3 | Interested
1039 Words
Nang nakarating na kami sa bahay, tinulungan ako ni Keith na mag-arrange ng mga pinamili tsaka sa pagluluto na rin. Keith was always there for me and I owe him a lot of that.
I gave him my thank you before he leaves.
Inaya ko pa syang kumain ngunit sabi niya sa kanila nalang daw siya kaya di ko nalang pinigilan.
Payapa akong kumain. Napakaboring ng buhay ko sobra. Bahay-Tarbaho-Palengke yun lang ang ginagawa ko sa ngayon. Lalo na’t summer pa naman, wala pang pasok.
Matapos kong kumain nagpasya akong maglaro nalang sa aking cellphone. I opened my social media accounts pero wala naman chat.
I just shrugged. What do I expect? Wala naman akong kaibigan dito maliban kay Keith eh.
They found me mysterious daw. Ewan ko ba.
Mysterious pa ako sa lagay na ito? tsh. Ibang klase.
Dahil nagsasawa na akong kakascroll, nagbabalak akong linisin ang bahay nang siyang ginawa ko naman.
Hays. Kailan pa kaya dadating ang swerte sa buhay ko, ano?
Sa kalagitnaan ng aking paglilinis, natanaw ko ang pagtawag ng aking manager sa akin kaya agad ko itong sinagot.
“Hello po, ma’am? Good morning.” panimula ko.
“Reia, I need you here in the house. May naghahanap sa’yo.” ani nito.
“Sakin po? Ah sige po. Saglit lang.” Binaba niya agad ang telepono tsaka agad naman akong nag aayos.
Di ko batid anong mga nangyayari ngunit dahil takot akong masisante, agad akong umabante.
Pagdating ko sa bahay ng manager namin, may nakita akong sasakyan ngunit di ko nalang iyon pinansin.
I knocked the door when suddenly someone did it for me. Ang tangkad niya tsaka ang bango pa. Bago paman ako makalingon.
Ay shet! Bigla akong natumba dahil sa pagbukas ng pinto. Ano ba naman ‘to! Agad kong tinayo ang aking sarili nang napagtantong wala naman palang tutulong sakin.
Pumasok na yung lalaking kumatok kanina nang di man lang ako nilingon. Sumunod naman ako.
Bigla akong nakaramdam ng sakit ng ulo ngunit di ko nalang iyon ininda.
Dumiretso ako sa sala upang makaupo. At nang nakadating na, laking gulat ko sa aking mga nakikita.
Di ko pinapahalata ang aking nararamdaman ngunit parang napakahalata naman. Nilingon ko ang aking mata sa kung saan upang maiwasan ang pagtanaw ko sa mga taong nandirito sa aking harapan ngayon.
Ngayon lamang ako nakapasok diti sa tanang buhay ko, ang laki pala nang bahay nito.
“Amazed with my house?” parang nage-echo ang mga katagang yun. It gives me goosebumps. So you mean? Asawa ito ng manager ko? Omaygad! Nooooo!!!
Nilingon ko siya ng dahan-dahan. “Ah opo, sir” Binigyan ko sya ng pilit na ngiti upang matatago ang aking pangangamba.
Ano bang naging kasalanan ko? Bat ba ako pinatawag diti? huhu save me.
“Bat parang namumutla ka?” para akong binuhusan ng malanig na tubig sa tanong na iyon.
“Ah ano sir. Uhm nakalimot ko po yung ano— liptint ko po” Nagliliptint ba ako? Parang sige go lang tayo mars.
“Liptin? Ano yan?” Ay bobo amp naman pala.
“Liptint po sir, yung nilalagay sa labi.”
“Ah so liptint pala tung labi ko? kasi pwede ‘tong ilalagay sa iyo”
kahshshshshahshs hoy! anong kahibangan yun. Nagwawala ang mga alaga ko sa tiyan ko. Di ako makasalita.
“Biro lang.” pahabol nito.
Ay bat biro lang? kung sa bagay meron ng asawa yung tao eh. Gusto mong masisante? Psh
Binigyan ko lamang siya ng napakainosentend ngiti at hindi na ito pinansin pa hanggang sa dumating na ang aking manager.
“Oh, Lucas! You’re here na pala.” Ny manager greeted him. Lucas pala name niya. At bakit Lucas lang? Diba dapat honey? Sweetiepie? Babyloves? Anong klaseng nag asawa yan. Psh! Boring naman oag ganyan.
“Yeah, mom. Kanina pa”
Ano?! Tama ba ‘tong narinig ko? Mom? Mag ina sila? Bat di ko knows?
“Ah. Good Morning, ma’am.” Agad akong tumayo at bumati nang bumaling sa aking ang atensyon niya. Binigyan niya naman ako ng napakatamis na ngiti na siyang nagpapawi sa aking kaba.
“By the way, Lucas, my son, wanna meet you wholely kaya kita pinatawag dito.”
Lucas gave her a deadly glare after she spit out those words.
“Anyways, umupo ka Reia. Kukuha muna ako ng maiinom.” After my manager goes out, lumabas na rin ang mga kasamahan nitong si Lucas.
“Reia, right?” usal nito nang napagtantong ang tahimik ng aming paligid.
“Yes, sir.” Sir? sir your face! Pasalamat ka mabait ako. Psh!
“Don’t have to call me sir anyway, just simply Lucas.” he smiled. Wait, is this he really is? Bat parang umiba? Bat ang bait naman ata nito.
I just gave him a mere smile. It just feels uncomfortable. Ano bang dapat kung gawin dito?
“Ah bakit ba ako pinatawag ni ma’am?” Di ko na mapigilang mapatanong.
“You heard her right recently naman diba? I just want to know more about you.” His gaze is dark, I can sense it. Bakit ganito? Bakit iba ang nararamdaman ko? Parang may bahid na takot para sa lalaking kaharap ko ngayon.
“Bat mo naman ho ako kailangangang kilalanin? Eh nabuhusan pa nga kita ng kape diba?” agap ko naman. Masyadong malabo ang mga pangyayari na tila di ko maintindahan ang lahat. Gunit bakit nakramdam ako ng panganib para sa akong sarili?
“Sorry for that immature acts. Reia Alexandra Hermes, right? you sounds interesting.” Imbis na maghuhurumentado ang puso ko, takot ang nararamdaman nito at pagkalito.
“You’re interested on me?” agad kong tanong. Nagbabaka sakaling mali lang yung narinig ko.
“Nagbibingihan ka ba o bingi ka lang talaga?” Yeah. Siya nga talaga yung lalaking nakaingkwentro ko kahapon. Weird. Those nervousness in me vanished.
Gosh! Is it real? I can’t help but smile like an i***t right now. Baliw naba ako?
“Yep. I guess you really are interested. It made me curious.” After I said those words, siya rin namang pagdating ni Ma’am Divine, manager ko.
- Writer
