บทที่9 ขอกินน้ำNC
1086 Words
บทที่9
ขอกินน้ำNC
คืนนี้ศรุตขับรถพาหนูใจ๋มาที่ผับของญาติเขามาถึงก็เห็นน้องชายกำลังนั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่คนเดียว สาว ๆ ก็ไม่เรียกมาบริการเขาเดินนำหน้าหนูใจ๋เข้ามาก่อนจะนั่งอยู่ข้างกันโดยที่ศิลาไม่ได้สงสัยอะไรในตัวเขากับหนูใจเลย
"เป็นยังไงบ้างศิลาพี่เป็นห่วงแทบแย่" หนูใจ๋ถามด้วยความเป็นห่วงหมอศิลาจึงยกแขนขึ้นทั้งสองข้างแล้วอ้าแขนเพื่อออดอ้อนให้พี่สาวเข้าไปสวมกอด
"กอดหน่อย"
"กอดตีนกูไหม?"
"อะไรวะแค่ขอกอดพี่สาวมันจะเป็นอะไร!"
คุณหมอศิลาส่ายหน้าก่อนจะเรียกเด็กเสิร์ฟเพื่อสั่งอาหารและเครื่องดื่มเพิ่ม ด้วยความที่คุณหมอศรุตไม่ค่อยดื่มแอลกอฮอล์สักเท่าไหร่เขาจึงปล่อยให้หนูใจ๋นั่งดื่มและพูดคุยปรับทุกข์กับน้องชายไปส่วนเขามีหน้าที่นั่งฟังและออกความคิดเห็นบางเรื่องเท่านั้น
"จริง ๆ เรื่องนี้ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ผิดอะไรนะมึงกับเขาคุยกันในฐานะอะไรในเมื่อมึงยังไม่ได้ขอเขาเป็นแฟนก็เท่ากับว่าเขามีสิทธิ์ที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต มึงต้องยอมรับความจริงบางครั้งอาชีพหมอมันก็หาแฟนยากหาคนที่เข้าใจและพร้อมเดินไปกับเรามันยากนะเว้ย"
"นั่นสิพี่ก็เห็นด้วยกับศรุตนะ ตอนนี้ศิลาเพิ่งจะกลับมาทำงานได้ไม่นานเอาเวลามาโฟกัสที่งานก่อนดีกว่าเรื่องผู้หญิงพี่เชื่อว่าสักวันต้องมีคนที่รักและเข้าใจในตัวของศิลาและในอาชีพของศิลาด้วย"
"ผมจะพยายามเข้าใจนะ"
ทั้งสามคนนั่งดื่มกันอย่างสนุกสนานจนเสียงเพลงเริ่มเปลี่ยนเป็นจังหวะ edm ทุกคนลุกขึ้นเต้นยกเว้นทั้งสามคนที่เลือกนั่งมองบรรยากาศในผับและแสงไฟที่วิบวับเปลี่ยนสีไปมา
"นั่นหมออายุรแพทย์ใช่ไหมไอ้ศิลา" ศรุตชี้ไปยังสาวสวยบนโต๊ะที่กำลังยืนเต้นโยกย้ายสายสะโพกยั่วยวนหนุ่ม ๆ ด้านล่างที่กำลังมองเธอตาเป็นมัน
"ใช่ยัยผู้หญิงปากแจ๋วคนนั้นนั่นแหละที่มีส่วนทำให้ผมหัวร้อนถึงตอนนี้!"
"น่ารักจังพี่เคยเห็นเธอบ่อย ๆ นะรู้สึกว่าจะเป็นลูกสาวเจ้าของเว็บนิยายชื่อดัง"
"พี่สาวพี่จำเอาไว้เลยนะว่าอย่าไปคลุกคลีกับยัยนั่นเพราะยัยนั่นจะทำให้พี่สาวคนสวยของผมแปดเปื้อนไปด้วยความอัปมงคลที่ออกมาจากปาก ผมรับไม่ได้วะใครได้ไปเป็นเมียบอกเลยชะตา ค ขาด"
ทั้งสามนั่งมองพฤติกรรมโก๊ะ ๆ ของอายุรแพทย์หญิงคนนั้นจนกระทั่งเธอหันมาเจอหมอศิลาสาวเจ้าก็ยกยิ้มราวกับว่าเจอของเล่นชิ้นโปรดเธอเดินตรงเข้ามาหาพร้อมกับนั่งลงฝั่งตรงข้ามสายตาจ้องมองใบหน้าชายหนุ่มหากด่าพ่อเขาได้เธอคงด่าไปแล้ว
"ใครใช้ให้เธอมานั่งตรงนี้?"
"ฉันอนุญาตตัวเองค่ะ ได้ข่าวว่าคุณหมอศิลาโดนสาวทิ้งมาใช่ไหมคะ?"
"คนอย่างฉันเนี่ยนะจะโดนผู้หญิงทิ้งมีแต่ฉันเนี่ยที่จะเขี่ยผู้หญิงพวกนั้นทิ้งโดยเฉพาะผู้หญิงไร้ยางอายอย่างเธอ"
"หึ! ฉันจะบอกอะไรให้นะคะผู้หญิงคนนั้นเขาคิดถูกแล้วค่ะที่ไปเลือกนายแบบเพราะว่าคุณมันกะล่อนปลิ้นปล้อนตลบตะแลงหว่านเสน่ห์ไปทั่วไม่เคยจริงจังกับใครไม่เคยให้ใจใครเลยเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ชาตินี้ทั้งชาติคุณไม่มีทางมีเมียแน่นอน!"
แต่ละคำพูดของปุ้มปุ้ยทำเอาคุณหมอศิลาขวัญออกหูเขาโมโห โมโหมากคุณหมอศรุตจึงรีบเบรกและให้ทั้งสองแยกย้ายกันไปอยู่โรงพยาบาลเขาก็ปวดหัวจะแย่มาเที่ยวผับก็ยังมากัดกันอีก
ถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันเดินทางกลับคุณหมอศรุตขับรถพาหนูใจ๋มาเที่ยวเล่นเดินซื้อของที่ตลาดโต้รุ่งทานขนมหวานกลางคืนแม้เขาจะไม่ค่อยชอบทานเพราะมันมีผลต่อสุขภาพแต่นาน ๆ ทีได้พาเธอมาหาอะไรทานแบบนี้เขาก็รู้สึกสบายใจเห็นเธอยิ้มเห็นเธอถ่ายรูปเขาอยากเก็บโมเมนต์พวกนี้เอาไว้ให้มากที่สุด
"ชอบไหม?"
"ชอบสิพี่ชอบมากเลยนะขนมหวานแบบนี้แล้วก็ข้าวต้มแบบนี้มันเข้ากันมากเลย"
"หมายถึงชอบผมไหม?" พูดจบเขาก็ก้มหน้าทานทับทิมกรอบในถ้วยไม่แม้แต่จะมองหน้าคนตรงข้ามเลย
"ถามแบบนี้พี่เขินนะศรุต^^"
"ก็ไม่ต่างกันหรอก"
"บ้า^^"
ทานของหวานเสร็จศรุตก็รีบพาหนูใจ๋ออกมาจากตลาดโต้รุ่งแต่เขาไม่ได้ตรงกลับบ้านเพราะปลายทางของเขาคือคอนโดของครอบครัวที่ซื้อเอาไว้หนูใจ๋รู้ตัวดีว่าการที่เขาพาเธอมาที่นี่เพราะเหตุผลอะไรคืนนี้เธอคงต้องเสียตัวให้เขาอีกครั้งแต่มันเป็นการเสียตัวที่เธอเองก็สมยอมและเต็มใจที่จะเป็นของเขาเหมือนกัน
เพียงแค่ปิดประตูห้องศรุตก็เข้าประชิดตัวหนูใจ๋เขาประกบจูบริมฝีปากของเธออย่างเร่าร้อนชุดเดรสที่เธอสวมใส่ถูกเขาถอดออกแล้วโยนทิ้งไปด้านข้างร่างกายของเธอเต็มไม้เต็มมือพาให้เขาหักห้ามใจไม่ไหว
"อื๊ออ~ ศรุต"
"เป็นของผมเถอะนะ ให้ผมเป็นเจ้าของพี่ได้ไหม~"
"อื๊ออ~ ได้สิ~ พี่เป็นของศรุตอยู่แล้วนี่~"
หนูใจ๋ถูกพามานั่งที่ขอบเตียงเธอใช้สองมือปลดเข็มขัดของศรุตแล้วดึงกางเกงของเขาลงไปกองที่พื้นมือเรียวจับแท่งร้อนขนาดใหญ่กว่าข้อมือของเธอ เธอใช้สายตากวาดมองเส้นเลือดปูดรอบ ๆ แท่งร้อนก่อนจะใช้ปลายลิ้นสัมผัสเบา ๆ ที่ส่วนหัวแล้วลากลงไปจนถึงพวงสวรรค์ทั้งสองพร้อมกับใช้ลิ้นเดอะเบา ๆ จนศรุตเกร็งไปทั้งตัว
"อ๊าาา~"
"พี่อยากกินน้ำอีกขอพี่กินน้ำของศรุตได้ไหมคะ~"
"ก็กินไปสิ จะกินทั้งคืนผมก็ไม่ได้ว่าอะไร อ่าา~"
- Writer
