“ขอบคุณมากนะครับสำหรับสิ่งนี้ ผมไปก่อน” อี้หานขึ้นคร่อมจักรยานใหม่โบกมือจากไปด้วยรอยยิ้ม หลายคนบอกว่าไม่เป็นไร พวกเขาคิดว่าตนเองก็ควรหามาไว้ใช้บ้าง ราคามันฝรั่งถือว่าดี อาจต้องเหนื่อยทำรุ่นสองบ้าง ถึงพอที่จะเจียดเงินบางส่วนไปซื้อได้
“เจ้าบ้าเอ๊ย! จักรยานของฉันถูกคนแย่งไปแล้วโฮ!” หมาใหญ่กับอาของเขาทำอะไรไม่ได้ มองจักรยานใหม่ที่เพิ่งซื้อมาถูกคนแย่งไปในใจนั้นแทบหลั่งเลือดออกมา พวกเขายังต้องขนมันฝรั่งจำนวนมากกลับไปคืนที่บ้านโจว เดินเข็นไปเข็นมาหลายเที่ยว ภายใต้เงื่อนไขคือห้ามทำให้เกิดความเสียหาย
เฟิ่งอิงเดินวนไปวนมาในลานบ้าน มีเจียวเจียวอยู่เป็นเพื่อน กระทั่งได้ยินเสียงกริ่งจักรยานจึงวิ่งออกมาดู เห็นอี้หานกำลังปั่นมาด้วยรอยยิ้ม
“เสี่ยวอิง นี่พวกเธอซื้อจักรยานใหม่หรือ! ดีจัง ฉันอยากได้บ้าง”
“เหมือนว่าฉันจะยังไม่ได้ซื้อเลยนะ”
“อ้าว? แล้วทำไมอี้หานถึงใช้มันล่ะ เขาเป็นคนที่มีศักดิ์ศรีมาก ไม่ม
