The Vampire Princess

Kabanata 1

Gumapang na ang luntiang mga halaman sa napakataas na pader ng masyon na 'yon. Tila nalipasan na ng panahon ang itsura nito ngayon. Taong 2015 kasalukuyan at naroon parin ang mansyon, simula nang maitayo ito nang Hunyo ikalabing isa, taong 1912. Nanatili parin itong nakatayo kahit nang mangyari ang pambuong mundong digmaan.

"Kazhius" tila isang sumpa ang boses na 'yon para sa binatang si Kazhius. Dali dali ang pagbaba niya sa kaniyang kama at ang pagtungo niya sa silid nito ngunit walang bumungad sa kaniyang tao roon. Napamura siya dahil sa masamang balita na 'yon.

Ang puting kurtina nito ay malayang sinasayaw ng hangin dahil sa nakabukas na sliding door nito patungo sa veranda ng kwarto. Doon palang ay nakita na niya sa kaniyang isip ang pagtakas nito. Mukhang kaaalis lamang ng dalaga.

"I forgot to inform her about the full moon tonight! Fúck!" Halos masira ang kahoy na pintuan nang ibagsak niya 'yon. "Princess, don't do anything stupid" mahinang bulong na lamang niya sa hangin.

Sa kabilang banda naman ay hindi mapawi ang ngisi ni Victoria. Isa 'yon sa magandang araw niya dahil wala ang kaniyang ama para bantayan nanaman ang mga kilos niya so she grabbed that opportunity to whatever she wants without her father's eyes and restrictions. She is free as a bird now so she will find that family to get her endless power.

Muling bumalot ang galit sa kaniyang puso. Remembering that cunning girl she trusted before made her heart swims with fire again.

"Fúcking trust. I would never do that again" emotions left her eyes and all you could see on it was hatred. She tried to live like a human before and for the first time she trusted one but her father was right all along, all human are the same. They will do anything just for power and gold.

She picked her phone from her pocket and kicked another stone. The starry water from that river dances when the stone touches it. Her eyes then went to her phone screen, looking for that name on her contacts. A smirk formed her lips when she saw that familiar name, just like she expected. Kazhius had done his job so well, no doubt.

After a second ring, he answered.

"Davior" she mentioned his name just like a bitter coffee. "How's life, sweety?" Her voice was painted with full of threats.

She closed her eyes as she felt his sudden changed of emotion, from excitement to fear. Ah, how she loves frightening people so much.

"Victoria" recognition was evident to his voice, a taste of fear was still present on it.

"Miss me?"

"I... please. Don't touch my family"

"Oh? You already have one?" Amusement touched her eyes and all she could do was smirk because of the big surprise. What a life, habang siya ay nagdurusa ngayon naman ay nabalitaan niyang nagkaroon na ng pamilya ang lalaking kaniyang binigyan ng tulong noon na siyang sumaksak sa kaniya patalikod. Naisip niya, ang sarap humalakhak ngayon sa harapan nito habang dugo ng bago nitong pamilya ang nakapahid sa kaniyang labi.

"Please" Davior voice broke, pleading. "Huwag sila. Kahit ako nalang"

"Your blood is useless, fool. I need the first male born of that family! That's a easy piecy work, but what did you do? You left with no trace. You thought I don't have the power to find wherever you are?! I am the fcking princess, human!" Doon niya pinakawalan ang halakhak niya na puno ng pighati.

Wala nga siyang pinagkaiba sa kaniyang ina. Pareho lamang silang nagtiwala at natalo pagkatapos dahil sa mga maling desisyon. Her mother loved another human and died after,while her, she chose to look for a mother's love and got fooled after. Nawalan pa siya ng kapangyarihang dapat ay pinahalagahan niya at hindi pinagkatiwala sa isang tao lang.

"Hindi ka na natuto! Manang mana ka sa ina mo!" Her father scolded her that day.

Tama ang ama niya.

"If you don't want me touching your family, then you must tell me where is that bîtch's family"

Narinig niya ang malakas na pagmumura nito sa kabilang linya. Sunod sunod. "Victoria—"

"Oh, I see, you already stopped honouring me" she laughed with humourless. "Have you forgotten already how merciless I am? You know how much I show my gratitude to those people who played me, Davior"

Ang bawat paglunok nito ay mas lalong nagbigay sa kaniya ng pagkakataong isiping nasa kaniya ang sitwasyon, mabuting isipin na ganoon. "Princess" nginig parin ang boses nito.

Ang dating katiwala na puno ng katapangan at walang kaemo-emosyon, ngayon ay nakakaramdam na ng takot sa kaniya.

"Matagal na pong wala ang pamilya nila, baka—"

"I see" she ended the call with that. That was just a warning to him. "I could see the whole situation here, Davior. You chose the wrong path. Darkness will always be our home"

•

•

•

Fionna kept on clapping her hands and dancing through the song of Barney, the purple dinosaur. It was still their vacation and Afarra was bored to death, she kept on saying it loud to her brother, Zackarhus.

Nasa living room sila nang hapon na 'yon. Abala ang binata sa pagbabasa tungkol sa isang biology lesson nito. Habang ang dalawang kapatid na babae naman ay nasa kaniyang tabi. Ang palabas na Barney ay nanatili sa pagplay sa kanilang telebisyon.

Umusog ng kaunti si Afarra sa kapatid na nanatili parin ang kaseryosohan at atensyon sa binabasa. "Kuya, can I go with you later?"

"No"

Napanguso ito. "Kuya naman!" Napapadyak pa si Afarra sa sahig. "You are going to fetch mommy, I just want to go!"

"I said,no"

"Kuya—"

Isinara niya ang librong binabasa at tumingin sa kapatid. "No, Afarra! I will just fetch mommy to the airport, then I will just drop her to Tito Davior's house"

Natahimik ang dalaga. Hindi parin kasi ito makapaniwala sa kaniyang sinabi. Isa pa'y hindi parin tanggap ng dalaga ang sitwasyon ng ina ngayon, na malapit na itong ikasal sa isang lalaking estranghero sa kanila. Ni hindi nga nito kayang tagalan ang pagsalubong sa mata ng lalaki, may kung ano kasi sa mga mata nito na nababalot ng panganib. Basang basa nito 'yon. Natakot ito para sa ina noong una pero wala itong nagawa dahil hindi naman nito 'yon mailabas sa bibig.

"Kuya...can you stop mommy from marrying that man"

"I cannot. We can't. If mommy wants it, then so be it"

Walang nagawa si Afarra kundi ang mapatitig na lamang sa telebisyon. Hinawakan nito ang kamay ng kapatid na si Fionna at saka humalik doon.

"Daddy just died last year and now she is marrying another man. Nakakatuwa" sarcasm was dancing on her voice.

"Mommy has her reasons. I trust her"

Sakto alas syete ng gabi siya umalis sa kanilang tahanan. Malakas na bumubuhos ang ulan. Kitang kita ni Zackarhus ang mahabang linya ng mga sasakyan. Napakamot siya sa kaniyang batok pagkatapos ay dinampot ang cellphone sa dashboard upang tawagan ang kaniyang ina. Hindi pa man niya na-ida-dial ang numero nito ay nakatanggap na siya ng tawag mula sa ina.

"I'm stuck in a jam, mom. Sorry. Are you already outside?"

"I rode a taxi, son. Just fetch me in front of Zeus' Gold, may dadaanan lang akong documents. Your Tito Davior is still on meeting so he couldn't do it"

He wanted to sighed but he was too strong to let his frustration out. He doesn't want his mother to noticed that. Kauuwi lamang nito galing sa isang out of the country na gatherings. Alam din niya na mapapansin nito ang pagkadismaya niya kung sakaling mailabas niya 'yon. Just like how Afarra felt, he was not agreeing with her mother's decision of marrying again. May sakit din siya ng loob sa ina pero hindi naman niya 'yon masabi dito. Their father just died last year and here was their mother having the idea of getting married again. Hindi nakakatuwa sa part nila, though, they could see their mother feeling happy whenever she is with Davior. Hindi na sila umangal pa.

"Okay" tapos na lamang niya sa usapan.

Isang bank company ang Zeus' Gold. Kompanya na binuo at hinubog ng isang Zues Grey na siyang ama nila. Mula pagkabata niya ay nasilayan niya ang pagpapatakbo ng kaniyang ama sa kanilang kompanya. Isinasama din siya nito sa pagtatrabaho at mula noon ay alam na ng lahat na siya ang magmamana ng lahat. People's expectations on him got higher and higher. It increases to the point that it choke him to depression. Tila naging sampal na din sa kaniya lahat ng mga sinasabi ng mga tao, na dapat ay mas malampasan niya ang ama.

"You are my lucky charm, Zack. After your mother got birth to you, mas lalo akong sinuwerte. Your mother's grandmother was right, ang unang lalaki sa pamilya nila ay naghahatid ng swerte. I am so happy that I have a son like you. Sa kabutihan mo rin kaya tayo nabibiyayaan ng swerte, anak"

He could still remember his father's word. Siya kasi ang unang lalaki sa pamilya ng ina. Para naman sa kaniya ay hindi siya nagdadala ng swerte. Their wealth came from his father's hard works and sacrifices. Halos wala nang natitira sa kanila noon na oras ang ama. Lagi itong naglalagi sa trabaho at nang maisipang magtayo ng business na lending na dati'y maliit pa lamang ay tutok na talaga ito roon.

"Dad, I want to be a doctor" minsan ay nasabi niya sa kaniyang ama ang mithiin niya sa paglaki. Tila may tumahip sa kaniyang dibdib nang malukot ang mukha nito.

"I want you to manage our company, son. You will make it to the top"

Hindi siya kailanman nagalit sa ama, alam niya kasing siya lang ang inaasahan nito sa kanilang kompanya so he decided to just took Business course. Isa pa'y nang sabihin ni Afarra na gusto nitong kumuha ng Med course ay gumaan ang loob niya. Pareho sila ng gusto ng kapatid na babae kaya naman ipinangako niya sa kaniyang sarili na ibibigay niya rito ang gusto ng dalaga.

He survived in a snail's pace traffic after a long couple of minutes. He could see their company building when he noticed something on his right side. Sa nakasaradong old coffee shop sa tabi ng kanilang gusali. When he saw his mother talking to a woman, his forehead crease. A sudden heavy thing clogged on his throat when he saw the quick movement of the woman. A flash of fear pounded his heart when he saw it coming, death.

Death of his beloved mother.

Sa mismong mga mata niya.

Ni wala manlang siyang nagawa.

"Mom!" Huminto ang kaniyang sasakyan at agad siyang umibis doon subalit huli na ang lahat. Kitang kita niya ang pagkakahulog ng katawan ng kaniyang ina sa malamig na sahig ng daan na yaon. "Mom!" Muli niyang sigaw, namamag-asa na tatayo ito mula sa pagkakahiga.

Tila nawalan ng lakas ang buo niyang katawan, ang pagkakatayo niya ay hindi manlang natinag. He couldn't move his feet to run to his mother who were lying lifeless on that floor. Wala na.

Umangat ang kaniyang mga mata sa babae, hindi niya masilayan ang itaas na mukha nito pero kitang kita niya ang pagngisi nito, dinilaan ang dugo sa sulok ng labi pagkatapos ay umukit nanaman ang ngisi, hindi na nawala.

Mula sa kaniyang kinatatayuan ay dinig na dinig niya ang lumabas sa bibig nito.

"You can't run away from me. You owe me your life, I'm here to take it back"

Tila asidong lumusaw sa kaniyang dibdib ang malamig na boses nito. Ang pagbabanta ay nanatili sa kaniyang isip na siyang labis na nagbigay sa kaniyang puso na labis na gimbal.

Ang ina niya, wala na ito ngayon.

He couldn't believed it, ang sinasabi niyang kathang isip lang ay siyang nilalang na nagbawi sa buhay ng kaniyang ina.

Vampires are real and he promised to kill them.