เมียหมอผี

เจ้าที่ที่บ้าน

@ผับใหม่อคิน

“พี่คินมีอะไรหรือเปล่าคะ เห็นมองน้องไอนานแล้ว” คนตัวเล็กย่นคิ้วถามผู้เป็นพี่ชายขณะเดินมาทิ้งตัวลงบนตักกว้าง “บอกน้องไอมาซะดี ๆ ว่าพี่คินเป็นอะไร” คิ้วเรียวย่นเข้าหากันพร้อมหรี่ตามองใบหน้าผู้เป็นพี่ ทำท่าราวกับจับผิด

“พี่ไม่รู้ว่าควรถามน้องไอไหม ก็เลยลังเลน่ะค่ะ” เสียงละมุนคุยกับน้องสาว มือหนาลูบผมงามเบา ๆ ด้วยความถนอมแกมเอ็นดู

“พี่คินมีอะไรไม่สบายใจเหรอคะ น้องไอกับปู่ทำอะไรให้พี่คินลำบากใจหรือเปล่า” ตาหวานมองหน้าพี่ชาย คอน้อย ๆ เอียงข้างนิดหน่อยก่อนจะทำตาปริบ ๆ ใส่ เธอกลัวว่าสามีเจ้าที่จะทำอะไรให้พี่ชายลำบากใจ เพราะทั้งคู่ไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไรนัก

“เปล่าค่ะ ไม่เกี่ยวกับน้องไอหรือไอ้ปู่นั่นหรอก”

“แล้วพี่คินเป็นอะไรคะ”

“ถ้าพี่ถามแล้วน้องไอบอกไม่ได้ก็ไม่ต้องฝืนบอกนะคะ บางทีมันอาจเป็นความลับของโลกวิญญาณ บอกพี่ในเรื่องที่ไม่ทำให้น้องไอเดือดร้อนก็พอค่ะ” ผู้เป็นพี่เริ่มเกริ่นก่อนจะถาม

ไออุ่นแต่งงานกับวิญญาณ เธอรู้กฎระเบียบของโลกวิญญาณดี และรู้ด้วยว่าหากไม่ใช่เจ้าบ่าวหรือเจ้าสาวของโลกวิญญาณแล้ว เรื่องในโลกนั้นก็ไม่ควรมีใครได้รู้อีก

“พี่คินถามมาสิคะ ถ้าน้องไอบอกได้ น้องไอจะบอก”

“บ้านเรามีผีเจ้าที่ไหมคะ” ผู้เป็นพี่ชายถามพลางสังเกตใบหน้าจิ้มลิ้มของน้องสาวไปด้วย

“มีค่ะ ทุกบ้าน ทุกสถานที่มีเจ้าที่ดูแล”

“แล้ว…เจ้าที่บ้านเราเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคะ”

“...” เรียวปากน้อยเม้มเข้าหากันนิดหน่อยเมื่อถูกถามแบบนั้น ไออุ่นไม่ได้ตอบคำถามตามตรง เธอเลือกจะตอบแบบอ้อม ๆ แทน “เอ๋? ปู่เคยบอกไปแล้วนี่คะ พี่คินจำไม่ได้เหรอ”

“อ่า…ใช่จริง ๆ ด้วย พี่ลืมค่ะ โทษที” เมื่อน้องสาวไม่ยอมบอกผู้เป็นพี่ก็ไม่เซ้าซี้

“ว่าแต่พี่คินถามทำไมคะ หรือว่าพี่คินมองเห็นเจ้ตรี…เอ่อ มองเห็นคุณเขาเหรอ” โอเค ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเจ้าที่บ้านเขาเป็นผู้หญิง

“ไม่ค่ะ เห็นแค่เงาดำ ๆ มันบังเอิญน่ะ”

คืนที่พายุเข้าจนไฟดับ อคินเข้าไปส่งแม่ในห้องนอน ช่วงเวลาหนึ่งเขารู้สึกเหมือนตัวเองได้ใกล้ชิดกับใครบางคนที่เร้นกายอยู่ในห้องนอนของแม่ กลิ่นกายหอมราวกับดอกไม้ที่ฟุ้งกระจายเต็มห้องทำให้เขาอยากรั้งเจ้าของกลิ่นเอาไว้ เขาเป็นคนมีสัมผัสพิเศษ ไม่ใช่แค่รู้ว่าที่ใดมีผีมีวิญญาณ แต่หลายครั้งที่เขามองเห็นผีตัวเป็น ๆ ความสามารถนี้ติดตัวเขากับน้องสาวมาตั้งแต่ยังเด็ก

“เห็นเป็นเงาเหรอคะ คุณเขาคงเข้าไปตรวจบ้านมั้งคะ ปกติเจ้าที่หรือผีบ้านผีเรือนจะต้องตรวจบ้านทุกซอกทุกมุม แบบว่าดูแลเราน่ะค่ะ” ไออุ่นอธิบายให้พี่ชายฟัง

“เหรอคะ พี่เข้าใจแล้วค่ะ”

“ว่าแต่คุณเขาทำอะไรให้พี่คินไม่สบายใจหรือเปล่าคะ เดี๋ยวน้องไอให้ปู่ไปบอกคุณเขาให้”

“ไม่ค่ะ ไม่มีอะไรหรอก พี่ถามเพราะกลัวว่าจะเป็นขโมยน่ะ แต่ถ้าเป็นเจ้าที่ก็ไม่เป็นไร”

สองพี่น้องคุยกันไปได้สักพัก สามีเจ้าที่ก็มาหาภรรยาสาว อคินส่งงานให้เหมันต์ดูแลต่อ ส่วนเขากลับไปดูแลผับเก่า เพราะวันนี้ต้องเช็กของที่สั่งเข้ามา

♪ ♬ ♫〜 เสียงดนตรีในผับและแสงไฟหลากสี เรียกนักท่องราตรีให้ออกมาโยกย้ายส่ายเอวกันหน้าเวที นักดนตรีวงเก่าวงเดิมบรรเลงเพลงเป็นจังหวะสนุกสนาน ทว่าใครบางคนที่นั่งกระดกเครื่องดื่มอยู่หน้าบาร์กลับไม่รู้สึกสนุกเลยสักนิด ยิ่งเสียงดนตรีดังกระหึ่มขึ้นเท่าไร ความร้อนรุ่มปนสับสนในหัวใจก็เพิ่มมากขึ้นเท่านั้น

“เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะนุช ให้โอกาสผมได้เริ่มต้นใหม่เถอะนะ ผมผิดไปแล้ว”

คำพูดยืดยาวของคนทรยศที่เอ่ยกับเธอวันนั้นยังก้องอยู่ในหู ยามข่มตาหลับเสียงนั้นก็หลอกหลอนเธอ ยามทำสมาธิก็ตามมากวนใจไม่เลิก

“เริ่มใหม่เหรอ…” เสียงแผ่วพึมพำขณะสองตางามจ้องมองเครื่องดื่มสีอำพันในแก้ว มือเรียวแกว่งแก้วนั้นไปมาจนก้อนน้ำแข็งในแก้วกระทบกันดังโครงเครง ในใจนึกถึงภาพความหลังที่ผ่านมานามเกือบร้อยปีแล้วแต่ก็ยังจำฝังใจ

“คนทรยศ…” ปากเรียวพึมพำก่อนจะจิบเครื่องดื่มในแก้วต่อ แม้จะดื่มไปหลายแก้วแล้วแต่ก็ไม่ได้เมาเพราะเครื่องดื่มที่สั่งมานั้นไม่แรงมาก ส่วนของไหว้ของเหมันต์ที่ถือติดมือเข้ามาถูกการ์ดหน้าผับยึดไปแล้ว ใครจะไปรู้ว่าห้ามนำเครื่องดื่มจากข้างนอกเข้ามาในร้าน เธอเป็นผีเคยเข้าผับซะที่ไหน

เวลาต่อมา...

“ทำไมขวดนี้ถึงมาตั้งตรงนี้ล่ะ ร้านเราเริ่มขายวันจันทร์หน้านะ” เจ้าของผับเอ่ยถามบาร์เทนเดอร์ทันทีที่เดินเข้าไปในบาร์เครื่องดื่ม มือใหญ่หยิบขวดเครื่องดื่มตัวใหม่ขึ้นมาพลางมองหน้าบาร์เทนเดอร์ด้วยความสงสัย

“อ๋อ ขวดนี้ไม่ใช่ของร้านเราครับคุณอคิน” บาร์เทนเดอร์หนุ่มหันมาตอบเจ้านาย ก่อนจะพยักพเยิดหน้าไปทางปลายบาร์ซึ่งมีลูกค้าสาวกำลังนั่งอยู่ “ของลูกค้าครับ การ์ดตรงทางเข้าบอกว่าเห็นถือเข้ามา แต่ชี้แจงไปแล้วว่าห้ามเอาเครื่องดื่มจากข้างนอกเข้าร้าน เลยให้ลูกค้าฝากไว้น่ะครับ”

“...เหรอ” อคินพยักหน้าเป็นอันเข้าใจ “ไปทำงานต่อเถอะ”

“ครับ”

ชายหนุ่มหรี่ตามองดวงหน้าน้อยของลูกค้าสาวพลางแสยะยิ้มออกมา สวยดี…นั่นคือคำแรกที่ผุดขึ้นในหัวเมื่อได้เห็นหน้าเธอชัด ๆ ส่วนเครื่องดื่มนี่จะไม่ใช่ของร้านเขาได้ยังไง นี่เป็นเครื่องดื่มตัวใหม่ล่าสุดจากโรงงานเพื่อนของเขาที่ต่างประเทศ ตอนนี้ร้านเหล้าในประเทศไทยมีเพียงร้านเขาร้านเดียวเท่านั้นที่นำเข้ามา ที่สำคัญเขาไม่เคยหยิบเครื่องดื่มออกนอกร้านเลย ไม่เคยเอาไปให้ใครที่ไหน นอกจากเอาไปวางไว้หน้าศาลประจำผับตามที่แม่บอกก็เท่านั้น

“น่าสนใจดีแฮะ” ชายหนุ่มยิ้มหน่อย ๆ ก่อนจะเดินออกไปนอกบาร์

__________

>>> มาเริ่มใหม่กับอคินนี่มา ><

ติดต่อนักเขียน Face Book ใจดินสอ / เดือนสิบสอง