4 | Alexa
857 Words
We talked a bit nang dumating si Ma’am Divine. She joined us and it made me at least comfortable. We chitchats and all, at nalaman ko ring adopted lang rin pala si Lucas.
Galing din siya sa isang orphanage, but I barely knew him. Siguro dahil wala naman akong close doon? Maybe he was there but di ko siya nakilala.
Di pa rin ako mapakali everytime Lucas looked at me. Para bang ano pamang oras ay kakainin niya ako.
After those small chitchats, I asked Lucas and my manager, as well, that I will gonna go home.
Nag-abala pa si Lucas na ihatid ako kaya di na rin ako pumalag pa.
Ikaw kaya ihahatid ng gwapong lalaki, papalag ka pa ba? duh.
Habang nag babyahe kami, kahit ilang metro lang ang layo, ay nagpapatugtog ng kanta si Lucas.
Di ko batid na pareho pala kami ng music taste. And before I forgot, may dapat pala ako dadaanan, so I asked Lucas to dropped me in the shore.
At pumayag naman siya kaya no problem.
Nang nakarating na kami, akala ko uuwi na siya ngunit sinundan pa pala niya ako.
Di ko maiwasang makaramdam ng mga insekto sa aking kalamnan.
Ano ba ‘tong nararamdaman ko. Parang hindi na ito tama.
“Huwag na ‘wag kang magpapaloko”
My nanay’s words flashed in my mind. Ito na ba ang kahinaan ko? Sana hindi.
As I sat down under the pine tree, Lucas sits beside me.
“This place is really relaxing, right?” he stares at me as he asked me.
“Yup. Dito ako palaging pumupunta kapag may problema ako o may nararamdamang kakaiba” nilingon ko naman siya.
“Everytime I looked at the waves, I can’t help but to ask myself if what’s behind the other side of this.” agad ko siyang nilingon at kitang kita ko ang gulat sa kanyang mata.
Bakit? Nakakagulat ba yung tanong ko?
“Don’t you know what’s in that side?” tanong niya na agad ko namang inilingan.
He was a bit shocked for my response. Bakit? Anong meron?
Habang pinagmamasdan ko ang mapayamang dagat, bigla namang umulan kaya nagpasya na kaming umuwi.
Pinapapasok ko muna si Lucas sa bahay ko kahit na napakapangit nito. Buti nalang at nakapaglinis muna ako kahit papano.
I can’t help but felt embarrassed.
“Sorry, ang liit ng bahay ko. Baka hindi ka magiging komportable” sabi ko.
“Okay lang, sanay din naman ako nito noon.” at binigyan niya ako ng sinserong ngiti.
Di ko maintindahan ko ano ba talagang balak ng lalaking ito.
Minsan suplado, minsan mabait, at palaging gwapo.
Lumakas lalo ang ulan dahilan kaya mas lalong lumamig. Binigyan ko muna si Lucas ng kumot at tsaka tinemplahan ng kape.
Maya maya pa, dumating si Keith.
Expected na kung ano yung magiging reaksyon niya, first time niya atang makasaksi na may dinala ako dito.
Keith’s glare is like a dagger right now. Parang nakakapatay na ata ang mga tingin na ito.
Para maibsan ang katahimikan, I decided to introduce Lucas to Keith.
“Keith, This is Lucas Oxford, son of my manager.”
“Lucas, this is Keith Emmanuel, my friend.”
They shook hands yet exchanging agger eyes. Ano ba tong mga lalaking ‘to! Mga kulang sa aruga.
Chill ako lang ‘to. Si Reia na maganda.
Dinalhan ako ni Keith ng sabaw. Medyo madami2 naman ito kaya pinaghahatian nalang naming tatlo ito.
“Bakit mo siya dinala dito Reia?” tanong ni Keith ng napagtantong tulog si Lucas.
“Eh kasi, galing ako sa kanila. Pinatawag ako ng manager ko, hinatid niya ako at naabutan ng ulan kaya ayon.”
Mukhang satisfied naman si Keith sa paliwanag ko kaya medyo nakakaluwag na rin sa pakiramdam.
“Akala ko boyfriend mo na ito eh.” Agad ko siyang nilingon nang narinig ko ang mga katagang iyon.
Kung sana nga lang Keith
Ay ang landi naman!
Nang medyo tumila na ang ulan, tinawag na si Keith ng kanyang ina upang magsaing.
“Mag ingat ka dito ha” habilin niya bago siya umuwi. Nilingon niya pa ulit sa Lucas tsaka kumaripas ng takbo.
Pinagmasdan ko si Lucas habang siya’y tulog. Di ko maiwasang mamangha. Ang gwapo niya.
I caressed his face nang hindi ko mapigilan aking sarili. Gaga! Landi!
Lucas suddenly opened his eyes and wrapped his arms around my neck and he grabs my lips.
I was totally in shock. Di ako makagalaw. I barely kissed him back because of the sudden move.
I tried to push him away but he didn’t let me go.
Those kiss became soft sinabayan pa ng lamig ng panahon.
There are volts that’s running on my veins as we exchanged kisses.
Nadadala na ba ako? Bago ko palang ito nakilala bakit pakiramdam ko matagal na.
After those he kiss, he uttered something that made me curious.
“Matagal kitang hinahanap, Alexa”
Alexa? That’s my second name. Bat yan tawag niya sakin? Sino ba ito?
- Writer
