Chapter Two
1527 Words
“Devious c*nt.”
Parang binuhusan ng malamig na tubig ang pagkatao ni Evelyn. Iyon ang kauna-unahang pagkakataon na nasabihan siya ng mga salitang iyon. Ang kanyang nag-aapoy na katawan ay nilukob ng nagyeyelong salita nito.
Luca gave her a sardonic smile, his thumb softly rubbing on her chin. “Not you, sweetheart. I was talking about that witch, Sonja.”
Para daw iyon kay Sonja ngunit bakit apektado pa rin siya ng mga salitang iyon?
Luca retreated and Evelyn could finally breath properly. He sat down and motion for her to sit on the couch in front of him. Hindi na nag-atubili pa si Evelyn at umupo. Kanina pa kasi nanghihina ang kanyang mga tuhod.
Luca lit another cigarette. “Name?” he asked, leaned at Evelyn and blew smoke on her face.
Napa-ubo si Evelyn nang malanghap niya ang nakalalasong usok. Gustuhin man niyang pagsabihan ay lalaki ay hindi niya magawa. Kailangan niya ang trabahong ito.
“Evelyn Price po ang pangalan ko.” Pormal niyang saad.
“Evelyn.”
He uttered her name like he’s tasting it in his mouth. “Family members?”
“Nag-iisang anak po ako. Matal na pong namayapa ang mga magulang ko at kami ng lola ko na lamang ang magkasama ngayon.
“Where are you from, Little Evie?” he asked in his gruff voice.
Heat rose in Evelyn’s cheeks when she heard what he had called her. “T-Taga- Bukidnon po talaga kami ng lola ko pero lumipat ho kami kamakailan lang dito sa Maynila.”
Luca’s jaw ticked once. He then pinned her with a wolfish grin and said, “Evelyn Price, you are fired.”
Parang binagsakan ng langit si Evelyn. Hindi niya alam kung ano ang gagawin.
“Ho? Bakit naman po? Hindi man po ako nakapagtapos ng kolehiyo pero masipag po ako.” Ani Evelyn na may halong takot at pagmamaka-awa ang tinig.
But Luca just sat there smoking like he hadn’t heard her pleadings at all.
“Sir Luca maawa po kayo. Huwag niyo naman akong sesantehin agad.”
Wala paring kibo ang lalaki. Nakatitig lang sa kanya na parang nanonod lamang ito ng pelikula.
She bit her lip. Hindi niya man gustong gawin pero kailangan niya talaga ang trabahong ito. Kaya pikit-matang lumuhod siya sa harapan ni Luca.
Evelyn kneeled in front of the man.
“Sir, please po. Gagawin ko po ang lahat ng ipag-uutos. Lahat po ng sasabihin niyo susundin ko. Sir, gagawin ko po ang lahat huwag niyo lang akong sesantehin.” Pagmamakaawa niya.
Luca looked down on her for a long time. No emotion was leaking from his stoic face.
“Did I hear you right? You will do anything to have this job?”
Evelyn trembled on the spot. She knows what the man is implying but still, she nodded her head. She had chosen this path now.
He slowly lowered his smoke and snuff it inside a round crystal ashtray. Then faced Evelyn.
He brushed his knuckles over her cheekbone, amusement dancing in his eyes. “Do you even know what you’re talking about, Little Evie?”
Napalunok si Evelyn. Namutawi ang hiya sa kanyang isip pero kailangan niyang pumili. To fight for this job or to w***e herself to everyone like her neighbor Cassandra does.
Dahan-dahan siyang tumango. Nilakasan niya ang kanyang loob. If she could choose between two evils, then she’ll choose the lesser one.
Little did Evelyn knows that her decision today will lead to unparallel pain later on.
Pagak na natawa ni Luca. “You’re one gutsy lady, aren’t you, Little Evie?”
Hindi sumagot si Evelyn, nanatiling nakayuko ang ulo. Gusto niyang bumuka ang lupa at kainin siya nang buo. Ganoon na lamang ang hiyang nararamdaman niya sa mga oras na iyon.
“Tell me Evelyn. Do you offer yourself to anyone or did I just get a special treatment?” Luca drawled, fingers shifting in Evelyn’s jet-black hair.
Isn’t it the same as asking her, Are you a wh*re, Evelyn?
Alam niyang iniinsulto na siya ni Luca ngunit naalala niya ang bill ng ospital na naghihintay sa kanya.
“Ito ang kauna- unahang beses na ginawa ko ito. B-Birhen po ho ako.” Pag-aamin niya.
Natigilan si Luca.
“How old are you?” he asked with sharp voice.
“Twenty-three na po.”
He scoffed. “Virgin at twenty-three? Are you bullshitting me, little Evie?”
Nataranta si Evie. Para siguro dito ay hindi kapanipaniwala ang sagot niya ngunit iyon ang katotohanan. “Totoo ho. Hindi pa ho ako nagkakaroon ng boyfriend.”
Naputol ang kanilang usapan nang may kumatok sa pinto ng RV.
“Sir Luca, ready na po ang set.” Saad ng boses mula sa labas.
Natigilan kaming dalawa. Parehong nakatingin sa saradong pinto. Hindi malaman kung ano ang nasa isip ng bawat isa.
“Sir Luca?” tawag ulit ng boses.
Napabuntong hininga si Luca at tinitigan siya ng mariin. Walang emosyon ang maaaninag mula sa mukha nito.
“Stay here and wait for me. Don’t even think of going out, Evelyn. We will continue this once I get back. Are we clear?” he said pinning me with his frosty eyes.
Tumango si Evelyn.
“I need your word, Evelyn.” He commanded.
“Y-Yes.” His eyes narrowed. “Yes, sir Luca.”
“Good girl.” Luca flashed her a detached smile and then left. Leaving her all alone in the RV.
Naisandal ni Evelyn ang katawan sa sofa. Nasalat niya ang kanyang noo. Tama ba ‘tong ginagawa niya? Iniling -iling ng dalaga ang ulo at pilit na binabalewala ang takot at pangamba. Nandito na siya sa kanyang isipan. Aatras pa ba siya gayong malayo na ang kanyang narating?
Nilibot ni Evelyn and mga mata sa loob ng malaking RV. Nakakalula ang kagamitan sa loob. Lahat ng muwebles na nandoon ay mukhang mamahalin. Bumahid ang sakit sa tuhod ni Evelyn, saka niya lamang napagtantong nakaluhod pa rin siya. Dahan-dahang iniangat niya ang kanyang sarili mula sa sahig at umupo. Kumunot ang noo niya, ni hindi man lang siya pinatayo ng binata at hinayaang lumuhod sa harapan nito nang napakatagal.
Iniling niya ang kanyang ulo. Hindi na importante iyon, ang mahalaga ay mababayaran na niya ang bill ng ospital.
Hanggang tingin na lamang ang ginawa ni Evelyn sa takot na makabasag. Pinilit niya ang sarili na huwag antukin ngunit nanalo ang hatak nito.
Hindi alam ni Evelyn kung ilang oras o minuto siyang nakatulog ngunit naalimpungatan siya. Parang may nagmamasid sa kanyang paghimbing. Dinilat niya ang kanyang mga mata at laking gulat sa kanyang nakita.
Sonja was standing beside the couch where she slept. Looking at her.
“I see, you’ve somehow survived,” Sonja quipped and added, “And still alive.”
Mabilis na tumayo si Evelyn at inayos ang sarili. “Miss Sonja, nandito pala kayo. Pasensya na po at nakatulog ako. Sabi po kasi ni sir Luca hintayin ko po siya dito. Wala naman po akong ibang magawa dito-”
Nagulat si Evelyn nang tapik-tapikin ng babae ang kanyang pisngi. “It seems I’ve under-estimated the power of this face.”
Kumunot ang noo niya sa sinabi ng babae. Power of this face?
“Ano ho? Hindi ko ho kayo maintindihan.”
Sonja waved her hand, “Nevermind. End justifies the means.”
Ano raw?
“Since you’re still here. Let me caution you on some things.” Sonja started. “First, you must not fall for Luca. You will be in for a whole lot of misery if you do. Second, if you meet someone with the name Maxwell, don’t fall for his sweet talks. He’s no better than Luca.”
Tumango si Evelyn. Alam niyang kapakanan lamang niya ang iniisip ni Miss Sonja kaya pinaalalahanan siya nito.
"Good.” Sonja’s tense shoulder seemed to soften a bit.
Akma na itong alalis ngunit binalingan ulit siya at dinuro.
With narrowed eyes, Sonja added, “And also, Maxwell is off-limits. He’s mine. Got that?”
Mabilis na tumango si Evelyn. “Maxwell. Off-limits. Got it.” Nangangati ang kamay ni Evelyn na sumaludo sa dalaga. Para itong drill sergeant kung umasta. Isang salita lang mula rito ay tutuwid talaga ang likod mo.
Parang nauupos na kandilang napahilata si Evelyn sa sofa nang umalis na si Sonja. Naisip niya ang sinabi ng babae.
Don’t fall for Luca. You will be in for a whole lot of misery if you do.
Her mind then conjured the face of the fallen angel. Her heart started beating fast again. She clutched her racing heart and tried to douse the fire beginning to ignite within the depths of her soul.
No, Evelyn. You can’t fall for him. Luca is your employer.
Luca is your employer.
Luca is your employer.
Luca is your…
Luca…
Parang mantra na pina-ulit ulit ni Evelyn ang mga katagang iyon sa kanyang isip hangang sa nakatulog siya.
- Writer
