สองวันแล้วที่ตรีนุชตามอคินไปผับและกลับเข้าบ้านพร้อมเขา ทุกครั้งหลังเสร็จธุระในศาลหลังน้อย เจ้าที่สาวก็ปลีกตัวไปอยู่กับอคิน เพราะหากไม่ทำแบบนี้อคินจะเป็นฝ่ายตามติดเธอไปที่ศาล และถ้าเขาทำแบบนั้นบริวารของเธอต้องรู้เรื่องแน่ เธอจึงเลือกเป็นฝ่ายตามติดเขา อีกทั้งช่วงนี้มีสิ่งที่เธอต้องการจากเขา
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ดูหน้าซีด ๆ แถมกลางดึกยังตัวเย็นเป็นน้ำแข็งด้วย” คนที่ชอบโอบกอดกายบางยามค่ำคืนเอ่ยถามขณะเดินจูงมือกันเข้าไปในผับ ดวงตาดำขลับจ้องมองใบหน้าซีดเผือดของคนข้างกายด้วยความเป็นห่วง
“งานยุ่งน่ะ ไหนจะต้องมาตามติดนายอีก ฉันจะมีเวลาพักผ่อนได้ยังไง” พอได้โอกาสก็รีบแขวะเขา
“งั้นต่อไปเราค้างด้วยกันเหมือนเดิม พอเช้าก็แยกย้ายกันไปทำงานดีไหม วันไหนผมหยุดค่อยออกไปข้างนอกกัน คุณไม่ต้องอยู่กับผมตลอดเวลาก็ได้ แต่ต้องนอนด้วยกัน ผมอยากอยู่กับคุณเหมือนคู่รักอื่น” เสียงทุ้มเสนอ หากไม่ติดว่าเธออาการไม่ค่อย
