ขนมอบที่ยังส่งกลิ่นหอมถูกจัดใส่จานหลังจากที่มื้ออาหารเย็นเสร็จสิ้น เสียงพูดคุยหยอกล้อยังดังอยู่รอบตัว แต่ดูเหมือนจะผ่านหูไปเมื่อดวงยิหวาเอาแต่หมกมุ่นอยู่ในโลกของตัวเองเท่านั้น คิ้วเรียวขมวดกันอย่างยุ่งเหยิงด้วยคิดไม่ตกถึงการกระทำของร่างสูงที่นั่งถัดไปจากเธอในยามนี้ ร่างเล็กเริ่มสับสนกับสัมผัสใกล้ชิดที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นในจังหวะแปลกๆ ที่เธอไม่คุ้นเคยมาก่อน หญิงสาวลอบถอนหายใจออกมาอย่างไม่เข้าใจถึงท่าทีของอีกฝ่าย รวมทั้งความรู้สึกของตัวเธอเองที่มันได้เกิดขึ้นจากเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมานั้นด้วย
“หวาครับ หวา” เสียงทุ้มดังขึ้นใกล้หูในขณะที่มือหนาเอื้อมมาแตะที่ตัวของเธอเบาๆ จนร่างบางสะดุ้งน้อยๆ ด้วยความตกใจ
“เป็นอะไรหรือเปล่า” ปุณณ์ถาม มองอีกฝ่ายด้วยความกังวล ดวงยิหวาที่เริ่มตั้งสติได้จึงส่ายศีรษะแทนคำตอบก่อนจะหันไปมองทางอัญชรีย์และปัณณรีย์ที่กำลังมองมาที่เธอด้วยความเป็นห่วงเช่นกัน
“ขอโทษทีนะ
