เพลิงหลงพราย

♪ ♬ ♫〜วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำนองเต็มตลิ่ง เราทั้งหลายชายหญิง สนุกกันจริง วันลอยกระทง ลอย ลอยกระทง ลอย ลอยกระทง ลอยกระทงกันแล้ว ขอเชิญน้องแก้วออกมารำวง รำวงวันลอยกระทง รำวงวันลอยกระทง บุญจะส่งให้เราสุขใจ บุญจะส่งให้เราสุขใจ ♪ ♬ ♫〜 เพลงที่มักได้ยินในวันลอยกระทงดังไกลไปจนถึงโลกบาดาล อีกสองวันจากนี้จะมีงานลอยกระทงจัดขึ้น ปีนี้หมู่บ้านจัดงานที่วัดใหม่ที่เพิ่งสร้างเสร็จ แต่ไม่ว่าจะจัดงานนั้นที่ไหน ทุกค่ำคืนของหมู่บ้านนี้ก็จะมีคนหายไปกับสายน้ำอยู่เสมอ และจะหายไปหลายสิบคนเมื่อถึงคืนวันเพ็ญเดือนสิบสอง “พรายสายธาร” เสียงใสก้องกังวานของหญิงนางหนึ่งดังขึ้น เจ้าของเสียงผมสีขาวโพลนยาวสลวย ร่างกายขาวซีดแทบจะเป็นสีเดียวกับสีผม ทว่าใบหน้าและผิวพรรณยังคงเหมือนเด็กสาวอายุยี่สิบต้น ๆ ลอยออกมาจากโพรงถ้ำ “เจ้าค่ะ ท่านผู้นำ” คนถูกเรียกหันไปยังต้นเสียงพร้อมก้มหัวทำความเคารพผู้อาวุโสกว่า “นับตั้งแต่คืนวันเพ็ญเดือนสิบสองของปีนี้ไป รู้ใช่ไหมว่าพรายสายธารต้องนำบริวารขึ้นไปบนโลกมนุษย์ จากนี้ไปแม่จะไม่ได้เป็นคนนำบริวารขึ้นไปทำหน้าที่นี้สักพัก ถึงเวลาที่แม่ต้องจำศีลรักษาพลังแล้ว” ผู้ที่เป็นทั้งแม่และผู้นำของบาดาลเอ่ยกับลูกสาวคนโต “เจ้าค่ะ” พรายสาวรับคำ “ส่วนอีกสองคืนหลังจากนี้เราจะพักกันก่อน เพราะคืนวันเพ็ญที่จะถึงนี้ข้างบนมีงานใหญ่” ที่ผ่านมาเหล่าพรายมากมายจากโลกบาดาลต้องขึ้นไปทำหน้าที่บางอย่างบนโลกมนุษย์ทุกวี่วันอย่างเลี่ยงไม่ได้ พื้นที่ใต้น้ำมากมายถูกแบ่งเป็นสัดส่วน มีเขตแดนและผู้นำของพื้นที่นั้น ๆ หลังจากเข้าพิธีบรรลุนิติภาวะเมื่ออายุถึงเกณฑ์ที่ต้องออกไปทำหน้าที่นอกโลกบาดาลแล้ว สายธารต้องทำข้อสอบมากมายเกี่ยวกับโลกมนุษย์ให้ผ่านทุกข้อ หากผิดแม้ข้อเดียวเธอจะสอบตกทันที เมื่อสอบผ่านเธอจะได้ขึ้นไปทำหน้าที่ต่าง ๆ อย่างที่พรายตนอื่นทำ อีกทั้งยังต้องเป็นผู้เปิดประตูธาราในฐานะผู้นำแทนแม่ของเธอ ประตูนี้เป็นประตูที่ทำให้เหล่าพรายขึ้นไปสู่โลกมนุษย์ได้ มีเพียงสายเลือดของผู้นำที่สอบผ่านแล้วเท่านั้นจะเปิดมันได้ เดิมทีเธอต้องทำหน้าที่นี้คู่กับน้องสาวฝาแฝด แต่มีเธอเพียงที่สอบผ่าน ส่วนน้องสาวนั้นต้องเรียนต่อและรอสอบในปีถัดไป ตลอดชีวิตของการเป็นพราย สายธารตั้งใจเรียนรู้และท่องจำคำพูดมากมายของมนุษย์ยุคปัจจุบัน ทั้งสำเนียงและภาษาของมนุษย์ที่ปักหลักอยู่เหนือผืนน้ำทุกหนแห่ง พรายสาวตั้งใจร่ำเรียนจนครบทุกภาษา ทุกสำเนียง เพื่อที่ว่าเมื่อขึ้นไปทำหน้าที่แล้วจะไม่ถูกจับได้ “อย่าลืมล่ะ ขึ้นไปแล้วต้องทำตัวให้เหมือนมนุษย์มากที่สุด ถ้าถูกจับได้ ไม่ว่าพรายจะเป็นลูกสาวผู้นำหรือไม่ก็ตาม กฎก็ต้องเป็นกฎ” ผู้เป็นแม่ย้ำกับลูกสาวคนโต ถึงสายธารจะเป็นคนที่ปฏิบัติตัวดีและทำหน้าที่ได้อย่างไม่เคยขาดตกบกพร่อง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องขึ้นไปยังโลกมนุษย์ ผู้เป็นแม่จะห่วงก็เป็นเรื่องธรรมดา “ทราบเจ้าค่ะ ลูกจะทำตามกฎอย่างแน่นอน” “กฎข้อแรกคืออะไร” “ถ้าขึ้นไปแล้วต้องทำตัวให้เหมือนมนุษย์ในพื้นที่นั้น ๆ เจ้าค่ะ” “กฎข้อที่สองล่ะ” “หากถูกจับได้ ไม่ว่าพรายนั้นจะอยู่ในฐานะหรือตำแหน่งอะไรก็ตาม จะถูกทอดทิ้งเจ้าค่ะ” แน่นอนว่าหากถูกจับได้จะไม่มีใครไปช่วยเธอ เธอต้องดูแลตัวเองและไม่มีสิทธิ์กลับบาดาลอีก “แล้วข้อที่สามล่ะ” “มีแค่สองข้อเจ้าค่ะ” สองแม่ลูกคุยกันโดยไม่รู้เลยว่ามีลูกสาวคนเล็กแอบฟังอยู่ สายชลเป็นแฝดน้องของสายธาร เธอนั้นแตกต่างจากพี่สาวราวฟ้ากับเหว มีเพียงความงามเท่านั้นที่ทั้งคู่เหมือนกัน ส่วนอย่างอื่นสายชลมักจะทำผิดพลาดอยู่บ่อยครั้ง และที่สอบไม่ผ่านก็เพราะเธอไม่ตั้งใจเรียน “ข้อสอบเกี่ยวกับโลกมนุษย์เปลี่ยนไปทุกปี ไหนจะคำพูดแล้วก็ศัพท์แปลก ๆ อีก ใครจะไปจำได้ล่ะ ชีวิตประจำวันส่วนใหญ่ก็เปลี่ยนบ่อย ตอนสอนเราทีแรกก็ให้จำว่ามนุษย์ใช้เกวียนเป็นพาหนะ แต่พอผ่านไปก็บอกว่าใช้รถแทนเกวียน” พรายสาวตัวน้อยลอยออกมาจากโพรงถ้ำพร้อมบ่นไปด้วย “ตอนนั้นก็เหมือนกัน บอกว่ามนุษย์เดินทางได้แค่ทางน้ำกับทางบก แต่ผ่านไปแป๊บเดียวมาบอกว่าเดินทางทางอากาศได้อีก ออกข้อสอบไม่ตรงกับที่สอนเลย ทีพรายไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย ยุ่งยากจริง” คนหน้ามุ่ยบ่นอุบขณะมองขึ้นไปยังผืนน้ำกว้างใหญ่ เหนือศีรษะทุยมีฝูงปลามากมายแหวกว่ายไปมา “อยากขึ้นไปบนนั้นบ้างจัง แค่เหนือผิวน้ำสักครั้งก็ยังดี” พรายน้อยเอ่ยด้วยแววตาละห้อย แต่ละวันที่เหล่าพรายกลับจากทำหน้าที่ พวกเขามักจะเล่าเรื่องสนุกที่ได้พบเจอบนโลกมนุษย์ให้พรายที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะฟัง และนั่นทำให้สายชลอยากขึ้นไปใจจะขาด เธอเฝ้ารอวันที่ตัวเองอายุถึงเกณฑ์เข้าสอบ หวังจะสอบให้ผ่านแล้วขึ้นไปดูด้วยตาของตัวเอง แต่ก็ต้องผิดหวัง “น่าอายจริง ๆ เลย เป็นถึงลูกสาวผู้นำแต่ต้องเรียนซ้ำชั้น” พรายน้อยว่าให้ตัวเอง ก่อนจะแหวกว่ายไปตามโพรงถ้ำในเมืองบาดาล