Episode 3
2200 Words
Napalunok ako. He lifted his jaw at pinasadahan ng tingin ang buong coffee shop namin.
Kumulo ang dugo ko. I gritted my teeth in anger. Bakit siya nandito? What made him to be here?
Nagchin up ako. I'm trying to control myself for pete's sake! I hate him.
His eyes stopped at Alexander's direction. He then walked towards them.
Umupo siya sa tapat nila Alexander at 'yung kasama niya. Tapos meron silang pinagusapan na something.
Is it about business? Kasi ang alam ko, businessman si Thomas.
Pinapanood ko lamang sila. Thomas is saying something siguro about business thingy. Pero si Alexander ay parang hindi nakikinig. Palipat lipat ang tingin niya sa papel at sa akin. I fake a smile everytime our eyes meet.
Hindi ko alam kung kikiligin ba ako or matatakot sa kaniya. The way he looked at me was like I am his another victim. It's too intimidating.
Thomas then stopped from talking and looked at my direction. Palipat lipat ang tingin niya sa akin at kay Alexander. And when our eyes met again, nag iwas ako ng tingin through irap.
Maya maya ay he raised his hands in the air while looking at the papers. I know what he's doing.
"Cass, take charge." Sabi ko sa isang crew dito.
Ayokong lumapit sa kanila lalong lalo na kay Thomas. I don't want some closures with him. Like duh? Over my rotten body.
"Yes, miss." Sagot niya saka tumango bago naglakad papunta sa gawi nila Thomas.
Pinanood ko si Cass na kinakausap si Thomas. Then suddenly lumingon muli sa gawi ko si Thomas kaya dali dali akong kumilos. I tried to look busy to give him false excuses.
Nag iwas ako ng tingin at napagdesisyunang pumasok sa loob. Sa loob kung saan doon ginagawa ang mga products namin. Isa siyang wide room kung saan puwede ring mag relax or have some rest.
Napabuntong hininga ako. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. What are his plans? Tss. Kahit kailan talaga 'yung mokong na 'yun.
Maya maya muli ay pumasok si Cass. Para bang multo siya sa paningin ko dahil halos mapatalon ako sa gulat.
"s**t Cass!" Daing ko habang nakahawak sa dibdib.
"I-I'm sorry, miss pero ikaw daw po ang kailangan-" utal utal niyang pahayag na agad kong pinutol.
"What?! Nino?" Sigaw ko sa gulat.
Oh no! Not now please.
"N-Ni Mr. San Antonio po."
"What did you say? Sinabi mo bang busy ako at unavailable?"
"Yes, miss. Pero hindi po siya naniwala. He badly needed to talk to you."
Napabuga ako ng hangin. Jusko! Anong nasa isip mo Mr. San Antonio?!
But anyway, bakit ko nga ba siya iniiwasan- eh kasi ayoko sa kaniya! I hate him! That's it! Period.
Huminga ako ng malalim bago lumabas ng silid. Kaya ko 'to. He's just Thomas. He's nothing to me but a stranger. Tama. He's just a stranger and nothing else.
I headed down to where they are. Nakangiti si Alexander sa akin habang si Thomas naman ay masama ang tingin niya sa kaniya at sa akin.
Tumikhim ako nang nakalapit na ako sa kanila.
"I was told that Mr. San Antonio is looking for me. Am I right?" Tumaas ng bahagya ang kilay ko.
Tumayo si Thomas at tumabi sa akin. I was stunned nang naramdaman ko ang kamay niyang humawak sa aking bayway.
I looked at Alexander na ngayo'y nakakunot ang noo habang nakatingin sa kamay ni Thomas na nasa aking baywang.
"Guys, this is Quennie... my girl."
My world stopped when I heard his statement.
"Guys, this is Quennie... my girl."
"My girl."
"My girl."
Parang sirang plaka ang boses niya. Nageecho ito sa aking isip.
What did he just say?! My girl?!
"What?! Oh come on! You gotta be kidding me, man!" Tugon ni Alexander na tila hindi makapaniwala sa sinabi ni Thomas.
What?! Ako?! Babae niya?! Bakit ngayon ko lang nalaman?!
"Yes. Do you want me to prove it?" Panghahamon niya.
Akma na akong hahalikan, sa kung saan mang banda ng mukha ko, ni Thomas nang hinarang ko agad ang mukha niya.
"Oh yeah. He-he. I'm Thomas' GIRLFRIEND." Pinagdiinan ko pa ang salitang "girlfriend" para naman mapaniwala si Alexander.
Jusko! What am I doing? Ano ba 'tong pinapasok ko na gulo? End of my world na ba?
"See? Siya na mismo ang nagsabi that she's mine. So eyes off to her or you'll see nothing." Pagbabanta niya.
Alexander gritted his teeth in frustration.
"Ano bang pinaggagawa mo sa buhay ko Thomas?" Pasimple kong bulong sa kaniya habang nakadikit ang mga ngipin.
I faked a smile kay Alexander. I saw him heaved a sigh.
"Oh! I have to go now. May kailangan pa akong gawin." I faked a smile at pasimpleng kinurot at tinanggal ang kamay ni Thomas na nasa baywang ko pa din.
Akma na akong tatalikod nang nagsalita si Thomas.
"Wait!" Tigil niya at hinawakan ang kamay ko. He lifted it up saka hinalikan ang tuktok ng likod ng palad ko.
I was frozen a bit. Fudge! Parang gusto ko na yatang mamatay. Hindi dahil sa kilig kundi sa kahihiyan na ginawa niya.
"Let's have a dinner later." Ngumiti siya.
"O...kay?"
Napalunok ako. Ako talaga?! As in ako ang girlfriend ni Thomas? Waaaa. Huhuhu. What is happening to this world? Bakit hindi ako nainform na jowa niya pala ako? Tapos mamaya, magkakaroon kami ng dinner?!
Well I just hope that he's just acting or giving us false statements. Jusko naman!
Napabaling ako kay Alexander na ngayo'y pinapanood kami. I can sense the frustration in his system. At maging ako, I'm damn frustrated with Kyla's older brother.
"He-he." I faked a grin at umirap kay Thomas bago marahas na binawi ang aking kamay at tuluyan ng umalis sa harap nila.
Damn it!
Is this part of his plans? At ano naman ang gagawin niya sa akin? Tss.
I hate him more than you could ever imagine. I hate him! I hate everything about him! Ugh!
Pumasok muli ako sa loob and then I saw Cass smiling at me.
"Wow, miss. Hindi ko po alam na boyfriend niyo po pala si sir Thomas. Pasensiya na po ha? Crush na crush ko pa naman po si Sir Thomas." Nangingiti at kinikilig niyang usal.
"Yeah. And even me. Hindi ako nainform na jowa ko pala siya. Tss." Umirap ako.
"Huh? Edi hindi po totoo na jowa niyo siya?" Naguguluhan niyang tanong.
Suminghap ako to keep myself at peace. I really wanna punch his face.
"I'll be going. If ever na hahanapin ako ng mokong na 'yun, tell him na wala ako dito."
"Yes, miss." Tumango siya.
We had an exit door dito in case of emergency. And this f*****g scenes? I recognized it as an emergency. Kahit kailan talaga 'yang si Thomas, nakakabanas. Thomas, nakakabanas. Tss. Pathetic name.
So I used the exit door to escape. Buti nalang at hindi na ako napansin which is imposible naman talaga dahil likod ng coffee shop ang hantungan nito. Nandoon din ang parking lot where my car is as well.
Pinatunog ko ang aking sasakyan, para buksan ko ito, nang malapit na ako ng bahagya dito. I then got inside and drove away.
Thomas San Antonio.
Fudge! I really hate him. Kinasusuklaman ko siya ng bongga bongga!
"Guys, this is Quennie... my girl."
Jusko! Bakit ayaw matanggal tanggal sa utak ko ang sinabi niya kanina? Tss. This is terrible. He's mind wrecker!
Lumunok ako at pilit na pinapakalma ang sarili.
Nakarating ako sa bahay ng twelve thirty. Medyo traffic kasi ng kaonti.
Pumasok ako sa loob ng bahay at bumungad sa akin si Kaiser, my youngest brother.
"Kaiser!" Bati ko at lumuhod sa kaniyang harapan.
He's still two years old. He has dark messy hair, bilugan na mga mata, mahahabang eyelashes and red pouty lips. Maputi ang kaniyang balat.
"Where are mom and dad?" Tanong ko.
"They gone." Tugon niya at ngumuso.
Hindi pa naman siya ganoon kagaling na magsalita pero atleast, we understand his words.
"Oh. Then why are you here? Kumain ka na ba?"
Ngumuso muli siya at pinaglaruan ang lambo niyang laruan.
"Nope." Ibinalandra niya ang kaniyang maliliit at mapuputing mga ngipin. He has dimples as well at chubby cheeks.
"Okay. Let's have our lunch then. Want me to bake a cake for you?" Ngumiti ako.
Lumawak ang kaniyang bilugang mata. His lips left hanging. Excitement and joy were written on his face as he nodded frequently.
"Yes! yes! I want cake! I want cake!" Nagtatalon-talon niyang wika.
"Okay. Let's go." Anyaya ko at binuhat siya.
Medyo mabigat bigat na siya. I remember the last time na binuhat ko siya. It was his second birthday. And yeah. Because I was too busy with my study, I barely spend times with him kaya natutuwa ako dahil makakasama ko ulit siya lalo na ngayon. Cake was his all time favorite and ice cream as well.
Nilapag ko siya sa mesa. I then got an apron and hairnet and then wore it. Kinarga ko muli siya at tinungo sa sink. He must wash his hands up as well as mine to avoid food spoilage or contamination.
Pagkatapos ay nilapag ko muli siya sa mesa. I prepared all the ingredients na kailangan.
Eggs, white sugar, butter, vanilla extract, all-purpose flour, baking powder, milk and even salt.
Tanging halakhak at lakas ng tawa ang maririnig mula sa amin. This is another bonding time between siblings. I must grab the opportunity dahil paniguradong hindi na ito mauulit. Kasi magiging busy muli ako next pasukan.
We made icings. And just like common scenes, naglagayan kami ng icings sa mukha. It's quite indelible moment with him.
Pagkatapos namin haluin lahat ay nilagay na namin sa oven, but before that I preheated it, and waited until totally cake na siya.
"Ayan na! Yehey!" Nagagalak kong wika habang hawak hawak ang lagayan ng cake.
"Yehey!" Nagagalak niya ding wika saka nagpupumalakpak. He also swang his feet.
I sliced the cake and put some pieces on his plate.
"Hmm. Yummy!" Aniya habang nakapikit nang tinikman ang gawa namin.
Napatingin ako sa wall clock. Malapit ng magfo-four. Hindi ko namalayang ilang oras na pala kami dito sa kusina.
"Want some more?" Nakangiti kong tanong nang narealize kong ubos na ang isang hiwa ng cake sa kaniyang lagayan.
"Yes! Yes, ate!" Pumalakpak muli siya at umindayog.
I just laughed at him. Nilagyan ko pa ng isang slice ng cake ang lagayan niya. I watched him while feeling the taste of the cake.
I'm gonna miss this young man. Ano kaya siya kapag nasa tamang edad na siya? I'm pretty much sure na maraming magkakandarapa sa batang 'to. Oh well, not so arrogant pero 'yun ang feeling ko. Sana wala siyang paiiyakin na babae dahil ako mismo ang kakaltok sa batang 'to kapag nagkataon.
My phone suddenly rang. Nasa sala ito kaya I have to leave Kaiser to pick up the phone.
"Kaiser, don't move okay? Ate will just get her phone and be right back. Understood?"
"Yes ate." He then showed me again his little teeth while holding forks.
I smiled at bumaling sa yaya niya.
"Keep your eyes on him." Utos ko. Tumango lamang siya.
I walked out at iniwan sila. Nagtungo agad ako sa sala kung nasaan ang cellphone ko. It kept on ringing and vibrating.
So baby pull me closer in the backseat of your rover
That I know you can't afford it
Unknown number lang ang nakalagay.
Bite the tattoo on your shoulder-
'Di ko na pinatagal pa. Agad ko itong sinagot.
"This is Quennie Levi Joy Francisco. How may I help you unknown caller?" Pormal kong bungad sa kabilang linya.
Sumingkit ang mga mata ko. No one answered. I can only hear the emptiness of surrounding.
Is this a kind of pathetic joke? 'Cause it ain't funny and I'm f*****g pissed off right now.
"Hello?! Pipi ka ba at ayaw mong magsalita? I'm f*****g busy don't you know it?" Galit kong usal sa kabilang linya.
"Where on earth are you? Have you forgotten our date?"
Pinagdate ko ang aking mga kilay.
Aba aba! Who the heck is this? Anong pinagsasabi niyang date? Nakadrugs ba 'to?
"Hoy excuse me lang ha? Anong date na sinasabi mo? Sino ka ba, ha? As far as I know, hindi ako kalendaryo na may date. Would you stop saying pathetic jokes? It's not funny. It just pissed me off. Now get lost!" Pagkatapos ay pinutol ko ang usapan.
So sick of it. Date date ka diyan! Lol! Don't me. If I knew na budol budol gang ka lang. Tss.
Inilapag kong muli ang cellphone. Akma na akong maglalakad pabalik kay Kaiser nang tumunog muli ang cellphone ko.
The unknown caller is calling me again for pete's sake!
Marahas kong kinuha ang cellphone at padabog na pinindot ang green button.
"Ano?! Hindi ka ba titigil-" pasigaw kong bungad na pinutol din ng stranger.
"Just f*****g shut up!" Bulyaw niya sa kabilang linya.
Aba aba! Siya pa ngayon ang galit?! Siya 'tong tumatawag at hindi nagpapakilala, siya pa 'tong may ganang magalit.
"Would you please shut up?" Galit pero malumanay niyang anas.
Wait... his voice is familiar. s**t!
Hindi. Hindi hindi hindi! I'm just pressuming that it was him. No. No. No.
- Writer
