บทที่1
1013 Words
“ไม่เอาโว้ย!”
ใครอยากจะมานั่งมีภาระกัน ผมไม่เอาด้วยหรอกวุ่นวายมากเรื่องแล้วอีกอย่างยัยนี่ก็ไม่ใช่แบบที่ผมอยากยุ่งด้วย ผู้หญิงบ้าอะไรมาผับแต่แต่งตัวเหมือนมาวัด ดูกระโปรงเธอสิยาวเกือบถึงพื้นแล้วเสื้อแขนยาวนั่นอีก เห็นแล้วเพลียครับ
“นะคะเสี่ย ให้หนูเป็นเด็กเสี่ยนะคะ…”
ไม่รู้ว่าเธอเป็นอีหนูที่ไหนนะ แต่ช่วยแหกตาดูหน่อยเว้ยผมยังหนุ่มและแน่นขนาดนี้เรียกเสี่ย ๆ อยู่ได้ เดี๋ยวพ่อก็ตบคว่ำเลยหนิ แต่ขอโทษเถอะตบด้วย ’ปาก’ ฟาดด้วย ‘ตัว’ นะครับ
แต่พอมองสภาพจืดชืดของเธอแล้วบอกเลยว่าทำไม่ลงวะ เป็นผู้หญิงที่โคตรห่างไกลคำว่า ‘เซ็กซี่’ เห็นแล้วอารมณ์หด
“หนูยัง ‘ซิง’ นะคะเสี่ย”
พร๊วดด..!!
เหล้าที่เพิ่งกระดกเข้าไปในปากกระฉอกออกมาทันที ยัยนี่อยากเป็นเด็กเสี่ยขนาดนั้นเลยหรอวะ!
“แม่เจ้าโว้ย ซิงซะด้วย”
“เธอแม่งสุดยอดเลยวะ นับถือ”
“พวกมึงเงียบปากไปเลย!!”
แม้ว่าผมจะผ่านสาว ๆ ที่เสนอตัวให้มาก็มาก แต่แบบนี้บอกตรง ๆ ไม่เคยเจอว่ะ เหมือนเธอจะใสซื่อ….แต่จริงหรอวะ สาวซิงเรียบร้อยแบบนี้จะมาโร่วิ่งหาเสี่ยทำไมกัน!
“จะมาแอ๊บทำใสละก็ ไปที่อื่นเลยไปฉันไม่ใช่เสี่ยที่ชอบเด็กใสซื่อบริสุทธิ์หรอกนะ”
ผมแอบเหลือบหางตามองเธอเห็นว่าตอนนี้ยืนหน้าแดงระเรือ นิ้วเรียวเล็กของเธอบีบกันไปมาอย่างรุนแรง… แม่งเอ้ยมาเสนอตัวให้แล้วจะอายทำบ้าอะไร!!
“งั้นขะ..ขอตัวนะคะ”
ไม่รู้ทำไมผมมองตามหลังเธอไปด้วยความหงุดหงิดใจ ท่าทางแอ๊บใสนั่นมันปลุกปั่นความโกรธของผมได้มากเลยทีเดียว
“เฮ้ย ปล่อยไปแบบนั้นถ้าไปเจอเสี่ยตัวจริงจะดีหรอวะ”
“นั่นดิ่วะ ดูท่าจะไม่ประสีประสานะนั่น”
“ยิ่งสดซิงแบบนี้ เสี่ยหื่น ๆ แม่งชอบเลย”
เอ้อออ ไอ้พวกนี้ก็บิ้วกูจัง!!
“กูว่าเด็กมันคงเดือดร้อนจริง ๆ แหละมึง ดูท่าไม่น่าฝักใฝ่เส้นทางนี้”
“เวรเอ๊ย ทำไมต้องเป็นกูด้วยวะ!!”
ผมบ่นออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะลุกตามยัยเด็กนั่นไป ก่อนที่จะไปเจอเสือหรือตะเข้ที่ไหนคาบไปแดกแต่คือที่ตามมาเนี่ยเพราะสงสารหรอกนะ ส่วนตัวผมไม่คิดจะสนเด็กจืดชืดแบบนั้นอยู่แล้ว อาจจะจริงอย่างที่กาฬวาตบอกเด็กมันคงเดือดร้อน….
“นี่เธอ”
ผมเดินไปแตะไหล่เธอที่กำลังเดินไปยังป้ายรถเมล์ นี่คงหาเสี่ยไม่ได้เลยคิดจะกลับบ้านสินะ โถ่….เด็กน้อยเอ้ยยย มองจากหน้าตาแบ๊ว ๆ ของเธอแล้วอายุไม่น่าจะเกิน 20 ด้วยซ้ำ คิดยังไงวะอยากเป็นเด็กเสี่ย!!
“สะ…เสี่ย”
“เลิกเรียกฉันว่าเสี่ยซะทีเหอะมันหงุดหงิด”
“แล้วจะให้เรียก…”
“ฉันชื่อปฐวี เรียกวีก็ได้”
“ค่ะ คุณวี”
ผมลากข้อมือเธอให้เดินตามมา แต่ยัยนี่ดันทำอิดออดจนผมต้องหันไปมอง ตกลงจะเอาไงวะเนี่ย!
“จะปะ..ไปไหนคะคุณวี”
“ก็ไปห้องฉัน อยากเป็นเด็กฉันไม่ใช่ไง”
ผมเริ่มไม่เข้าใจยัยสิ่งมีชีวิตตรงหน้านี่ละ เมื่อกี้ก็เรียกร้องอยากจะเป็นเด็กผมใจจะขาดพอมาตอนนี้ทำเป็นเล่นตัว ขยันยั่วประสาทซะจริง ๆ
SXSIE CONDO
“ชื่อไรน่ะเรา”
ผมเอ่ยถามเมื่อพาคนตรงหน้ามาถึงคอนโดแล้ว เธอนั่งก้มหน้านิ่งเหมือนกำลังหวาดกลัวผมอยู่อย่างนั้นแหละ คือที่พามาเนี่ยไม่ได้คิดนะทำอะไรนะเว้ย
“น้ำมนต์ค่ะ”
“เวลาพูดอ่ะ มองหน้าด้วยดิ่”
ผมเลื่อนเก้าอี้เข้าไปใกล้ ๆ เธอจนหน้าเราแทบจะติดกัน ภายใต้ใบหน้าจืดชืดนั้นซ่อนดวงตากลมโตที่ดูน่ารัก จมูกเล็ก ๆ รับกับปากบางได้รูปที่ดูน่าชิม….
เฮ้ย!! คิดอะไรวะกู
ผมรีบดีดตัวออกมาก่อนที่จะฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้…ไม่นะไอ้วี เด็กไร้เสน่ห์แบบนี้ไม่สนุกหรอก แถมอายุ 18 รึยังก็ไม่รู้เสี่ยงคุกเสี่ยงตารางนะเฮ้ยย
“อายุเท่าไหร่”
“22 ค่ะ”
ห้ะ!! ยัยหน้าละอ่อนนี่บอกว่าตัวเองอายุ 22 คือเด็กกว่าผมแค่ 2 ปีเองไงแต่ทำไมหน้าเด็กจังวะ!
“สะ..เสี่ย”
“บอกไม่ให้เรียกไง เดี๋ยวปั๊ด..ฉันเป็นพี่เธอแค่ 2 ปีเองไม่ได้แก่ขนาดนั้นซะหน่อย”
ขณะที่ผมกำลังอารมณ์เสียเธอก็ทำสีหน้าตกใจเหมือนกับไม่เชื่อว่าผมอายุ 24 แม่งนี่ยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดเข้าไป อีกแม้บุคคลิกจะดูเป็นผู้ใหญ่ก็เหอะ แต่ยังไงก็อายุ 24 นะเว้ยไม่ใช่ 42!!
“นะ น้ำขอโทษค่ะ”
“ถ้าเรียกเสี่ยให้ได้ยินอีก ฉันจับเธอปล้ำแน่!”
เห๊อะ ดูท่าทางตกใจของยัยนี่สิทำเป็นไร้เดียงสาก็อยากรู้เหมือนกันว่ะ ว่าแอ๊บหรือจริง!!
“ไหนว่ามาสิ เดือดร้อนอะไร”
ผมเขยิบเข้าไปใกล้เธอพร้อมกระซิบข้างหูในระยะเผาขนส่งผลให้เธอร้องออกมาอย่างตกใจ ท่าทีเคอะเขินนั่นทำให้อยากแกล้งจริง ๆ ว่ะ
“นะ น้ำต้องการค่าเทอมค่ะเรียนปีสุดท้ายแล้วและจะต้องฝึกงานแล้วด้วย เลยไม่มีเวลาทำงานหาเงินค่ะ”
เธอตอบด้วยเสียงตะกุกตะกักเพราะกำลังโดนผมขบเม้มที่ใบหูอยู่ยังไงล่ะ นี่ไม่มีเงินค่าเทอมจนต้องบากหน้ามาเป็นเด็กเสี่ยเลยหรอวะ แต่ช่างแม่งเหอะยังไงตอนนี้ก็ช่วยยัยนี่ไว้แล้วหนิ
“ต้องการอะไรอีกมั้ย?” ผมเลื่อนจมูกมาคลอเคลียบริเวณแก้มใส ๆ ของเธอลามไปถึงบริเวณมุมปากอย่างไม่รู้ตัว
“มะ ไม่ค่ะ”
- Writer
