Fairytales Gone Wrong

“PERO, Baka pagalitan po ako ni Teacher,” sabi ko kay Mama nang palitan niya ng ibang mansanas ang hawak ko. “Huwag ka mag-alala, Raelle! Hindi 'yan mapapansin ng teacher mo, basta huwag ka lang maingay,” sagot ni Mama at marahan na itinulak na ako papasok sa backstage. Napangiwi naman ako at inayos na lamang ang sout kong witch costume habang naglalakad papunta sa kaklase kong nakasout naman ng snow white, siya si Freya. Maganda siya at makinis kaya bagay na bagay sa kaniya ang prinsesa samantalang ako ay laging witch kahit na mas maputi ako sa kaniya. Siguro dahil mas mayaman lang sila kesa sa amin. Kumaway lang ako sa kaniya pero inirapan niya lang ako. Napapailing na lang ako at agad na ding nag-simula ang play namin. Nakaabang lamang ako sa likod at naghihintay para sa paglabas ko. Bahagya pa akong sumilip sa labas at napangiwi nang makita si Mama na para bang wala sa mood. “Hey, witch!” Napanguso ako at napalingon kay Apol, ang kaklase ko na gaganap naman na prinsipe ni Snow white. Malayong-malayo ang ugali niya sa role niya dahil kung mabait ang prinsipe, ubod naman ng sungit si Apol. Porke't anak siya ng mayamang ginang ay malakas ang loob niyang mang-asar lalo na sa akin. “Bakit na naman?!” singhal ko. “Alam mo, ten years old na tayo pero bakit hindi ka tumatangkad?” pang-aasar niya sa akin. “Ten na tayo pero ugaling one year old ka,” sagot ko na ikinainis niya. “Whatever, Pandak. Siya nga pala, hinahanap ka ni Teacher.” Ngumiwi lang ako at nilagpasan si Apol saka naglakad papunta kay Teacher na mukhang hinahanap na ako. “Rae, ready ka na ba? Papasok ka na,” nakangiting wika ni Teacher. “Opo, Teacher!” masigla kong sagot. “Very good,” anito at hinaplos ang buhok ko. “Dala mo ang apple?” Bigla naman akong natigilan at napalunok ng laway. Dahan-dahan kong ipinakita sa kaniya iyon na ikinakunot naman ng noo nito. Kita ko ang paghinga niya nang malalim. Hindi niya naman siguro mapapansin na iba ang apple na hawak ko. “I-Ito po,” nauutal kong sabi. “Alright,” aniya at kinuha ang apple sa kamay ko saka bahagya niyang pinunasan. Mukha rin siyang nagtataka kaya mas lalo akong kinabahan. Mabait si Teacher Annie sobrang nakaka-konsensya ang magsinungaling. Napalingon ako bigla sa stage nang marinig ko ang hudyat na malapit na akong pumasok. Agad naman na binalik sa akin ni Ma'am Annie ang apple. Ilang sandali lang ay dumating na rin ang oras ng paglabas ko bilang witch sa play. Habang binibigkas ko ang aking linya ay napasulyap pa ako kay Mama na malapad ang ngiti kaya naman ay ginanahan ako sa aking pag-arte. Nang ibigay ko ang mansanas sa kaklase ko na gumaganap na snow white ay agad niya itong kinagat. Tulad ng nasa script ay natumba si snow white kaya naman ay tumawa na ako dahil iyon ang nasa lines ko. “Now, I'll be the fairest in the land!” malakas kong sabi sa lines saka dahan-dahan na napalingon sa kaklase ko. Kumunot ang noo ko nang makita kong bumula ang bibig nito pero baka kasama iyon sa pag-arte niya. Lumapit naman ang prinsipe na salubong ang kilay. Humalik lang ito sa noo ni Snow white at tumayo na. Ngunit sa pagtataka namin ay hindi bumangon ang kaklase ko. Inulit ng prinsipe ang paghalik sa noo ni Snow white pero tulad sa nauna ay hindi pa rin siya bumangon. “Bakit hindi siya nagigising?” tanong ko at napatingin sa audience. Lahat ay nagtataka na at ang parents ng kaklase ko ay biglang napatayo. Ang mama ko naman ay nakaupo pa rin habang salubong ang kilay. Kumunot ang noo ko at muli akong napatingin sa kaklase ko na nilapitan na ng teacher. Bumaba ang tingin ko sa apple na binigay ni Mama. Sobrang bilis ng pangyayari dahil ang sunod ko na lamang narinig ay sigawan at pagkakagulo ng mga tao sa stage. Napaigik pa ako nang bigla na lang akong hinawi ng kung sino na umakyat ng stage. Napaluhod ako sa ibang mga props kaya nasugat ang aking tuhod. Pero hindi ko iyon alintana dahil naguguluhan ako sa nangyayari. Tumayo ako at akmang lalapit sa kaklase kong gumaganap na snow white nang bigla na lang may humawak sa kamay ko at hinila ako paatras. Napakurap ako at napalingon sa humila sa akin palayo. “Apol?” takhang tanong ko sa kaniya. Huminto kami sa medyo malayong mga tao. “Hoy, witch! Okay ka lang ba?” tanong niya sa akin. “Hala! Dumudugo yung tuhod mo!” “Anong nangyayari, Apol?” tanong ko. Lumuhod lang siya sa harapan ko at pinunasan ang dumudugo kong tuhod saka muling tumayo. Lumingon din siya sa mga nagkakagulo at napapailing. “Ewan ko, hindi ko rin alam e,” tipid niyang sagot at bahagyang inayos ang buhok ko. Muling bumalik ang tingin ko sa nagkakagulo at nakita ang nanay ng kaklase ko na lumapit sa akin. Takot na takot ako dahil sa mukha nitong parang isang galit na galit na dragon. Nang makalapit ito ay mabilis niya akong hinablot sa braso at malakas na inalog. “Anong ginawa mo?!” sigaw niya sa akin. “H-Hindi ko po alam—” Hindi ko natuloy ang sinasabi ko nang bigla ako nitong sampalin sa pisngi. Sobrang lakas na halos nag-init na ang balat ko. Bukod sa sampal ay sinabunutan din ako nito ay muling sinampal. Hindi na ako makapagsalita dahil sa pag-iyak. “Tita! Tama na po!” sigaw ni Apol. “Huwag niyo pong saktan si Rae!” “Bakit mo gustong patayin ang anak ko!” sigaw nito at nang akmang sasampalin ako nitong muli ay bigla naman akong hinawakan ng kung sino sa braso at nang tingnan ko kung sino ay mga matang galit ni mama ang sumalubong sa akin. “M-Mama...” “Don't you f*****g touch my daughter—” “Daughter?!” bulalas ng mama ng kaklase kong si Freya. Nanlalaki ang mata nito na binitawan ako. “A-Anak mo ang batang 'to, T-Teresa?” “Oo, Faye, at wala kang karapatang saktan ang anak ko!” Mabilis ang paglalakad namin ni Mama palabas at nang makarating kami sa parking ay agad na kaming sumakay sa kotse namin. Nakatitig lang ako kay Mama na mahigpit ang hawak sa manibela. “Mama? Saan tayo pupunta?” “Sa lugar na walang makakapanakit sa 'yo na kahit sino—” “Mama, p-pinatay ko daw si Freya—” “Hindi! Hindi, Rae. Huwag ka mag-alala, hindi ka nila masasaktan o makukuha sa akin.” Iyak lang ako nang iyak. Napalingon naman si Mama sa akin at ngumiti saka hinaplos ang namamaga kong pisngi. Ngunit ang ginawa niyang paglingon ang dahilan kung bakit hindi niya nakita ang isang papalapit na malaking truck sa bintana ng kotse. “M-Mama!” Ang huli ko na lamang na nararamdaman ay ang pamamanhid ng buo kong katawan hanggang sa tuluyan akong nilamon ng kadiliman.