NAPAWI ang malapad na ngiti ni Breonna habang nglalakad nang may humarang sa dadaanan nilang mag-ina. Kasundo noon ang timbre ng boses na kahit mamatay at muling mabuhay siya ay hinding-hindi niya makakalimutan.
“It’s been a long time. Kamusta, Breonna?”
Parang mababasag ang puso ni Breonna nang umangat ang mga mata sa nagsalita. Kitang-kita niya ang pagsiklab ng matinding pagnanasa sa mga mata nito nang bumaba ang mga mata nito sa mga binti niya, paakyat sa mga hita at doon nagtagal. Napayakap siya ng mahigpit sa kargang anak… Nakakaramdam siya ng takot at panganib. At ng matinding disgust sa uri ng ngisi mula sa mukha ng demonyo sa kanyang harapan.
Lord… paanong… paanong nandito ang hayup na ito?
Paano siya nahanap nito? Coincidence lang ba? At kailan pa ito nakalaya? Bakit binabalik
