ตะวันตกดินไปนานแล้ว แต่งานเลี้ยงยังคงดำเนินอย่างต่อเนื่องมาจนถึงเวลานี้ โต๊ะกินเลี้ยงบางส่วนเริ่มถูกเก็บก่อนจะมีเต็นท์หลังใหญ่มาแทนที่ในบริเวณเหล่านั้น รวมถึงบริเวณลานที่เคยใช้ในการแข่งขัน คนงานหลายคนทยอยเอาเครื่องนอนไปไว้ในเต็นท์ที่ถูกกางเรียบร้อย ไฟในไร่หลายมุมถูกหรี่ลงจนกลายเป็นแสงสลัวทั้งๆ ที่ความมืดบนท้องฟ้านั้นคืบคลานเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ
“นั่นเขากางเต็นท์กันทำไมหรือปุณณ์ คืนนี้เราจะนอนกันที่นี่เหรอ”
ดวงยิหวาที่นั่งมองภาพเหล่านั้นอยู่นานเอ่ยถามร่างสูงที่นั่งข้างตนอย่างสงสัย
“คนงานส่วนใหญ่เขาอยากนอนที่นี่น่ะ แต่พวกเราไม่ได้นอนที่นี่กับพวกเขาหรอก”
“แล้วทำไมพวกเขาถึงอยากนอนที่นี่กันล่ะ”
ครั้งนี้ไม่มีคำตอบ มีเพียงรอยยิ้มกลับมาเท่านั้น
“จะกลับกันหรือยังคะ มืดมากๆ เดี๋ยวขับรถลำบากนะ”
ปัณณรีย์ที่หายไปดูความเรียบร้อยเดินเข้ามาถามคนในครอบครัวที่เหลือ เมื่อเห็นว่าสมควรแก่เวลาหลังจาก
