที่จะสักให้เสร็จ” ฉันงึมงำกับตัวเองและเดินออกมาที่รถ
“อย่าขี้บ่นอีหมาบ้า” ไอ้ปลื้มเพื่อนของฉันเอามือมาผลักที่หัวของฉันเบา ๆ ในเชิงหยอกล้อ
“ว่ากูหมาบ้า อยากโดนกูกัดใช่มะ” ฉันพูดพร้อมคว้าแขนที่จับหัวฉันมาจับ และทำท่าจะงับ
“
