Ahu, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte yatağından fırlamıştı. Karnındaki hafif sızıya aldırmadan heyecanla üzerini giydi. Beyaz, sade ama zarif bir bluz ve uzun etek giymişti. Aynaya son bir kez baktı, mavi gözleri umutla parlıyordu. Kısa süre sonra kapısı çaldı.
“Hazır mısınız Ahu Hanım?” diye sordu Serdar, kapının eşiğinde beliren siluetiyle.
Ahu başını salladı, gözleri parlıyordu. “Köyü şimdiden özledim. Resmen bağlandım oraya. Evlatlarımı görmek için can atıyorum.”
Serdar, onun bu coşkulu hâline içten bir tebessümle karşılık verdi. Ama içinden geçenler çok daha derindi. Onun bu cesareti, yürekliliği… kalbini paramparça eden ama aynı anda birleştiren bir his bırakıyordu içinde.
Aşağı indiklerinde, Bakan Necati Kıran, makam aracı ve arkasında dizilmiş bir düzine korumayla onları bekli
