อีกด้านหนึ่ง คนปลายสายอิงตัวพิงกำแพงอย่างไร้เรี่ยวแรงทันทีที่สายตัดไป หญิงสาวนึกโทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าถึงความสะเพร่าจนทำให้หลานชายหายไปเช่นนี้ มือบางยกขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าลวกๆ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้น เธอจะเสียเวลาให้กับความอ่อนแอไม่ได้ ทุกนาทีในตอนนี้มีค่าเสมอ
“หวาเจอรักไหม” เสียงปัณณรีย์ที่วิ่งมาจากอีกด้านด้วยความร้อนรนดังขึ้น ดวงยิหวาหันไปมองก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ
“เมื่อกี้ปุณณ์โทร.มานะคะ ปุณณ์กำลังจะมาที่นี่”
“อะไรนะหวา ปุณณ์กำลังจะมาอย่างนั้นเหรอ” ใบหน้าคนฟังซีดหนักจนคนมองแปลกใจ
“เราต้องรีบหารักให้เจอก่อนที่ปุณณ์จะมา ไม่อย่างนั้นเกิดเรื่องแน่ๆ”
น้ำเสียงของปัณณรีย์ร้อนรนมากไปกว่าเดิมทั้งๆ ที่ควรจะมีแรงใจมากขึ้น
“เรื่องอะไรหรือคะ” น้องสะใภ้ย้อนถามอย่างงุนงง แต่ปัณณรีย์เอาแต่จมอยู่ในความคิดก่อนจะพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงหวั่นใจ
“หรือว่าจะเป็นที่นั่น...” เพียงแค่คิดร่างบางก็ผลุนผลันออกไปทั
