Eve gittiğim zaman ne yapacağımı şaşırdım. Bu adamın sadece adının geçmesi bile benim dengemi bozuyor. Neden böyle oluyor bunu anlamıyorum...
Yine de güzel bir his...
Evdeyken daha fazla test cozebilecegimi düşünmediğim için hiç başlamadım bile. Direk kafamı yastığa koydum ve gözlerimi kapattım. Kendimi dinlendirmem lazım, uyku bana iyi geliyor. Eskiden, bir şeyler hissetmiyordum ama bu beni daha enerjik yapıyormuş. Bunu daha iyi anlıyorum şimdi. Çünkü bu olaylar başladığı zamandan beri kendimi hiç olmadığı kadar yorgun hissediyorum.
Sanırım bir şeyler hissetmek insanı daha yorgun hale getiriyor. Saçma... Ama gerçek.
Yine de şikayet etmiyorum.
Gözlerimi kapattığım anda hayallerimde bile onu görüyordum. Karan... Gizemli esmer adam. Yine yüzü görünmüyor ama vücudu, tam da tarif edi
