@ห้างสรรพสินค้า
“ปกติคุณต้องขออนุญาตเจ้าที่แถวนี้ก่อนไหม” เสียงทุ้มหันไปถามคนข้างกายเมื่อนึกขึ้นได้ อคินมองคนที่ลงจากรถก่อนจะปิดประตูฝั่งข้างคนขับลง
“ที่จริงก็ต้องขอ แต่วันนี้ออกมาในฐานะคนเป็น ใช้งานอาคมอะไรไม่ได้ ก็เลยไม่ต้องขอ” เจ้าที่สาวหันไปตอบ ก่อนจะกวาดตามองพื้นที่รอบกายที่มีรถราหลายคันจอดเรียงกันอยู่
อคินพยักหน้าเข้าใจเมื่อได้ฟังคำตอบ เขาเองก็ลืมถามไม้ว่าตอนพาณัชชาออกไปเที่ยวเล่นนอกเขตต้องทำยังไงบ้าง เขาน่าจะถามไถ่ไม้ให้รู้ความกว่านี้จะได้ไม่ทำอะไรให้ตรีนุชลำบาก
“มาถึงตรงนี้แล้วทำยังไงต่อ” ตรีนุชเงยหน้าขึ้นมองคนข้างกายด้วยแววตาสงสัยราวกับเด็กน้อย วันนี้เองที่เธอเพิ่งรู้ตัวว่าอคินสูงกว่าเธอมาก ใบหน้าเธออยู่สูงแค่แผงอกของเขาเอง ที่ผ่านมาเธอไม่เคยสังเกตอะไรเลย
“เข้าไปข้างในกัน ไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยเดินดูของให้อาหารย่อย” อคินจูงมือเล็กของคนข้างกายเดินไปยังประตูของห้าง เขาพาตรีนุช
